Σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων για εναλλακτική κυβερνητική πρόταση

• Μέσα στη ΝΔ η τυπική της παντοδυναμία και η κυβερνητική αλαζονεία έρχονται καθημερινά αντιμέτωπες με όλα τα ζητήματα που είχε κατορθώσει να βάλει «κάτω από το χαλί» πριν ένα χρόνο.

• Αποκαλύπτεται η υποβάθμιση του κράτους δικαίου και με διεθνείς αρνητικές επιπτώσεις. Αναγνωρίζεται η κρίση του παραγωγικού – καταναλωτικού μοντέλου που εμμονικά προωθεί με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της, με αιχμές την απίστευτη ακρίβεια για το λαό και τα απίστευτα κέρδη για τις εταιρείες ενέργειας, τις τράπεζες και τις αλυσίδες τροφίμων.

• Χρειάζεται τεκμηριωμένη και μαχητική αντιπολίτευση για προοδευτική διέξοδο, σε όλους τους τομείς του πολιτικού συστήματος, του κοινωνικού κράτους, του νέου παραγωγικού μοντέλου.

• Η υπόθεση της σύγκλισης όλων των προοδευτικών δυνάμεων και της εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης απέναντι στη νεοφιλελεύθερη πολιτική των κυβερνήσεων Μητσοτάκη ήταν και είναι αναγκαία για τη διέξοδο από την κρίση.

• Οι νέες γενιές ζητούν απαντήσεις και απαιτούν ειλικρινείς προτάσεις.

• Είμαι αισιόδοξος για την πορεία και το μέλλον της Νέας Αριστεράς.

Συνέντευξη στον Γιάννη Παργινό και την POLITICAL:

• Στην Ευρώπη, παρατηρείται μια στροφή της κοινωνίας προς τα δεξιά, μια γενική συντηρητικοποίηση. Αλήθεια, τι φταίει, γιατί η Αριστερά και η Κεντροαριστερά δεν πείθουν;

Τα ερωτήματα είχαν τεθεί διεθνώς με ενάργεια και αφορούν στις κοινωνίες του «προηγμένου κόσμου» μετά την πανδημία, την ενεργειακή κρίση, τους πολέμους στην περιοχή μας, των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής και βέβαια των εντεινόμενων μεταναστευτικών – προσφυγικών ροών. Στην αρχή λοιπόν αυτού του νέου ιστορικού κύκλου διαμορφώνεται πράγματι ένας συντηρητικός συσχετισμός μέσα στην κοινωνία αλλά και στην πολιτική ζωή χωρών που δεν είχαν τέτοια παράδοση όπως η Ιταλία και οι Σκανδιναβικές χώρες. Κοινός τόπος όμως είναι η μεγάλη αύξηση των ανισοτήτων ως απόρροια αυτών των πολλαπλών κρίσεων που σηματοδοτούν και τη φάση της αποπαγκοσμιοποίησης.

Σ’ αυτό το πεδίο, σ’ αυτές τις διαφορετικές ατζέντες συντηρητικών και προοδευτικών δυνάμεων δοκιμάζεται σήμερα αλλά και θα δοκιμασθεί στο προσεχές μέλλον η αναγκαιότητα ή όχι των δημόσιων πολιτικών, η ιστορική ανάγκη για ανοιχτές και συμπεριληπτικές κοινωνίες ή για περίκλειστα εθνικά κράτη, η ευρωπαϊκή οντότητα ως αυτόνομος πόλος σ’ έναν πολυπολικό κόσμο ή η διαιρεμένη Ευρώπη με τείχη μέσα της και στα σύνορά της και βέβαια θα δοκιμασθούν οι προκλήσεις για ειρήνη ή για πολεμικές συρράξεις.

Η προσχώρηση στην ατζέντα της δεξιάς και της ακροδεξιάς δεν οδηγεί παρά μόνο στην αλλοίωση της ταυτότητας των προοδευτικών κομμάτων και την αυξανόμενη επιρροή της ακροδεξιάς. Με αυτή την έννοια η αδυναμία, ή και η αποτυχία, των δυνάμεων της πολύχρωμης Αριστεράς, της πολιτικής οικολογίας, της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας και η υποχώρηση μπροστά στην ακροδεξιά ατζέντα πρέπει να οδηγήσει σε αναστοχασμό και σε πρωτοβουλίες που θα φέρουν ξανά τους πολίτες στο προσκήνιο μαζί και με τη λύση των προβλημάτων τους με όρους κοινωνίας και αλληλεγγύης.

• Στην Ελλάδα, παρατηρείται μια πολυδιάσπαση στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς με αποτέλεσμα να κυριαρχεί η ΝΔ ως κυβέρνηση και τα ποσοστά της ευρύτερης κεντροδεξιάς να υπερβαίνουν κατά πολύ εκείνα της ευρύτερης Κεντροαριστεράς. Ποια η δική σας ερμηνεία;

Η υπόθεση της σύγκλισης όλων των προοδευτικών δυνάμεων και της εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης απέναντι στη νεοφιλελεύθερη πολιτική των κυβερνήσεων Μητσοτάκη ήταν και είναι αναγκαία για τη διέξοδο από την κρίση.

Ήταν ιδιαίτερα επίκαιρη και ρεαλιστική ως πρόταση στις εκλογές που έγιναν με το σύστημα της απλής αναλογικής. Δυστυχώς δεν διαμόρφωσε μια κουλτούρα συνεργασίας τόσο με ευθύνη δικιά μας για τον τρόπο και τη συνέπεια που την καλλιεργήσαμε αλλά και κυρίως με ευθύνη των άλλων δυνάμεων της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς.

Σήμερα τα πράγματα είναι πιο δύσκολα όχι μόνο γιατί έχει αλλάξει ο εκλογικός νόμος αλλά κυρίως γιατί υπάρχει αυτή η πολυδιάσπαση και ένας άγονος ανταγωνισμός ανάμεσα στις προοδευτικές δυνάμεις. Την ίδια ώρα όμως μέσα στη ΝΔ η τυπική της παντοδυναμία και η κυβερνητική αλαζονεία έρχονται καθημερινά αντιμέτωπες με όλα τα ζητήματα που είχε κατορθώσει να βάλει «κάτω από το χαλί» πριν ένα χρόνο.

Αποκαλύπτεται η υποβάθμιση του κράτους δικαίου και με διεθνείς αρνητικές επιπτώσεις. Αναγνωρίζεται η κρίση του παραγωγικού – καταναλωτικού μοντέλου που εμμονικά προωθεί με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της, με αιχμές την απίστευτη ακρίβεια για το λαό και τα απίστευτα κέρδη για τις εταιρείες ενέργειας, τις τράπεζες και τις αλυσίδες τροφίμων.

Δεν υπάρχει αναδιανομή του πλούτου με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης, ενώ συνυπάρχουν στο εσωτερικό της πολύ διαφορετικές αντίθετες πολιτικές για τα ζητήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της εξωτερικής πολιτικής, της πολιτικής για τη μετανάστευση.

Η εξέλιξη αυτή αναδιαμορφώνει τις προϋποθέσεις για αμφισβήτηση της ηγεμονίας ή της κυριαρχίας κατ’ άλλους της ΝΔ «από τα δεξιά» αλλά και «από τα αριστερά».

• Τι κρίνετε πως πρέπει να γίνει προκειμένου η Κεντροαριστερά να διεκδικήσει με αξιώσεις τη διακυβέρνηση της χώρας, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015;

Βασική προϋπόθεση για κάθε εξέλιξη σ’ αυτή την κατεύθυνση της κυβερνησιμότητας αποτελεί η ενθάρρυνση, η μαζικοποίηση, η αυτόνομη δυναμική των παρεμβάσεων, των κινημάτων που φέρνουν τη νεολαία και το λαό στο προσκήνιο και θεραπεύουν επίσης το τραύμα της πολιτικής – εκλογικής αποχής που γιγαντώνεται τα τελευταία χρόνια.

Παράλληλα, χρειάζεται τεκμηριωμένη και μαχητική αντιπολίτευση με την ταυτόχρονη προβολή των μεγάλων τομών που πρέπει, χωρίς τακτικισμό, να προβάλλει η Αριστερά ως αναγκαίες για την προοδευτική διέξοδο, σε όλους τους τομείς του πολιτικού συστήματος, του κοινωνικού κράτους, του νέου παραγωγικού μοντέλου,.

Οι νέες γενιές που βίωσαν τις αλλεπάλληλες κρίσεις και διαμόρφωσαν μια συνείδηση για τις σύγχρονες ανάγκες και απαιτήσεις τους ζητάνε απαντήσεις πολύ πέραν πλέον της διαιρετικής πολιτικής μνημόνιο – αντιμνημόνιο. Απαιτούν ειλικρινείς προτάσεις με σύγχρονη οπτική για το ταξικό πρόσημο αλλά και την κατεύθυνση όσο και τη χρήση των νέων τεχνολογιών στο σύγχρονο κόσμο. Αγωνιούν ιδιαίτερα για το «θολό» μέλλον και την ποιότητα της ζωής τους.

• Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, διασπάστηκε σε δύο κόμματα. Θεωρείτε δυνατή μια ενδεχόμενη μελλοντική επανένωση, με ποιο κοινό αφήγημα και με ποιες πολιτικές προϋποθέσεις;

Ο χώρος της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς υπήρξε παραδοσιακά ένας χώρος ανοικτών διεργασιών, ανασυνθέσεων με πολιτικές συγκλίσεις και διασπάσεις.

Είναι μια οδυνηρή διαδικασία η διάσπαση αλλά από ότι φαίνεται ήδη πολιτικά εξηγήσιμη και αξιακά αναγνωρίσιμη μέσα στην κοινωνία. Θα ήθελα να διαψευστώ στην εκτίμησή μας για το ότι η μετάλλαξη αυτού του χώρου θα συμβεί με ταχείς μάλιστα ρυθμούς. Είμαι ωστόσο αισιόδοξος για την πορεία και το μέλλον της Νέας Αριστεράς.

• Ευρωεκλογές : Ποια μηνύματα πολιτικά προσμένετε να αναδείξουν οι κάλπες, για την Ελλάδα και για την Ευρώπη;

Με τα σημερινά δεδομένα δεν είμαι αισιόδοξος για το ότι θα κυριαρχήσει η ατζέντα στην οποία αναλυτικά αναφέρθηκα στην απάντησή μου στην πρώτη σας ερώτηση και θα διαμορφωθούν αντίστοιχοι συσχετισμοί με προοδευτικό πρόσημο. Εμείς θα εργαστούμε για να παραχθούν αντίστοιχες απαντήσεις και επιλογές υπέρ των προοδευτικών δυνάμεων με επαναφορά στις αξίες της αλληλεγγύης, του κράτους δικαίου, των κοινωνικών συγκλίσεων, της αναλογικής επιβάρυνσης και επίλυσης ζητημάτων για μείζονα θέματα όπως τα χρέη των κρατών αλλά βέβαια και το μεταναστευτικό.

• Ο Αλέξης Τσίπρας, θα μπορούσε να παίξει κάποιο ρόλο, όπως πολλοί ισχυρίζονται;

Ο σ. Τσίπρας έχει δηλώσει και είναι παρών στις πολιτικές εξελίξεις με τον τρόπο που ο ίδιος έχει επιλέξει και βέβαια έχει ενεργό ρόλο ως βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ με διακριτή παρουσία μάλιστα διεθνώς, στο Συμβούλιο της Ευρώπης.

Συνέντευξη στη LIBRE και τον Χρόνη Διαμαντόπουλο

Η κοινωνία δεν εμπιστεύεται την έλλειψη σαφήνειας στις θέσεις των κομμάτων

• Η κυβέρνηση Μητσοτάκη βρίσκεται ήδη σε μια σοβαρή δοκιμασία που προοιωνίζεται την πιθανή και σύντομη συρρίκνωση της ηγεμονίας της στις πολιτικές εξελίξεις, γεγονός που θα καταγραφεί προφανώς και στις προσεχείς ευρωεκλογές.

• Δοκιμάζεται η κυβερνητική συνοχή με φιλελεύθερες πολιτικές όπως αυτής της νομοθέτησης των δικαιωμάτων των ομόφυλων ζευγαριών αλλά και με τη ταυτόχρονη διογκούμενη συσπείρωση και προβολή ακροδεξιών ή και εθνικιστικών απόψεων.

• Φτάσαμε στο σημείο πρωθυπουργός να προτείνει στους βουλευτές του να απέχουν από ψηφοφορία κρίσιμου νομοσχεδίου. Πέραν του ότι είναι αδιανόητο καθαυτό ως ενδεικτικό αδυναμίας, δημιουργεί και σοβαρό αρνητικό προηγούμενο για τα κοινοβουλευτικά ήθη και τις διαδικασίες.

• Ήταν αδύνατη για εμάς η συνύπαρξη μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, με όρους ιστορικής ευθύνης και αξιοπρέπειας. Όπως αναλυτικά έχουμε διατυπώσει σε προσωπικές και συλλογικές δημόσιες τοποθετήσεις, ανέκυψαν αφενός πολιτικά ζητήματα που οδηγούν στον κίνδυνο της κεντρώας συστημικής μετάλλαξης της ταυτότητας του κόμματος, ενώ αφετέρου υπήρξαν προφανή ζητήματα υπεράσπισης της σοβαρότητας της παράταξης, των αξιών και του πολιτισμού της παράδοσης της Ανανεωτικής Αριστεράς.

• Η λαϊκή απάντηση στην κυβερνητική πολιτική εμφορείται από σύγχρονες προοδευτικές απόψεις στο βαθμό που ενθαρρύνει τα κινήματα και τις αντιστάσεις των πολιτών για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων τους και στο βαθμό που αναθεμελιώνει την πολιτική ως αυταξία και οδηγεί στην πολιτική συμμετοχή και στη μαζική συμμετοχή σε εκλογικές διαδικασίες. Αυτή άλλωστε είναι και η ουσία της Δημοκρατίας.

Η συνέντευξη του Νίκου Βούτση στο LIBRE και τον Χρόνη Διαμαντόπουλο:

-Κύριε πρόεδρε ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, διασπάστηκε και αυτό έχει δημιουργήσει μια σειρά από νέα δεδομένα στην πολιτική σκηνή. Στη Βουλή βλέπουμε τρεις πολιτικούς σχηματισμούς, δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, τη Νέα Αριστερά και την Πλεύση Ελευθερίας, αλλά και ένα κόμμα που έμεινε εκτός Βουλής το ΜέΡΑ25 που προέρχονται από την ίδια μήτρα. Ποιο είναι το μήνυμα που εκπέμπει η Αριστερά με την πολυδιάσπασή της; Πρόκειται τελικά για μια μάχη προσώπων ή μάχη ιδεών;

Σε ό,τι αφορά τη διάσπαση και τις αποχωρήσεις στελεχών μετά το δημοψήφισμα και πριν τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 είναι γνωστό ότι υπήρχε ουσιαστική διαφωνία σε σχέση με τη, σωστή κατά τη γνώμη μου, άποψη της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να συνομολογήσει τη γνωστή δανειακή σύμβαση με τα προφανή αρνητικά που συνόδευαν και τα τρία μνημόνια, ως μια πιο ευνοϊκή εναλλακτική για την τυπική έξοδο της χώρας από τις μνημονιακές δεσμεύσεις, στόχος ο οποίος επετεύχθη.

Ήταν, λοιπόν, θέμα διαφοράς πολιτικών απόψεων που έφταναν, σε ορισμένες περιπτώσεις, μέχρι και στην πολιτική εξόδου της χώρας από το ευρώ και την Ε.Ε. Δεν ήταν προσωπικές στρατηγικές ανεξάρτητα εάν αυτά τα «θραύσματα» των πολιτικών φορέων που σχηματίστηκαν είχαν ή και πήραν, σε ορισμένες περιπτώσεις, προσωποπαγή χαρακτήρα.

Με την ίδια οπτική απαντώ και στο ερώτημά σας για την πρόσφατη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και τη μορφοποίηση συν τω χρόνω ενός άλλου φορέα της σύγχρονης, ριζοσπαστικής και ανανεωτικής Αριστεράς, τη Νέα Αριστερά. Στην περίπτωση αυτή ήταν αδύνατη για εμάς η συνύπαρξη μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, με όρους ιστορικής ευθύνης και αξιοπρέπειας. Όπως αναλυτικά έχουμε διατυπώσει σε προσωπικές και συλλογικές δημόσιες τοποθετήσεις, ανέκυψαν αφενός πολιτικά ζητήματα που οδηγούν στον κίνδυνο της κεντρώας συστημικής μετάλλαξης της ταυτότητας του κόμματος, ενώ αφετέρου υπήρξαν προφανή ζητήματα υπεράσπισης της σοβαρότητας της παράταξης, των αξιών και του πολιτισμού της παράδοσης της Ανανεωτικής Αριστεράς. Δεν αμφισβητώ ότι οι αρχές αυτές είναι ακόμα στα «πιστεύω» πολλών στελεχών και μελών του κόμματος, που παρέμειναν σε αυτό. Είναι αρνητική αυτή η εξέλιξη. Ισχυρίζομαι πως δεν ήταν επιθυμητή ούτε και προδιαγεγραμμένη.

Μετά τις δύο πρόσφατες εκλογικές ήττες, αντί της σωστής επιλογής για αναστοχασμό και συντεταγμένη συζήτηση με στόχο την πειστική αυτοκριτική αλλά και το βάθεμα και τη συγκεκριμενοποίηση των προγραμματικών πολιτικών θέσεων, τέθηκε η παράταξη σε μια περιδίνηση για την αναζήτηση ηγεσίας χωρίς μάλιστα τα εύλογα καταστατικά προαπαιτούμενα διαφύλαξης αυτής της διαδικασίας.

-Υπάρχουν περιθώρια συνεννόησης για συνεργασία μεταξύ των κομμάτων που προέρχονται από τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και το ΠΑΣΟΚ / Κίνημα Αλλαγής;

Με βάση τα παραπάνω είναι βεβαίως αρνητικό το μήνυμα προς τον προοδευτικό κόσμο και ευρύτερα την κοινωνία, δεν παράγεται έμπνευση και ελπίδα για πολιτική συμμετοχή και πολιτική δραστηριότητα, ιδιαίτερα της νεολαίας και των εργαζομένων. Προϋποθέσεις που είναι απολύτως αναγκαίες για την αντίσταση στις συνέπειες της ασκούμενης νεοφιλελεύθερης πολιτικής και την ήττα της εμφανιζόμενης ως ηγεμονίας της δεξιάς, στο πολιτικό σκηνικό όπως διαμορφώθηκε στις εκλογές.

Επιπροσθέτως η έλλειψη συνεργασίας ανάμεσα στις δυνάμεις της Αριστεράς και του προοδευτικού κέντρου διαμορφώνει ένα πολιτικό κενό εκπροσώπησης με βάση τις κρίσιμες ανάγκες των πολιτών, που θέλουν να καλύψουν διάφορες ακροδεξιές πολιτικές δυνάμεις κατ’ αντιστοιχία με τις εξελίξεις σε μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες. Η εικόνα αυτή έρχεται ως συνέχεια – και η πολυδιάσπαση της Αριστεράς την επιτείνει – με την απογοήτευση που υπήρξε σε όλη την προεκλογική περίοδο λόγω της κάθετης άρνησης όλων των άλλων δυνάμεων της Αριστεράς, προεξάρχοντος του ΚΚΕ, και του ΠΑΣΟΚ για την αξιοποίηση της απλής αναλογικής ώστε να διαμορφωθεί μια φερέγγυα και ρεαλιστική προγραμματική πρόταση διακυβέρνησης.

Όλες λοιπόν οι πολιτικές συλλογικότητες της δημοκρατικής αντιπολίτευσης κρίνονται τόσο για την αξιόπιστη και μαχητική αποδόμηση της νεοφιλελεύθερης κυβερνητικής πολιτικής όσο και για τη διαμόρφωση ενός πλαισίου προγραμματικών συνεργασιών ανάμεσα στους διαφορετικούς υπάρχοντες σήμερα φορείς.

Σε ό,τι μας αφορά βεβαίως εργαζόμαστε για να υπάρξει αυτή η προοπτική από τις θέσεις και το πρόγραμμα της Νέας Αριστεράς και όχι μέσω προσχωρήσεων στο ρεύμα της Κεντροαριστεράς και της διαμόρφωσης κοινού πολιτικού φορέα με το ΠΑΣΟΚ, απόψεις που συζητιούνται πλέον ανοικτά μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Η κοινωνία δεν εμπιστεύεται πια την αντιφατική ρητορική και την έλλειψη σαφήνειας στις θέσεις των κομμάτων. Είναι απαραίτητο να υπάρχει σαφής γραμμή και πειστική τεκμηρίωση που θα δώσει και το έδαφος για συγκλίσεις όπου αυτό είναι δυνατό. Σε ότι μας αφορά ενδεικτικά αναφέρω τη θετική στάση στα νομοσχέδια για ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες όπως και για το δειλό βήμα που έγινε για την ενσωμάτωση μεταναστών μέσω της εργασίας.

Με την ίδια σαφήνεια είπαμε όχι στο ράλι των εξοπλισμών, συντασσόμαστε με τις δυνάμεις που ανθίστανται στην αντισυνταγματική ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ, είμαστε αυστηροί στην αντιμετώπιση των αιτιών που έχουν οδηγήσει στην κλιματική κρίση, ασκούμε κριτική στην εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης από την οπτική της Αριστεράς, χωρίς «πλειοδοσία πατριωτισμού» και βέβαια στηρίζουμε κάθε πρωτοβουλία για την ειρήνη ενώ η κυβερνητική πολιτική του κ. Μητσοτάκη εντάσσει τη χώρα ως «πρόθυμο και δεδομένο σύμμαχο» σε μονομερή υποστήριξη επιθετικών επιλογών και στην απαράδεκτη σιωπή για το έγκλημα που συντελείται εδώ και μήνες στη Γάζα απέναντι στον παλαιστινιακό λαό.

-Την πολιτική κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη ποιος μπορεί να την αμφισβητήσει; Ποιο κόμμα και με τι είδους αντιπολίτευση; Μήπως τελικά ζητήματα όπως η λεγόμενη οπαδική βία ή ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών είναι εκείνα που θα προκαλέσουν κρίση στην κυβέρνηση καθώς δεν λαμβάνει ουσιαστικές αποφάσεις;

Παρότι φαινομενικά πανίσχυρη, η κυβέρνηση Μητσοτάκη βρίσκεται ήδη σε μια σοβαρή δοκιμασία που προοιωνίζεται την πιθανή και σύντομη συρρίκνωση της ηγεμονίας της στις πολιτικές εξελίξεις, γεγονός που θα καταγραφεί προφανώς και στις προσεχείς ευρωεκλογές.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη βρίσκεται μπροστά σε μια προφανή διάρρηξη των ορίων του πολιτικού τακτικισμού με τον οποίο πετυχημένα πορεύτηκε επί τεσσεράμισι χρόνια μέσω της συγκατοίκησης με επιφανή στελέχη της άκρας και της λαϊκής δεξιάς, και πολλών στελεχών του κέντρου.

Δοκιμάζεται η συνοχή μιας ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής, που έχει ως άμεση συνέπεια την έκρηξη των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων και την διετή ανοχή και υπόθαλψη του απίστευτου κύματος ακρίβειας που σαρώνει τα λαϊκά νοικοκυριά και όχι μόνο.

Δοκιμάζεται η κυβερνητική συνοχή με φιλελεύθερες πολιτικές όπως αυτής της νομοθέτησης των δικαιωμάτων των ομόφυλων ζευγαριών αλλά και με τη ταυτόχρονη διογκούμενη συσπείρωση και προβολή ακροδεξιών ή και εθνικιστικών απόψεων. Απόψεις που διεκδικούν πλέον την πλειοψηφική τους έκφραση στο όνομα της δήθεν αντιμετώπισης των ακροδεξιών κομμάτων, επικαλούμενοι την ίδια ατζέντα, όπως συμβαίνει και με άλλες δυνάμεις του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Οι συνέπειες είναι γνωστές.

Φτάσαμε στο σημείο λοιπόν πρωθυπουργός να προτείνει στους βουλευτές του να απέχουν από ψηφοφορία κρίσιμου νομοσχεδίου. Πέραν του ότι είναι αδιανόητο καθαυτό ως ενδεικτικό αδυναμίας, δημιουργεί και σοβαρό αρνητικό προηγούμενο για τα κοινοβουλευτικά ήθη και τις διαδικασίες.

Θα ήταν αυταπάτη να περιμένουμε την κατάρρευση της κυβέρνησης κάτω από το βάρος και τη δοκιμασία αυτών των σοβαρών ενδοκυβερνητικών αντιφάσεων. Είναι όμως, επίσης, εσφαλμένη ανάγνωση αυτή που στο όνομα της προσδοκώμενης ήττας του καθεστώτος Μητσοτάκη συνηγορεί σε μια άμβλυνση των μετώπων, σε μια μετριοπαθή αντιπολίτευση που θα οδηγεί ενδεχομένως με τη συνεπικουρία ή έστω την ανοχή μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων σε ένα νέο συστημικό δικομματισμό και στην αποδυνάμωση των αναγκαίων σοβαρών τομών στο πεδίο της αναδιανομής, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ριζικής αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης, την υπεράσπιση δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Ενισχύεται η ύπουλη προπαγάνδα ότι δήθεν οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται και δεν ασχολούνται με τα δικαιώματα, με την υπεράσπιση του κράτους δικαίου και των συνταγματικών ελευθεριών και κρίνουν πάντοτε και μόνο με βάση το «τι έχει μέσα η τσέπη τους». Εκτιμώ ότι καθώς συνεχίζεται μάλιστα η στρατηγική πλέον της συγκάλυψης των κυβερνητικών ευθυνών, μέσω ελεγχόμενων media και στημένων διαδικασιών στις εξεταστικές επιτροπές, όπως τώρα για το έγκλημα των Τεμπών, αυτή η κυνική και ανενδοίαστη καταπάτηση θεσμών, αρχών, διαδικασιών, με κορωνίδα το τεράστιο σκάνδαλο των υποκλοπών που έχει πάρει πλέον και διεθνείς διαστάσεις θα αποτελέσει Βατερλώ για τη συνολική κυβερνητική θητεία της ΝΔ του κ. Μητσοτάκη.

-Στην Ευρώπη ενόψει και των ευρωπαϊκών εκλογών, βλέπουμε την άνοδο της ακροδεξιάς. Το ακροδεξιό μπλοκ σε όλη την Ευρώπη εμφανίζεται ισχυρότερο παρά ποτέ. Στην Ολλανδία η ακροδεξιά ελέγχει την κυβέρνηση στη Γαλλία και στη Γερμανία εμφανίζονται ισχυροί στις δημοσκοπήσεις. Πιστεύετε ότι οι Έλληνες στις ευρωεκλογές θα επιλέξουν κόμματα που βρίσκονται δεξιά της ΝΔ για να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους για την κυβερνητική πολιτική;

Η αντιμετώπιση του κινδύνου ενίσχυσης της ακροδεξιάς, επαναλαμβάνω δεν γίνεται με υιοθέτηση της ατζέντας της π.χ. για το μεταναστευτικό, για τα συντηρητικά στερεότυπα του «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια», για τις ανορθολογικές θεωρήσεις και ερμηνείες των εξελίξεων, για την πατριδοκαπηλία και τη ξενοφοβία.

Η λαϊκή απάντηση στην κυβερνητική πολιτική εμφορείται από σύγχρονες προοδευτικές απόψεις στο βαθμό που ενθαρρύνει τα κινήματα και τις αντιστάσεις των πολιτών για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων τους και στο βαθμό που αναθεμελιώνει την πολιτική ως αυταξία και οδηγεί στην πολιτική συμμετοχή και στη μαζική συμμετοχή σε εκλογικές διαδικασίες. Αυτή άλλωστε είναι και η ουσία της Δημοκρατίας.

Σε αυτό το πεδίο δοκιμάζονται στην Ευρώπη και θα δοκιμαστούν και στη χώρα μας οι σαφείς προγραμματικές προτάσεις της Αριστεράς για την αντιμετώπιση των επάλληλων κρίσεων και την άρση των ανισοτήτων. Σε συνάρτηση βεβαίως με ένα ευρύ πρόγραμμα συγκλίσεων και προγραμματικών συμπτώσεων για μια πολυκομματική εναλλακτική κυβερνητική πρόταση με προοδευτικό πρόσημο.

-Εσείς παραμένετε ενεργός στην πολιτική. Υπάρχει πιθανότητα να είστε υποψήφιος στις ευρωεκλογές;

Ναι παραμένω ενεργός στην πολιτική αλλά δεν θα είμαι υποψήφιος στις ευρωεκλογές. Οι εξελίξεις στην Αριστερά, τη δική μας Αριστερά επιβάλλουν σε όλους μας ευθεία ανάληψη ευθύνης, δημόσια τοποθέτηση και ενεργό ρόλο για να υπάρξει γρήγορα και πάλι η ελπίδα για μια μεγάλη αλλαγή στη χώρα.

Ο σύνδεσμος της συνέντευξης:

https://www.libre.gr/…/voutsis-sto-libre-i-koinonia…/

Εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ και τον Φώτη Παπούλια.

Ανάμεσα στα θέματα που συζητήθηκαν το νομοσχέδιο για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και η στάση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, οι ευρύτερες εξελίξεις στο χώρο της Αριστεράς, το ενδεχόμενο επιστροφής στον ΣΥΡΙΖΑ μετά τις ευρωεκλογές αλλά και τα σενάρια για τη δημιουργία νέου κόμματος από τον Αλέξη Τσίπρα.

Αναλυτικά ακολουθούν τα σημεία της συνέντευξης του Νίκου Βούτση στο ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ και τον Φώτη Παπούλια:

• Για το εάν η Νέα Αριστερά υπερψηφίσει το νομοσχέδιο για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.

Εξ’ όσων γνωρίζω ναι. Θα υπερψηφιστεί το νομοσχέδιο από τους βουλευτές της Νέας Αριστεράς. Από εκεί και πέρα είναι θέμα της Κοινοβουλευτικής ομάδας ο ιδιαίτερος τρόπος που θα τοποθετηθούν στη δημόσια διαβούλευση και θα επιχειρηματολογήσουν μέσα στη συνεδρίαση. Χωρίς ωστόσο επιφυλάξεις θα υπερψηφίσουν.

• Για τη στάση του Πρωθυπουργού σε ότι αφορά το συγκεκριμένο νομοσχέδιο με επίκεντρο τη ψήφο ανοχής και την αποχή.

Θεωρώ ότι η ΝΔ, λόγω της αλαζονείας που δημιούργησε η εκλογική παντοδυναμία, βρίσκεται μπροστά σε μία δοκιμασία των ορίων συνύπαρξης διαφορετικών πολιτικών, «κέντρων» και στελεχών εξαιτίας και της πίεσης που ασκεί η αύξηση της επιρροής των ακροδεξιών κομμάτων αλλά και του κλίματος που επικρατεί στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και γενικότερα στην Ευρώπη.

Πρόκειται για μία καινούργια τακτική και οπτική ένας πρωθυπουργός να «σπρώχνει προς την αποχή» τους βουλευτές του για να μπορέσει να περάσει ένα νομοθέτημα με την επικουρία δυνάμεων της Αντιπολίτευσης.

Ο κ. Μητσοτάκης είναι όμηρος αυτής της εξέλιξης και θεωρώ πως θα έχει συνέχεια με διάφορα επεισόδια, δεν γίνεται ad hoc. Θα συμβούν πολλά από εδώ και πέρα και θα συμπυκνωθούν ενδεχομένως σε μία πολιτική εξέλιξη στις ευρωεκλογές. Η ΝΔ θα χάσει τη δυναμική που είχε στις εθνικές εκλογές γιατί αυτό το κλίμα παράγει και αντιφατικά μηνύματα προς την κοινωνία και δημιουργεί επίσης προφανή προβλήματα συνοχής στο κόμμα.

• Για τη Νέα Αριστερά και τη δημιουργία κόμματος.

Πρόκειται για μία διαδικασία που βρίσκεται σε μετάβαση. Θα ληφθούν όλα τα αναγκαία μέτρα έτσι ώστε να δραστηριοποιηθούν πυρήνες μελών σε όλη τη χώρα και να συμμετέχουν στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Θα γίνει μία συνδιάσκεψη προς το τέλος Φλεβάρη και μετά τις ευρωεκλογές Συνέδριο. Σιγά σιγά και με αυτόν τον τρόπο θα μορφοποιηθεί μια νέα πολιτική οντότητα στον χώρο της Αριστεράς.

Έχει μεγάλη σημασία να υπάρξουν αυτές οι δυνάμεις παντού και στους χώρους εργασίας και στις γειτονιές. Δυνάμεις που θα δραστηριοποιηθούν και στην Παιδεία και στην Υγεία και στην Οικονομία και φυσικά σε όλα τα θέματα και τα καυτά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία, με επίκεντρο την ακρίβεια και τη στέγαση. Σε αυτό το πεδίο θα κριθεί το εάν πράγματι αυτός ο φορέας, η Νέα Αριστερά, έχει να προσδώσει κάτι νέο και ανανεωτικό. Όχι στα λόγια αλλά στην πράξη, κοντά στον κόσμο δηλαδή.

• Για το εάν υπάρχει δίαυλος επικοινωνίας με τον κ. Κόκκαλη.

Με τον Πέτρο Κόκκαλη υπάρχει ένας ανοιχτός δίαυλος. Υπάρχει μία κοινή οπτική για τα θέματα της κλιματικής κρίσης. Υπάρχει λοιπόν σίγουρα ένας ανοιχτός δίαυλος και με τον Πέτρο Κόκκαλη αλλά και με πολλούς άλλους διότι όπως γνωρίζετε η ανένταχτη Αριστερά υπήρξε πάντοτε η πλέον πολυπληθής. Υπάρχουν υπολογίσιμες δυνάμεις στο χώρο του πολιτισμού, της εκπαίδευσης, σε χώρους εργαζομένων και νέων επαγγελματιών αλλά και στα κινήματα, ιδιαίτερα των δικαιωμάτων. Με όλες αυτές τις δυνάμεις έχει αρχίσει μία πιο συστηματική επαφή.

• Για την πρόταση Τεμπονέρα εντός του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Είναι μία πρόταση που προφανώς έχει μια ευρύτερη οπτική ωστόσο δεν θέλω να σχολιάσω προτάσεις που γίνονται στο πλαίσιο του προσυνεδριακού διαλόγου εντός του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

• Για το στοίχημα της Νέας Αριστεράς στις ευρωεκλογές.

Είναι προφανές πως η όλη προσπάθεια που γίνεται και μορφοποιείται κατατείνει στο να υπάρξει μία άνετη «επικράτηση» του ψηφοδελτίου που θα στηρίξει η Νέα Αριστερά σε σχέση με το όριο για την εκλογή ευρωβουλευτών. Είμαι πολύ αισιόδοξος και πιστεύω βαθιά πως αυτή η πολιτική ανάγκη για ένα τέτοιο κόμμα και σε κλίμακα Ευρώπης υπάρχει . Υπάρχει πολιτικό κενό και πολιτικός χώρος που μπορεί να εκφράσει μία σύγχρονη Αριστερά.

Κάθε μέρα που περνάει επιβεβαιώνω στη συνείδησή μου πως η αποχώρηση από το σημερινό ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ήταν μια πολύ οδυνηρή αλλά και πολύ σωστή απόφαση. Ωστόσο δεν παραγνωρίζω πως εκατοντάδες σύντροφοι, στελέχη και μέλη αυτού του χώρου εμφορούνται από τις ίδιες αρχές και αξίες αλλά δεν παίρνουν το ρίσκο και την απόφαση να αποστασιοποιηθούν απ’ όσα συμβαίνουν εκεί.

• Για το ενδεχόμενο ανάλογα των εξελίξεων επιστροφής στον ΣΥΡΙΖΑ μετά τις ευρωεκλογές εάν τεθεί θέμα ηγεσίας.

Αυτό θα ήταν μία πολύ στενή ερμηνεία για τις εξελίξεις και με βάση όλα τα δεδομένα που υπάρχουν τέτοιο περιθώριο δεν μπορεί να πει κανείς ότι θα υπάρξει. Το να υπάρξουν όμως γενικότερες ανασυνθέσεις όπως συμβαίνει πάντοτε στο χώρο της Ανανεωτικής Αριστεράς μπορεί να πει κάποιος ότι θα ήταν και ευκταίο. Πλην όμως αυτό δεν προσδιορίζεται με τους όρους του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, με τους όρους της σημερινής Νέας Αριστεράς. Θα είναι κάτι ευρύτερο και ευελπιστώ να περιλαμβάνει δυνάμεις που θα μπουν στο πολιτικό προσκήνιο, που θα σηματοδοτήσουν μια νέα ελπίδα για πολιτική συμμετοχή και για εκλογική εκπροσώπηση. Γνωρίζετε πολύ καλά πως οι δύο εκλογικές ήττες προήλθαν κυρίως από το γεγονός ότι δεν εμπνεύστηκε ένας ολόκληρος κόσμος που είχε σαφή αντίθεση στην πολιτική της κυβέρνησης και το καθεστώς Μητσοτάκη να πάει να ψηφίσει.

• Για τις κινήσεις του Αλέξη Τσίπρα και το ενδεχόμενο δημιουργίας νέου κόμματος.

Δεν μπορώ να κάνω οποιαδήποτε εκτίμηση, ούτε με ενδιαφέρει οποιαδήποτε εικοτολογία γύρω από αυτό το ζήτημα.

Έχω σεβασμό και στην ευθυκρισία και στην εμπειρία του Αλέξη Τσίπρα. Δεν θέλω όμως να εκτιμήσω οτιδήποτε. Από ότι φαίνεται και ο ίδιος συζητάει με δημοσιογράφους και με παράγοντες και διαμορφώνει κάποιες απόψεις. Ο ίδιος είχε πει ότι θα είναι παρών. Αυτό πρέπει να το σεβαστούμε. Το πώς το εννοεί ή το πώς θα το εκφράσει κάποια στιγμή με οποιονδήποτε τρόπο, θα το δούμε.

https://www.facebook.com/NikosVoutsis/videos/1129984681748995/