Συζήτηση με τον δημοσιογράφο Δημήτρη Μανιάτη στο in.gr

Μια εξαιρετική, προεκλογική και όχι μόνο, συζήτηση για τη Βουλή, την πολιτική, την προοδευτική διακυβέρνηση και τα διακυβεύματα της σύγχρονης εποχής. Τη στάση και την ταυτότητα της σύγχρονης Aριστεράς.

https://www.in.gr/…/nikos-voutsis-o-k-ntogiakos…/

Ο κ. Ντογιάκος συγκάλυψε το σκάνδαλο των υποκλοπών

-Η υπόθεση των υποκλοπών υπερέβη κάθε νοσηρή φαντασία.

-Σε καμία περίπτωση δεν είχαμε υποθέσει πως η ελληνική κυβέρνηση θα είχε και κτήση και χρήση και εμπορία παράνομων λογισμικών.

-Η κυβέρνηση ποδηγέτησε τη διαδικασία σε ότι αφορά το κορυφαίο ζήτημα της αντιδημοκρατικής εκτροπής με τις παρακολουθήσεις.

-Είναι ένα σκάνδαλο συγκάλυψης με εμπλοκή και της Δικαιοσύνης. Παρά τις δικές μας -και όχι μόνο- εκκλήσεις προς τη Δικαιοσύνη να γίνουν τα απαραίτητα βήματα για να υπάρξει διαλεύκανση πριν τις εκλογές, να υπάρξει δηλαδή μία κάθαρση διά της δικαστικής οδού αφού δεν υπήρξε, όπως θα έπρεπε, μέσω της πολιτικής. Από τον κ. Ντογιάκο δεν εχύθη ούτε σταγόνα φωτός,

-Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι κόμμα της σύγχρονης ριζοσπαστικής Αριστεράς. Αν ήταν συστημικό κόμμα, θα είχε γίνει αλλαγή στην κυβέρνηση εδώ και μερικούς μήνες, λόγω του σκανδάλου των υποκλοπών. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι κόμμα Αλλαγής, ακόμα.

-Πιστεύουμε στην απλή αναλογική αλλά την θέλουμε και ως μόνιμο εκλογικό σύστημα. Είναι το πιο δίκαιο σύστημα.

-Είναι ρεαλιστικό το ενδεχόμενο προγραμματικών συγκλίσεων που ήδη για τέσσερα χρόνια είχαν καταγραφεί και στην Βουλή, όπως στην Υγεία ή για το Κοινωνικό Κράτος και αλλού, όχι ταυτίσεις αλλά συγκλίσεις.

-Οι πιο σοβαρές μας δεσμεύσεις θα είναι πάνω στο κοινωνικό ζήτημα και στα εργασιακά.

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΑΣΥΛΟΥ ΤΗΣ Ε.Ε.

Ευρώπη, κλειστό φρούριο με τη βούλα του Ευρωκοινοβουλίου

Όσοι Ευρωπαίοι πολίτες παρακολουθούν ακόμη τα τεκταινόμενα στην Ε.Ε. αλλά ακόμα και αυτοί που εμφορούνται από τον φιλελεύθερο ή και τον αριστερό ευρωπαϊσμό δεν θα εκπλήσσονται καθόλου σε λίγο καιρό από τις επερχόμενες εξελίξεις. Μετά το σοκ για τη συμπερίληψη της πυρηνικής ενέργειας στο μεγαλεπήβολο πρόγραμμα της πράσινης μετάβασης, ήρθε τις τελευταίες εβδομάδες στην επιφάνεια η συζήτηση για την ανάγκη ανακατεύθυνσης της οικονομίας προς την «πολεμική οικονομία» με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Ωστόσο λόγω του αυξανόμενου πολιτικού μιθριδατισμού που διαχέεται σε όλες τις πτέρυγες, ακόμη και σε αυτήν του δημοκρατικού τόξου -με εξαιρέσεις στην Αριστερά και τους Πράσινους- δεν μας προκαλεί καμία έκπληξη η έγκριση της πρότασης, η οποία είχε προ μηνών παρουσιαστεί για το Νέο Σύμφωνο που οργανώνει το Σύστημα Ασύλου και Μετανάστευσης μετά τις διαδοχικές αναθεωρήσεις που είχε υποστεί «η αρχή του Δουβλίνου».

Το Νέο Σύμφωνο αποτελεί μια μεγάλη αρνητική δοκιμασία για τον πυρήνα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης ως θεμελιωδών αρχών για την Ένωση. Για μια ακόμη φορά οι υποστηρικτές του σχεδίου λειτουργώντας ως λομπίστες στις Βρυξέλλες χρησιμοποίησαν ως πρόσχημα και ως άλλοθι τη «νέα πλειοψηφία» που αναμένεται να διαμορφωθεί στις προσεχείς ευρωεκλογές με την ενίσχυση της Ακροδεξιάς, προτάσσοντας την ανάγκη να αντιμετωπιστεί άμεσα ο κίνδυνος του να μην υπάρξει καμία συμβιβαστική συμφωνία στο προσεχές μέλλον.

Οι πολιτικές ελίτ όμως απέδειξαν και σ’ αυτή την περίπτωση ότι δεν παίρνουν τα ιστορικά διδάγματα για την αντιδραστική ενσωμάτωση και μετάλλαξη των πολιτικών τους όταν «χαϊδεύουν» τις ακροδεξιές, ξενοφοβικές και εθνοκεντρικές αντιλήψεις της αναδυόμενης Νέας Ακροδεξιάς. Η Ρομπέρτα Μέτσολα, πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου έσπευσε να θριαμβολογήσει για την επιτευχθείσα συμφωνία γιατί παρέχει «ισορροπία μεταξύ αλληλεγγύης και ευθύνης με πλήρη σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Ακόμη και η Επίτροπος Γιόχανσον υποστηρίζει ότι δεν θα αισθάνονται μοναξιά τα κράτη-μέλη που υφίστανται πίεση από τις ροές.

Πού στηρίζεται αυτή η αισιόδοξη άποψη; Όταν ο ένας από τους πέντε νόμους-κανονισμούς της συμφωνίας συγκροτεί μεν την έννοια της «υποχρεωτικής αλληλεγγύης» πλην όμως προσθέτει για την εφαρμογή του τις εναλλακτικές δυνατότητες των υπολοίπων, πέραν των χωρών-πυλών στην Ευρώπη, να χρηματοδοτούν την επιχειρησιακή υποστήριξη ή και να πληρώνουν 20.000 ευρώ κατ’ άτομο, εναλλακτικές που προφανώς ακυρώνουν την υποχρεωτική μετεγκατάσταση. Οι υπόλοιποι τέσσερις κανονισμοί, λιγότερο ή περισσότερο, έχουν κενά και είναι ανοικτοί σε ερμηνείες από κάθε εθνική αρχή στην κατανόηση και εφαρμογή, τόσο της διαδικασίας εξέτασης και παροχής ασύλου όσο και για το «καθεστώς εξαίρεσης» σε περιόδους κρίσεων.

Η εφαρμογή του Νέου Συμφώνου αποτελεί μυωπική και άκρως συντηρητική προσέγγιση μέσα σε συνθήκες δύο πολέμων στα σύνορα και την περιοχή της Ευρώπης και με ανοικτό το εφιαλτικό σενάριο του πολλαπλασιασμού των «κλιματικών προσφύγων» τις επόμενες δεκαετίες.

Κάποιοι όμως έχουν πάρει τις αποφάσεις τους όπως δείχνουν οι απόψεις μέσα στο Λαϊκό Κόμμα για τη «μετεγκατάσταση στη Ρουάντα» και για άλλες τέτοιου τύπου απάνθρωπες στρατηγικές που ακριβώς εκθέτουν τα ηθελημένα κενά και τις διατάξεις του ψηφισμένου πλέον Νέου Συμφώνου για τη μετανάστευση και τους πρόσφυγες.

Άρθρο στην εφημερίδα ΤΟ ΠΑΡΟΝ της Κυριακής

Το καθεστώς σε αποδρομή οδηγεί το κράτος δικαίου σε έκπτωση

• Το καθεστώς Μητσοτάκη εθισμένο να χειραγωγεί με κάθε τρόπο την κοινή γνώμη, παραπαίει με εμφανή τα δείγματα αλαζονείας και κυνισμού.

• Αποκαλύφθηκαν και έμειναν αναπάντητα τα πολλαπλά πλήγματα που έχει επιφέρει η κυβέρνηση Μητσοτάκη στο κράτος δικαίου.

• Τα παράκεντρα, εναντίον των οποίων ξιφουλκεί σήμερα ο κ. Μητσοτάκης, επί πενταετία προσέφεραν αμέριστη υποστήριξη, όπως του υπέμνησε δημόσια η πλευρά του εκδότη-ολιγάρχη.

• Η παράταξη του «Μένουμε Ευρώπη» βρίσκεται στα χαρακώματα απέναντι στους πιο αρμόδιους κοινοβουλευτικούς και δικαστικούς θεσμούς της Ε.Ε.

• Είμαι αισιόδοξος ότι η ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ θα εκπροσωπηθεί στο Ευρωκοινοβούλιο και ότι θα διαδραματίσει ένα σημαντικό ρόλο για την αναθεμελίωση της Αριστεράς των κινημάτων και της αναζήτησης προγραμματικής διεξόδου στη διακυβέρνηση.

• Μια διακριτή πολιτική δύναμη, ανοικτή σε κοινωνικές αλλά και σε πολιτικές συγκλίσεις, χωρίς περιδίνηση περί το Κέντρο, με μέτωπα προς την πατριδοκαπηλία, το ρατσισμό και την αντιμεταναστευτική και αντιπροσφυγική πολιτική, σε πλήρη αντίστιξη βεβαίως με τις αερολογίες για την ικανοποίηση «του ονείρου όλων των Ελλήνων».

Ολόκληρη η συνέντευξη στην ΕΦΣΥΝ και τον Δημήτρη Τερζή:

1. Πώς κρίνετε τις τοποθετήσεις των στελεχών της κυβέρνησης το προηγούμενο τριήμερο στη Βουλή και ειδικά εκείνη του υπουργών των Τεμπών, κ. Καραμανλή;

Οι τοποθετήσεις των κορυφαίων υπουργών και η καταληκτική ομιλία του κ. Μητσοτάκη, ο οποίος κάλυψε πλήρως τον κ. Καραμανλή αλλά και τα σαθρά επιχειρήματα και τις λεκτικές αθλιότητες των υπουργών του είναι ο καθρέπτης μιας κυβέρνησης, ενός καθεστώτος που δοκιμάζεται και παραπαίει με εμφανή τα δείγματα αλαζονείας και κυνισμού.

Ένα καθεστώς εθισμένο να χειραγωγεί με κάθε τρόπο την κοινή γνώμη και υπόλογο για σοβαρά πλήγματα στο κράτος δικαίου σε πολλές περιπτώσεις υπονόμευσης βασικών συνταγματικών προνοιών. Υπονόμευση και ακύρωση των Ανεξάρτητων Αρχών, ευνουχισμό των Εξεταστικών Επιτροπών που εισηγείται η μειοψηφία της Βουλής, ευθείες παραβιάσεις άρθρων για τη δημόσια παιδεία και τη δημόσια υγεία, απροκάλυπτη παραβίαση της αρχής της διάκρισης των εξουσιών, παρεμβάσεις στη λειτουργία των ΜΜΕ, αδιαφανείς οικονομικές συναλλαγές.

2. Πολλοί αναρωτήθηκαν τι ακριβώς θα μπορούσε πραγματικά να προσφέρει μια πρόταση δυσπιστίας, πέρα από το να καταφέρει να συσπειρώσει το κυβερνών κόμμα και μάλιστα λίγους μήνες πριν τις ευρωεκλογές. Η δική σας εμπειρία τι απαντά σε αυτό;

Νομίζω ότι η απάντηση δόθηκε και ήταν πολύ πειστική από την ίδια τη διεξαγωγή αυτής της πολύ χρήσιμης διαδικασίας. Η συζήτηση που έγινε ήταν πλήρως αποκαλυπτική για την κοινή γνώμη και πολιτικά επώδυνη για την κυβέρνηση και τον κ. Μητσοτάκη προσωπικά. Αντί της συνήθους «συσπείρωσης» υπήρξε αποπομπή δύο υπουργών ενώ η κυβέρνηση εκτέθηκε με το διάτρητο αφήγημα που ανέδειξε τη συγκάλυψη για το έγκλημα των Τεμπών. Ταυτόχρονα υπήρξε ενθάρρυνση για την αναζήτηση της αλήθειας πέραν των «στεγανών χειραγώγησης» της κοινής γνώμης την πρόσφατη πενταετία.

Η παράταξη του «Μένουμε Ευρώπη» βρίσκεται στα χαρακώματα απέναντι στους πιο αρμόδιους κοινοβουλευτικούς και δικαστικούς θεσμούς της Ε.Ε, απέναντι σε πλειοψηφικά πορίσματα και ψηφίσματα που αφορούν στις συνθήκες λειτουργίας των ΜΜΕ μέχρι τις πολλαπλές ευθύνες και παραλείψεις για το ναυάγιο- έγκλημα στην Πύλο.

Αποκαλύφθηκαν και έμειναν αναπάντητα τα πολλαπλά πλήγματα που έχει επιφέρει η κυβέρνηση Μητσοτάκη στο κράτος δικαίου. Ο πρωθυπουργός μας παρουσίασε απάντηση του Αρείου Πάγου (!) προς τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς, καλύπτοντας ολιγωρίες και προφανή συνέργεια στη συγκάλυψη από πλευράς εισαγγελικών λειτουργών με κορυφαίο το ζήτημα των υποκλοπών για το οποίο επί μία τριετία ουδείς έχει κληθεί ως ύποπτος ή ενεχόμενος για να «λάμψει η αλήθεια».

Η αντιπαράθεση με το ΒΗΜΑ και την ιδιοκτησία του υπήρξε σφοδρή αλλά και αποκαλυπτική γιατί τα παράκεντρα, τα οποία σήμερα μέμφεται και εναντίον των οποίων ξιφουλκεί ο κ. Μητσοτάκης, επί πενταετία προσέφεραν αμέριστη και πρωτοφανή υποστήριξη όπως του υπέμνησε δημόσια η πλευρά του εκδότη-ολιγάρχη χωρίς να αισθανθεί την ανάγκη να το σχολιάσει ο πρωθυπουργός.

3. Το 2018 η τότε αντιπολίτευση κατηγορούσε την κυβέρνηση για συγκάλυψη στην τραγωδία που συνέβη στο Μάτι. Σήμερα, οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί και σχεδόν σύσσωμη η αντιπολίτευση κατηγορεί την κυβέρνηση για συγκάλυψη στα Τέμπη. Κάπως έτσι περνάει ένα μήνυμα στην κοινωνία ότι κανείς δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες που του αναλογούν, ότι όλοι ίδιοι είναι και απαξιώνεται τόσο η πολιτική όσο και η δικαιοσύνη. Πού οδηγεί αυτό και που σταματάει, αν όντως υπάρχει ένα τέλος σε κάτι τέτοιο;

Μεγαλύτερη τιμή σήμερα από τον λεγόμενο «λαϊκό παράγοντα» που παρεμβαίνει στις εξελίξεις ως κοινωνική αντιπολίτευση είναι η συλλογή περίπου ενάμιση εκατομμυρίου υπογραφών, που πυροδότησε και τις πρόσφατες εξελίξεις για να μην περιπέσει στη λήθη και να μην αποκρυφτούν οι ευθύνες για το έγκλημα των Τεμπών λόγω του εκλογικού 41%.

Οι δυνάμεις της δημοκρατικής Αντιπολίτευσης αφουγκράστηκαν και ακολούθησαν αυτή τη λαϊκή επιταγή, η οποία προφανώς ήταν απέναντι στο πολιτικό σύστημα εν συνόλω και υπερβαίνει τα όρια μιας συστηματικής απαξίωσης τόσο της πολιτικής όσο και της δικαιοσύνης, στην οποία ιδιαίτερα η Δεξιά επιδίδεται για την απρόσκοπτη διαχείριση μιας ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής διεθνώς, όχι μόνο στην Ελλάδα.

Η κοινωνία αφυπνίζεται και δεν δέχεται το καλούπι για επιβίωση μέσω των μειωμένων προσδοκιών. Σε αυτό το πλαίσιο όλοι κρίνονται, κόμματα και πολιτικοί μέσα σε ένα περιβάλλον που κυριαρχούν διεθνώς επιμένω, η συγκάλυψη των ευθυνών, η τοξικότητα, η μεταπολιτική που στηρίζεται στην «επικοινωνιακή ατάκα», το λαϊκισμό και την εντυπωσιοθηρία.

Μόνο η ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας μπορεί να σπάσει αυτό το πολιτικό περιβάλλον, χωρίς «ανάθεση» και χωρίς «παραίτηση» και βεβαίως χωρίς την επιλογή της ακροδεξιάς ως εναλλακτικής διεξόδου.

Υποστηρίζω τη διακριτότητα και την αξιακή-ηθική αναγκαία επιμονή της Αριστεράς για να αλλάξει αυτό το πολιτικό τοπίο και τα στερεότυπά του στη χώρα μας.

4. Θα επικαλεστώ και πάλι την εμπειρία σας για την επόμενη ερώτηση. Πώς γίνεται μια κυβέρνηση με εμπλοκή στο σκάνδαλο των υποκλοπών, με διαρροές προσωπικών δεδομένων πολιτών, που κουβαλάει τα Τέμπη, την μισή Εύβοια καμένη, μια ευρωπαϊκή καταδίκη για το κράτος δικαίου στη χώρα, με την ακρίβεια να σαρώνει τα νοικοκυριά, να παίρνει 41% στις εκλογές αλλά και σε όλες τις δημοσκοπήσεις -να έχει μεν φθορά- αλλά να μην απειλείται από τους αντιπάλους της;

Προσθέτω στα παραπάνω το μεγάλο θέμα του τεράστιου και αδιαφανούς ράλι των εξοπλισμών και την υπονόμευση όλων των δημόσιων περιουσιακών στοιχείων και των δημόσιων πολιτικών, αλλά και των δικαιωμάτων των εργαζομένων στο πλαίσιο των κατακτήσεων που μας κληροδότησε η πενηντάχρονη μεταπολίτευση.

Στην ερμηνεία της κυριαρχίας, παρά τη φθορά της κυβέρνησης, δεν πρέπει να μείνουμε στο προφανές της συγκάλυψης από την πλειοψηφία των συστημικών Μέσων όλων των αδυναμιών και των κυβερνητικών ατοπημάτων. Πρέπει όμως όλοι να διδαχθούν -αυτό αφορά και τη δικιά μας Αριστερά- από τη μελέτη των σύγχρονων κοινωνιών, ιδιαίτερα μετά την πανδημία, και ενόψει των διλλημάτων και του φόβου που ενυπάρχουν στην επενέργεια πολλαπλών κρίσεων στη ζωή και το μέλλον των πολιτών. Επιπλέον βέβαια πρέπει να επισημάνουμε τις μεγάλες ευθύνες των πολιτικών δυνάμεων της δημοκρατικής αντιπολίτευσης που αρνήθηκαν το προφανές, δηλαδή τη συνεργασία στις εκλογές με το σύστημα της απλής αναλογικής. Δεν είμαστε κι εμείς άμοιροι ευθυνών, αλλά εντελώς διαφορετικής τάξης, στη μη αξιοποίηση αυτής της εναλλακτικής διεξόδου διακυβέρνησης.

5. Ποιος είναι ο πήχης της Νέας Αριστεράς για τις ευρωεκλογές; Σε περίπτωση αποτυχίας στην κάλπη τι πρέπει να γίνει ώστε να αντιστραφεί το κλίμα στις επόμενες εθνικές εκλογές;

Είμαι αισιόδοξος ότι η ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ θα εκπροσωπηθεί στο Ευρωκοινοβούλιο και ότι θα διαδραματίσει ένα σημαντικό ρόλο για την αναθεμελίωση της Αριστεράς των κινημάτων και της αναζήτησης προγραμματικής διεξόδου στη διακυβέρνηση.

Προτεραιότητες όπου ήδη υπάρχουν δείγματα γραφής είναι η σοβαρή και μαχητική επί της ουσίας αντιπολίτευση, είναι η πολλαπλή ενθάρρυνση για τη στήριξη και ανάπτυξη μαζικών αγώνων, είναι η ιδεολογική και πολιτική παρέμβαση για τη ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας και τα δικαιώματα των πολιτών.

Είναι εντέλει η εμμονή στις αξίες, στις παραδόσεις, το ταυτοτικό πολιτικό πλαίσιο της σύγχρονης, της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Μια διακριτή πολιτική δύναμη, ανοικτή σε κοινωνικές αλλά και σε πολιτικές συγκλίσεις, χωρίς περιδίνηση περί το Κέντρο, με μέτωπα προς την πατριδοκαπηλία, το ρατσισμό και την αντιμεταναστευτική και αντιπροσφυγική πολιτική, σε πλήρη αντίστιξη βεβαίως με τις αερολογίες για την ικανοποίηση «του ονείρου όλων των Ελλήνων».

Παρέμβαση Νίκου Βούτση, πρώην Προέδρου της Βουλής στο Συνέδριο της «Καθημερινής»: «Μεταπολίτευση. 50 Χρόνια Μετά»

Θεματική συζήτηση: Δικαιοσύνη και θεσμική ακεραιότητα

Ιδιαίτερη αναφορά στα πλήγματα που έχει υποστεί το Κράτος Δικαίου τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας έκανε ο πρώην πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης στο πλαίσιο της πρώτης ημέρας των τριήμερων εργασιών του Συνεδρίου «Μεταπολίτευση. 50 Χρόνια Μετά.» που ξεκίνησε την Πέμπτη 29 Φεβρουαρίου στην Εθνική Πινακοθήκη.

Ο πρώην πρόεδρος της Βουλής συμμετείχε σε μία εφ’ όλης της ύλης συζήτηση στη θεματική ενότητα «Δικαιοσύνη και θεσμική ακεραιότητα» σε ένα πάνελ που πλαισίωναν ο υπουργός Δικαιοσύνης, Γιώργος Φλωρίδης και ο πρώην υπουργός Εσωτερικών, Κώστας Σκανδαλίδης.

Παρεμβάσεις στη συζήτηση, συντονιστής της οποίας ήταν ο δημοσιογράφος Παύλος Τσίμας, έκαναν ο Ομότιμος Καθηγητής ΕΚΠΑ, Νικηφόρος Διαμαντούρος και η Καθηγήτρια ΕΚΠΑ, Καλλιόπη Σπανού.

Το Συνέδριο, συνδιοργανώνουν η εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης (ΜΙΕΤ), το Οικονομικό Φόρουμ Δελφών και το Ελληνικό Παρατηρητήριο του London School of Economics.

Ακολουθούν τα βασικά σημεία της παρέμβασης του πρώην προέδρου της Βουλής, Νίκου Βούτση:

Σε όλη τη μακρά μεταπολιτευτική περίοδο, ιδιαίτερα στην πρώτη φάση της έντονης ριζοσπαστικοποίησης αλλά και μέχρι σήμερα, υπήρξαν πολύ σοβαρές κατακτήσεις στους τομείς των κοινωνικών δικαιωμάτων και των ελευθεριών, υπήρξαν σοβαρές επιδράσεις στην ίδια την πολιτική ζωή του τόπου από την παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα, των μαζικών κινημάτων, των κοινωνικών οργανώσεων που ενίσχυσαν εν τέλει την πολιτική συμβολή μεγάλων πολιτικών προσωπικοτήτων αλλά και των πολιτικών κομμάτων και του Κοινοβουλίου κατά τους ρόλους που το Σύνταγμα ορίζει.

Η τυπική Δημοκρατία, που βεβαίως έχει την ιδιαίτερη σημασία της έμεινε σταθερή σε ότι αφορά πρωτευόντως το Σύνταγμα του 1975 που μόνο αναθεωρήσεις έχει δεχθεί από τότε, τις εκλογικές διαδικασίες για Βουλή, Ευρωβουλή, δημοψηφίσματα που ουδέποτε αμφισβητήθηκαν, αλλά και τη λειτουργία του Κοινοβουλίου που δεν έπαψε ούτε μια ημέρα και που ανταποκρίθηκε σε πολύ δύσκολες περιόδους, όπως αυτή της πανδημίας ή και της μακρόχρονης παρουσίας της Χρυσής Αυγής. Βεβαίως επισημαίνω το ότι κατά τη διάρκεια της υπερψήφισης των μνημονιακών δεσμεύσεων υπήρχε επί της ουσίας και τυπικά ματαίωση της συμβολής των βουλευτών και των κομμάτων στη σχετική συζήτηση και τη διαμόρφωση των πολιτικών συσχετισμών.

Το πόθεν έσχες δεν είναι ζήτημα ότι δήθεν οι πολιτικοί αθωώνουν τους εαυτούς τους, γιατί η πλειοψηφία ως γνωστόν στην αρμόδια επιτροπή αποτελείται από δικαστές. Πλην όμως είναι σοβαρό ζήτημα έλλειψης πολιτικής βούλησης διότι έχει έρθει επανειλημμένα το θέμα και δεν ψηφίζεται από την παρούσα κυβέρνηση το να υπάρχει στο πόθεν έσχες και το ποιες ρυθμίσεις γίνονται για την αποπληρωμή των δανείων και γενικότερα για το «πόθεν», αυτό δηλαδή που υπάρχει ως έλεγχος για κάθε Έλληνα πολίτη.

Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις αδιευκρίνιστων ρυθμίσεων για πολύ υψηλά δάνεια διακεκριμένων πολιτικών προσώπων, όπως επίσης είναι γνωστό ότι δύο κόμματα στη χώρα μας έχουν δανειακές υποχρεώσεις, προφανώς μη εξυπηρετούμενες, της τάξης των 400 εκατομμυρίων έκαστο, την ίδια ώρα που γίνονται χιλιάδες πλειστηριασμοί σπιτιών.

Για το ζήτημα της χρεωκοπίας της χώρας, επισημαίνω ότι δεν ήταν κάτι τυχαίο, δεν μας ήρθε εξ ουρανού, δεν ήταν κάτι ενδημικό και σίγουρα δεν φταίνε οι δικαιωματιστές για αυτή την εξέλιξη, που διεκδικούσαν περισσότερα κοινωνικά δικαιώματα και ελευθερίες μέσα στη Μεταπολίτευση. Ασκήθηκαν συγκεκριμένες πολιτικές από κυβερνήσεις και πλειοψηφίες, πολιτικές επιλογές ή παραλείψεις που οδήγησαν στη χρεωκοπία. Τα διπλά ελλείμματα που ακούστηκαν το πρωί, τα ενδεχόμενα αδιαφανών και διαπλεκόμενων οικονομικών σχέσεων, αλλά βεβαίως και το θέμα των υπερεξοπλισμών αποτέλεσαν μερικές από τις πλευρές αυτού του ζητήματος. Άρα να είμαστε σαφείς, ειλικρινείς, καθένας να πάρει τις ευθύνες του για να μην επαναληφθούν πολιτικές επιλογές που θα οδηγήσουν ενδεχομένως σε μια νέα χρεωκοπία, γιατί και τώρα το χρέος μας ονομαστικά είναι πολύ μεγάλο όπως και το αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο.

Είναι αδύνατον να μη μιλήσω, το θεωρώ υποχρέωσή μου, για όσα απασχολούν την ελληνική κοινωνία σε μεγάλο βαθμό, τα πλήγματα στο κράτος δικαίου. Γεγονότα που δεν σβήνονται από τα εκλογικά αποτελέσματα, γεγονότα σε τίτλους όπως το έγκλημα στα Τέμπη, οι ευθύνες για το πολύνεκρο ναυάγιο μεταναστών στην Πύλο και βέβαια οι εκτεταμένες υποκλοπές, όπως επίσης και οι προφανείς προσπάθειες των ευθυνών για όλα τα παραπάνω.

Η δικαιοσύνη στο ανώτατο δυνατό επίπεδο της λειτουργίας της έχει επίσης ευθύνες διότι όταν θίγεται η κυβέρνηση, πόσω μάλλον στις κορυφές της για τις ενδεχόμενες ευθύνες, βρίσκουν δυστυχώς τον τρόπο να δίνουν την εντύπωση, είμαι προσεκτικός σ’ αυτά που λέω, ότι ανέχονται ή συμμετέχουν στη συγκάλυψη πολύ μεγάλων πληγμάτων στο κράτος δικαίου.

Δεν είναι «πληρωμένοι» όλοι αυτοί που στα πλέον αρμόδια όργανα της Ε.Ε. βγάλανε τα αλλεπάλληλα καταγγελτικά πορίσματα για τη χώρα μας.

Χθες η αρμόδια επίτροπος είπε ότι για το ναυάγιο της Πύλου η Frontex κατέθεσε ότι τέσσερις φορές είχε ειδοποιήσει την ετοιμότητά της για αεροδιασώσεις και δεν απάντησε ποτέ το ελληνικό λιμενικό. Επιχειρησιακά λάθη; Να εξεταστούν. Πέρασε ενάμισης χρόνος, μιλάμε για 600 ανθρώπους.

Για τα Τέμπη, γνωρίζουμε όλοι μας πάρα πολύ καλά, ότι υπάρχει σε εκκρεμότητα ένα ολόκληρο κίνημα, μια κίνηση, μια κοινωνική αντιπολίτευση που θέτει το ζήτημα να υπάρξει δικαιοσύνη με ταχύτητα και σε βάθος να αποδοθούν όλες οι ευθύνες για το έγκλημα που στοίχισε τη ζωή 57 συνανθρώπων μας.

Ως μέλος όλων των αρμόδιων Επιτροπών της Βουλής και της Διάσκεψης των Προέδρων έγινα μάρτυρας επί μήνες μιας απίστευτης μεθόδευσης για συγκάλυψη και αποσιώπησης από πλευράς της κυβερνητικής πλειοψηφίας για το πιο σημαντικό, κατά τη γνώμη μου, σκάνδαλο της μεταπολίτευσης που αφορά στις παράνομες επισυνδέσεις και εκτεταμένες υποκλοπές συνομιλιών.

Ήταν προφανής η παρασυνταγματική λειτουργία μέσα από την επίκληση για το απόρρητο για να μην έρθει μπροστά μας η αλήθεια, για να μην αποδοθούν ευθύνες. Δεν εκλήθησαν αυτοί που έχουν τις εταιρείες, δεν άφησαν να αποκαλυφθεί ότι το ελληνικό κράτος είχε κάνει κτήση, εμπορία και χρήση των παράνομων λογισμικών μαζί με τις λεγόμενες νόμιμες επισυνδέσεις της ΕΥΠ. Όλα αυτά αποκαλύφθηκαν σε βάθος και αφού είχαμε υποβάλλει τα πορίσματα στην Ολομέλεια της Βουλής, αποκαλύφθηκαν όχι μόνο από την ανεξάρτητη ερευνητική δημοσιογραφία που άνοιξε όλο αυτό το ζήτημα και έπαιξε πρώτο ρόλο σε αυτήν την υπόθεση αλλά και από ρεπορτάζ μεγάλων καθημερινών εφημερίδων.

Όλες αυτές οι πράξεις είναι κακουργηματικές. Υπήρχαν προφανείς ευθύνες και παρανομίες μέσα σε θύλακες προφανώς του συστήματος, στο ίδιο το καθεστώς, ενώ μπροστά μας αρνήθηκαν να μιλήσουν ή κατέθεσαν ψευδώς παράγοντες της Διοίκησης, της δικαιοσύνης, του πολιτικού συστήματος.

Τα πολιτικά πρόσωπα δεν εξετάστηκαν ποτέ, επί δύο χρόνια, από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, δεν έχει κληθεί κανένας να εξεταστεί για αυτό το τεράστιο σκάνδαλο που φτάνει μέχρι την κορυφή της κυβέρνησης και αφορούσε μέχρι και τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ. Είναι φανερό ότι υπάρχει ένα δεύτερο δίδυμο σκάνδαλο , αυτό της προσπάθειας για συγκάλυψη και της ανοιχτής προστασίας σε όλους τους εμπλεκόμενους, εννοώ και τους ιδιώτες και τα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Μας προσκόμισαν οι δύο ανεξάρτητες αρχές τα πάντα κατά την αρμοδιότητα τους για να ερευνηθεί πράγματι η αλήθεια, ότι πραγματικά μπορούσαν γιατί το κράτος, το πολιτικό σύστημα δεν τις έχει εξοπλίσει με τη δυνατότητα να έχουν ακριβές μητρώο καταγραφής για όλα αυτά που εκ του Συντάγματος έχουν τη δικαιοδοσία να ερευνούν. Η μαρτυρία τους δυστυχώς έπεσε και αυτή στον κάλαθο των αχρήστων και υπήρξε η συστηματική προσπάθεια για την υπονόμευση και την απαξίωση των Ανεξάρτητων Αρχών.

Οι παραπάνω αναφορές μου γίνονται ακριβώς γιατί πρέπει να κάνουμε μια ουσιαστική συζήτηση για τη δικαιοσύνη, για το κράτος δικαίου, για τα θεσμικά αντίβαρα, για την ίδια την τήρηση του Συντάγματος.

Κλείνω με το εξής. Κατά την ισχύουσα νομοθεσία ένας μόνο πολιτικός παράγων έχει το δικαίωμα να άρει το απόρρητο, ακόμα κι αν δεχτούμε ότι αυτό ισχύει για όλες τις άλλες Αρχές. Αυτός ο παράγων είναι ο πολιτικά προϊστάμενος για την ΕΥΠ.

Γνωρίζετε ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε αναλάβει αυτήν την αρμοδιότητα στην αρχή της θητείας του. Ο νόμος του επέτρεπε να άρει το απόρρητο, τουλάχιστον προς την εξεταστική Επιτροπή της Βουλής και της αρμόδιες δικαστικές Αρχές ώστε να γίνει ουσιαστική συζήτηση. Γνωρίζετε ότι αυτό δεν έγινε.

https://fb.watch/qFahtd0rEW

Σημεία συνέντευξης π. προέδρου της Βουλής, Νίκου Βούτση στον FLASH 99,4 και τον δημοσιογράφο Βαγγέλη Στολάκη

                                                        ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

• Σήμερα η χώρα έχει ανάγκη τη σύγχρονη, την ανανεωτική και ριζοσπαστική Αριστερά και η ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ δημιουργήθηκε για να καλύψει αυτήν την ανάγκη. Το εγχείρημα που ξεκινήσαμε πριν από λίγους μήνες με πρωτοβουλία της νεοσύστατης Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΕΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, έγινε διότι διαφωνήσαμε ρητά με την πορεία ταχείας μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ πέραν της Αριστεράς προς το Κέντρο και την  Κεντροαριστερά. Με αφορμή βέβαια την εκλογή Κασσελάκη και τις απόψεις και δηλώσεις που δημόσια εξέθεσε από την πρώτη στιγμή σε αυτήν την κατεύθυνση.
• Όλη η ιστορία της Αριστεράς ήταν και είναι μια ιστορία ανασυνθέσεων, ρήξεων και αναδιαμορφώσεων. Αυτό είναι θετικό ως διαδικασία έστω κι αν έχει κάποιες φορές και επώδυνες πλευρές. Το ζητούμενο ωστόσο τώρα δεν είναι εάν και πόσοι σύντροφοι και συντρόφισσες ακολουθήσουν το δρόμο της ΝΕΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ διότι μπορεί να είναι πολύ μεγάλος ο αριθμός και πράγματι μπορεί να υπάρξει μια ροή προς τη ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ. Δεν μιλάω για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά για αρκετές χιλιάδες συντρόφων και συντροφισσών που ενώ είχαν και έχουν την ίδια κριτική άποψη για τη νέα ηγεσία του κόμματος, έχουν παραμείνει εκεί περιμένοντας να δουν τις εξελίξεις.  Πρόκειται για μια νέα μεταβατική περίοδο στη διαμόρφωση της Αριστεράς στη χώρα μας, μια περίοδο που ρευστοποιεί και αναδεικνύει τα επίδικα και τους συσχετισμούς ενόψει και των επικείμενων ευρωεκλογών .
• Δεν υπήρξε μια βιασύνη να τυποποιηθεί ένα κόμμα, να κλείσει τις διαδικασίες του, να ορίσει το πρόγραμμά του και την ηγεσία του. Αυτά θα γίνουν σε ένα Συνέδριο τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. Μέχρι τότε η ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ αποτελεί μία πρόταση – πρόκληση για απάντηση στα επίδικα της περιόδου που διανύουμε στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Αυτό είναι η ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ και σημαίνει ότι επιμένουμε Αριστερά. Αυτό δημιουργεί ένα κίνητρο, κινητοποιεί κόσμο με συμμετοχή στις εκδηλώσεις των φοιτητών, των αγροτών, για τα πλήγματα που έχει υποστεί το Κράτος Δικαίου, για τα ζητήματα που αφορούν στις ατομικές – προσωπικές ελευθερίες αλλά και για άλλα μείζονα θέματα όπως αυτό της ειρήνης και τη λήξη του πολέμου εναντίον των Παλαιστινίων. Υπάρχει δηλαδή μια κινητικότητα που όμως δεν στεγανοποιείται αλλά έχει ανοιχτό ορίζοντα για συγκλίσεις και συνεργασίες. Αποτελεί μια ανοιχτή πρόκληση για όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που προβληματίζονται για το που θα θέσουν τον εαυτό τους, για ποιες αξίες και ιδανικά θα αγωνιστούν, ποια στάση ζωής θα ακολουθήσουν. Η ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ δηλαδή δεν είναι ένα όχημα για το στείρο  κυβερνητισμό.
• Τα μηνύματα που παίρνουμε και από τις ανοιχτές εκδηλώσεις και συζητήσεις που κάνουμε στη ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ είναι πολύ ενθαρρυντικά. Η Αριστερά πάντοτε μίλαγε και οι αριστεροί, δημοκρατικοί, προοδευτικοί πολίτες θέλουν να ανταλλάσσουν και να συνθέτουν απόψεις. Δεν θέλουν αρχηγισμούς, επιβολή και χειραγώγηση. Αυτά δεν είναι ελκτικά ακόμα και αν γίνονται στο όνομα της διακυβέρνησης. Τα μηνύματα λοιπόν είναι θετικά από ένα γόνιμο προβληματισμό και από τις προσπάθειες για κοινωνική γείωση. Αυτό έχει να κάνει και με το γεγονός ότι είχε λείψει αυτή η συζήτηση μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχουν δύο συζητήσεις που δεν έγιναν. Τόσο το 2019 όσο και το 2023 μετά τις εκλογές έπρεπε να γίνουν δύο μεγάλες συζητήσεις. Όπως γνωρίζετε ο ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση της χώρας υπήρξε σε ευρωπαϊκή κλίμακα ένα πρωτόγνωρο γεγονός και ένα εξαιρετικά σημαντικό εγχείρημα. Αυτές οι συζητήσεις που αφορούν και στην αποτίμηση της κυβερνητικής θητείας του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και της θητείας ως αξιωματική αντιπολίτευση δεν έγιναν, για διαφορετικούς λόγους η καθεμία. Έπρεπε όμως να καταλάβουμε και να αναστοχαστούμε τις ευθύνες όλων μας για το πώς δεν αντιληφθήκαμε κάποιες βασικές τάσεις για τη διαμόρφωση της κοινωνίας και των συσχετισμών μετά την πανδημία αλλά και για ζητήματα προγραμματικών απόψεων. Αυτές οι συζητήσεις έλειψαν και σε ένα βαθμό αυτό το έλλειμμα αποκαθίσταται από τις συζητήσεις που κάνει η ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ.    
• Στο όνομα της ΝΕΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ πρέπει να ανακτηθούν η εμπιστοσύνη, η εκτίμηση, η συνέπεια και όλα αυτά που είχαν διαταραχθεί και αποσταθεροποιηθεί την προηγούμενη περίοδο.
• Σίγουρα ο δρόμος δεν είναι εύκολος ωστόσο είμαι αισιόδοξος ότι θα υπάρξει εκπροσώπηση στο Ευρωκοινοβούλιο.
• Τα επόμενα τρία χρόνια που έχουμε μπροστά μας ως τις εθνικές εκλογές η εξαιρετική Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΕΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, σχεδόν ότι καλύτερο υπήρχε μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον σε ένα μεγάλο βαθμό, θα διαδραματίσει μεγάλο ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας και στην αναθεμελίωση της Αριστεράς.   

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΒΟΥΤΣΗ ΣΤΟΝ FLASH 99,4:

https://www.facebook.com/NikosVoutsis/videos/1137408734113613?locale=el_GR

Σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων για εναλλακτική κυβερνητική πρόταση

• Μέσα στη ΝΔ η τυπική της παντοδυναμία και η κυβερνητική αλαζονεία έρχονται καθημερινά αντιμέτωπες με όλα τα ζητήματα που είχε κατορθώσει να βάλει «κάτω από το χαλί» πριν ένα χρόνο.

• Αποκαλύπτεται η υποβάθμιση του κράτους δικαίου και με διεθνείς αρνητικές επιπτώσεις. Αναγνωρίζεται η κρίση του παραγωγικού – καταναλωτικού μοντέλου που εμμονικά προωθεί με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της, με αιχμές την απίστευτη ακρίβεια για το λαό και τα απίστευτα κέρδη για τις εταιρείες ενέργειας, τις τράπεζες και τις αλυσίδες τροφίμων.

• Χρειάζεται τεκμηριωμένη και μαχητική αντιπολίτευση για προοδευτική διέξοδο, σε όλους τους τομείς του πολιτικού συστήματος, του κοινωνικού κράτους, του νέου παραγωγικού μοντέλου.

• Η υπόθεση της σύγκλισης όλων των προοδευτικών δυνάμεων και της εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης απέναντι στη νεοφιλελεύθερη πολιτική των κυβερνήσεων Μητσοτάκη ήταν και είναι αναγκαία για τη διέξοδο από την κρίση.

• Οι νέες γενιές ζητούν απαντήσεις και απαιτούν ειλικρινείς προτάσεις.

• Είμαι αισιόδοξος για την πορεία και το μέλλον της Νέας Αριστεράς.

Συνέντευξη στον Γιάννη Παργινό και την POLITICAL:

• Στην Ευρώπη, παρατηρείται μια στροφή της κοινωνίας προς τα δεξιά, μια γενική συντηρητικοποίηση. Αλήθεια, τι φταίει, γιατί η Αριστερά και η Κεντροαριστερά δεν πείθουν;

Τα ερωτήματα είχαν τεθεί διεθνώς με ενάργεια και αφορούν στις κοινωνίες του «προηγμένου κόσμου» μετά την πανδημία, την ενεργειακή κρίση, τους πολέμους στην περιοχή μας, των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής και βέβαια των εντεινόμενων μεταναστευτικών – προσφυγικών ροών. Στην αρχή λοιπόν αυτού του νέου ιστορικού κύκλου διαμορφώνεται πράγματι ένας συντηρητικός συσχετισμός μέσα στην κοινωνία αλλά και στην πολιτική ζωή χωρών που δεν είχαν τέτοια παράδοση όπως η Ιταλία και οι Σκανδιναβικές χώρες. Κοινός τόπος όμως είναι η μεγάλη αύξηση των ανισοτήτων ως απόρροια αυτών των πολλαπλών κρίσεων που σηματοδοτούν και τη φάση της αποπαγκοσμιοποίησης.

Σ’ αυτό το πεδίο, σ’ αυτές τις διαφορετικές ατζέντες συντηρητικών και προοδευτικών δυνάμεων δοκιμάζεται σήμερα αλλά και θα δοκιμασθεί στο προσεχές μέλλον η αναγκαιότητα ή όχι των δημόσιων πολιτικών, η ιστορική ανάγκη για ανοιχτές και συμπεριληπτικές κοινωνίες ή για περίκλειστα εθνικά κράτη, η ευρωπαϊκή οντότητα ως αυτόνομος πόλος σ’ έναν πολυπολικό κόσμο ή η διαιρεμένη Ευρώπη με τείχη μέσα της και στα σύνορά της και βέβαια θα δοκιμασθούν οι προκλήσεις για ειρήνη ή για πολεμικές συρράξεις.

Η προσχώρηση στην ατζέντα της δεξιάς και της ακροδεξιάς δεν οδηγεί παρά μόνο στην αλλοίωση της ταυτότητας των προοδευτικών κομμάτων και την αυξανόμενη επιρροή της ακροδεξιάς. Με αυτή την έννοια η αδυναμία, ή και η αποτυχία, των δυνάμεων της πολύχρωμης Αριστεράς, της πολιτικής οικολογίας, της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας και η υποχώρηση μπροστά στην ακροδεξιά ατζέντα πρέπει να οδηγήσει σε αναστοχασμό και σε πρωτοβουλίες που θα φέρουν ξανά τους πολίτες στο προσκήνιο μαζί και με τη λύση των προβλημάτων τους με όρους κοινωνίας και αλληλεγγύης.

• Στην Ελλάδα, παρατηρείται μια πολυδιάσπαση στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς με αποτέλεσμα να κυριαρχεί η ΝΔ ως κυβέρνηση και τα ποσοστά της ευρύτερης κεντροδεξιάς να υπερβαίνουν κατά πολύ εκείνα της ευρύτερης Κεντροαριστεράς. Ποια η δική σας ερμηνεία;

Η υπόθεση της σύγκλισης όλων των προοδευτικών δυνάμεων και της εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης απέναντι στη νεοφιλελεύθερη πολιτική των κυβερνήσεων Μητσοτάκη ήταν και είναι αναγκαία για τη διέξοδο από την κρίση.

Ήταν ιδιαίτερα επίκαιρη και ρεαλιστική ως πρόταση στις εκλογές που έγιναν με το σύστημα της απλής αναλογικής. Δυστυχώς δεν διαμόρφωσε μια κουλτούρα συνεργασίας τόσο με ευθύνη δικιά μας για τον τρόπο και τη συνέπεια που την καλλιεργήσαμε αλλά και κυρίως με ευθύνη των άλλων δυνάμεων της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς.

Σήμερα τα πράγματα είναι πιο δύσκολα όχι μόνο γιατί έχει αλλάξει ο εκλογικός νόμος αλλά κυρίως γιατί υπάρχει αυτή η πολυδιάσπαση και ένας άγονος ανταγωνισμός ανάμεσα στις προοδευτικές δυνάμεις. Την ίδια ώρα όμως μέσα στη ΝΔ η τυπική της παντοδυναμία και η κυβερνητική αλαζονεία έρχονται καθημερινά αντιμέτωπες με όλα τα ζητήματα που είχε κατορθώσει να βάλει «κάτω από το χαλί» πριν ένα χρόνο.

Αποκαλύπτεται η υποβάθμιση του κράτους δικαίου και με διεθνείς αρνητικές επιπτώσεις. Αναγνωρίζεται η κρίση του παραγωγικού – καταναλωτικού μοντέλου που εμμονικά προωθεί με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της, με αιχμές την απίστευτη ακρίβεια για το λαό και τα απίστευτα κέρδη για τις εταιρείες ενέργειας, τις τράπεζες και τις αλυσίδες τροφίμων.

Δεν υπάρχει αναδιανομή του πλούτου με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης, ενώ συνυπάρχουν στο εσωτερικό της πολύ διαφορετικές αντίθετες πολιτικές για τα ζητήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της εξωτερικής πολιτικής, της πολιτικής για τη μετανάστευση.

Η εξέλιξη αυτή αναδιαμορφώνει τις προϋποθέσεις για αμφισβήτηση της ηγεμονίας ή της κυριαρχίας κατ’ άλλους της ΝΔ «από τα δεξιά» αλλά και «από τα αριστερά».

• Τι κρίνετε πως πρέπει να γίνει προκειμένου η Κεντροαριστερά να διεκδικήσει με αξιώσεις τη διακυβέρνηση της χώρας, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015;

Βασική προϋπόθεση για κάθε εξέλιξη σ’ αυτή την κατεύθυνση της κυβερνησιμότητας αποτελεί η ενθάρρυνση, η μαζικοποίηση, η αυτόνομη δυναμική των παρεμβάσεων, των κινημάτων που φέρνουν τη νεολαία και το λαό στο προσκήνιο και θεραπεύουν επίσης το τραύμα της πολιτικής – εκλογικής αποχής που γιγαντώνεται τα τελευταία χρόνια.

Παράλληλα, χρειάζεται τεκμηριωμένη και μαχητική αντιπολίτευση με την ταυτόχρονη προβολή των μεγάλων τομών που πρέπει, χωρίς τακτικισμό, να προβάλλει η Αριστερά ως αναγκαίες για την προοδευτική διέξοδο, σε όλους τους τομείς του πολιτικού συστήματος, του κοινωνικού κράτους, του νέου παραγωγικού μοντέλου,.

Οι νέες γενιές που βίωσαν τις αλλεπάλληλες κρίσεις και διαμόρφωσαν μια συνείδηση για τις σύγχρονες ανάγκες και απαιτήσεις τους ζητάνε απαντήσεις πολύ πέραν πλέον της διαιρετικής πολιτικής μνημόνιο – αντιμνημόνιο. Απαιτούν ειλικρινείς προτάσεις με σύγχρονη οπτική για το ταξικό πρόσημο αλλά και την κατεύθυνση όσο και τη χρήση των νέων τεχνολογιών στο σύγχρονο κόσμο. Αγωνιούν ιδιαίτερα για το «θολό» μέλλον και την ποιότητα της ζωής τους.

• Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, διασπάστηκε σε δύο κόμματα. Θεωρείτε δυνατή μια ενδεχόμενη μελλοντική επανένωση, με ποιο κοινό αφήγημα και με ποιες πολιτικές προϋποθέσεις;

Ο χώρος της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς υπήρξε παραδοσιακά ένας χώρος ανοικτών διεργασιών, ανασυνθέσεων με πολιτικές συγκλίσεις και διασπάσεις.

Είναι μια οδυνηρή διαδικασία η διάσπαση αλλά από ότι φαίνεται ήδη πολιτικά εξηγήσιμη και αξιακά αναγνωρίσιμη μέσα στην κοινωνία. Θα ήθελα να διαψευστώ στην εκτίμησή μας για το ότι η μετάλλαξη αυτού του χώρου θα συμβεί με ταχείς μάλιστα ρυθμούς. Είμαι ωστόσο αισιόδοξος για την πορεία και το μέλλον της Νέας Αριστεράς.

• Ευρωεκλογές : Ποια μηνύματα πολιτικά προσμένετε να αναδείξουν οι κάλπες, για την Ελλάδα και για την Ευρώπη;

Με τα σημερινά δεδομένα δεν είμαι αισιόδοξος για το ότι θα κυριαρχήσει η ατζέντα στην οποία αναλυτικά αναφέρθηκα στην απάντησή μου στην πρώτη σας ερώτηση και θα διαμορφωθούν αντίστοιχοι συσχετισμοί με προοδευτικό πρόσημο. Εμείς θα εργαστούμε για να παραχθούν αντίστοιχες απαντήσεις και επιλογές υπέρ των προοδευτικών δυνάμεων με επαναφορά στις αξίες της αλληλεγγύης, του κράτους δικαίου, των κοινωνικών συγκλίσεων, της αναλογικής επιβάρυνσης και επίλυσης ζητημάτων για μείζονα θέματα όπως τα χρέη των κρατών αλλά βέβαια και το μεταναστευτικό.

• Ο Αλέξης Τσίπρας, θα μπορούσε να παίξει κάποιο ρόλο, όπως πολλοί ισχυρίζονται;

Ο σ. Τσίπρας έχει δηλώσει και είναι παρών στις πολιτικές εξελίξεις με τον τρόπο που ο ίδιος έχει επιλέξει και βέβαια έχει ενεργό ρόλο ως βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ με διακριτή παρουσία μάλιστα διεθνώς, στο Συμβούλιο της Ευρώπης.

Συνέντευξη στη LIBRE και τον Χρόνη Διαμαντόπουλο

Η κοινωνία δεν εμπιστεύεται την έλλειψη σαφήνειας στις θέσεις των κομμάτων

• Η κυβέρνηση Μητσοτάκη βρίσκεται ήδη σε μια σοβαρή δοκιμασία που προοιωνίζεται την πιθανή και σύντομη συρρίκνωση της ηγεμονίας της στις πολιτικές εξελίξεις, γεγονός που θα καταγραφεί προφανώς και στις προσεχείς ευρωεκλογές.

• Δοκιμάζεται η κυβερνητική συνοχή με φιλελεύθερες πολιτικές όπως αυτής της νομοθέτησης των δικαιωμάτων των ομόφυλων ζευγαριών αλλά και με τη ταυτόχρονη διογκούμενη συσπείρωση και προβολή ακροδεξιών ή και εθνικιστικών απόψεων.

• Φτάσαμε στο σημείο πρωθυπουργός να προτείνει στους βουλευτές του να απέχουν από ψηφοφορία κρίσιμου νομοσχεδίου. Πέραν του ότι είναι αδιανόητο καθαυτό ως ενδεικτικό αδυναμίας, δημιουργεί και σοβαρό αρνητικό προηγούμενο για τα κοινοβουλευτικά ήθη και τις διαδικασίες.

• Ήταν αδύνατη για εμάς η συνύπαρξη μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, με όρους ιστορικής ευθύνης και αξιοπρέπειας. Όπως αναλυτικά έχουμε διατυπώσει σε προσωπικές και συλλογικές δημόσιες τοποθετήσεις, ανέκυψαν αφενός πολιτικά ζητήματα που οδηγούν στον κίνδυνο της κεντρώας συστημικής μετάλλαξης της ταυτότητας του κόμματος, ενώ αφετέρου υπήρξαν προφανή ζητήματα υπεράσπισης της σοβαρότητας της παράταξης, των αξιών και του πολιτισμού της παράδοσης της Ανανεωτικής Αριστεράς.

• Η λαϊκή απάντηση στην κυβερνητική πολιτική εμφορείται από σύγχρονες προοδευτικές απόψεις στο βαθμό που ενθαρρύνει τα κινήματα και τις αντιστάσεις των πολιτών για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων τους και στο βαθμό που αναθεμελιώνει την πολιτική ως αυταξία και οδηγεί στην πολιτική συμμετοχή και στη μαζική συμμετοχή σε εκλογικές διαδικασίες. Αυτή άλλωστε είναι και η ουσία της Δημοκρατίας.

Η συνέντευξη του Νίκου Βούτση στο LIBRE και τον Χρόνη Διαμαντόπουλο:

-Κύριε πρόεδρε ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, διασπάστηκε και αυτό έχει δημιουργήσει μια σειρά από νέα δεδομένα στην πολιτική σκηνή. Στη Βουλή βλέπουμε τρεις πολιτικούς σχηματισμούς, δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, τη Νέα Αριστερά και την Πλεύση Ελευθερίας, αλλά και ένα κόμμα που έμεινε εκτός Βουλής το ΜέΡΑ25 που προέρχονται από την ίδια μήτρα. Ποιο είναι το μήνυμα που εκπέμπει η Αριστερά με την πολυδιάσπασή της; Πρόκειται τελικά για μια μάχη προσώπων ή μάχη ιδεών;

Σε ό,τι αφορά τη διάσπαση και τις αποχωρήσεις στελεχών μετά το δημοψήφισμα και πριν τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 είναι γνωστό ότι υπήρχε ουσιαστική διαφωνία σε σχέση με τη, σωστή κατά τη γνώμη μου, άποψη της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να συνομολογήσει τη γνωστή δανειακή σύμβαση με τα προφανή αρνητικά που συνόδευαν και τα τρία μνημόνια, ως μια πιο ευνοϊκή εναλλακτική για την τυπική έξοδο της χώρας από τις μνημονιακές δεσμεύσεις, στόχος ο οποίος επετεύχθη.

Ήταν, λοιπόν, θέμα διαφοράς πολιτικών απόψεων που έφταναν, σε ορισμένες περιπτώσεις, μέχρι και στην πολιτική εξόδου της χώρας από το ευρώ και την Ε.Ε. Δεν ήταν προσωπικές στρατηγικές ανεξάρτητα εάν αυτά τα «θραύσματα» των πολιτικών φορέων που σχηματίστηκαν είχαν ή και πήραν, σε ορισμένες περιπτώσεις, προσωποπαγή χαρακτήρα.

Με την ίδια οπτική απαντώ και στο ερώτημά σας για την πρόσφατη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και τη μορφοποίηση συν τω χρόνω ενός άλλου φορέα της σύγχρονης, ριζοσπαστικής και ανανεωτικής Αριστεράς, τη Νέα Αριστερά. Στην περίπτωση αυτή ήταν αδύνατη για εμάς η συνύπαρξη μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, με όρους ιστορικής ευθύνης και αξιοπρέπειας. Όπως αναλυτικά έχουμε διατυπώσει σε προσωπικές και συλλογικές δημόσιες τοποθετήσεις, ανέκυψαν αφενός πολιτικά ζητήματα που οδηγούν στον κίνδυνο της κεντρώας συστημικής μετάλλαξης της ταυτότητας του κόμματος, ενώ αφετέρου υπήρξαν προφανή ζητήματα υπεράσπισης της σοβαρότητας της παράταξης, των αξιών και του πολιτισμού της παράδοσης της Ανανεωτικής Αριστεράς. Δεν αμφισβητώ ότι οι αρχές αυτές είναι ακόμα στα «πιστεύω» πολλών στελεχών και μελών του κόμματος, που παρέμειναν σε αυτό. Είναι αρνητική αυτή η εξέλιξη. Ισχυρίζομαι πως δεν ήταν επιθυμητή ούτε και προδιαγεγραμμένη.

Μετά τις δύο πρόσφατες εκλογικές ήττες, αντί της σωστής επιλογής για αναστοχασμό και συντεταγμένη συζήτηση με στόχο την πειστική αυτοκριτική αλλά και το βάθεμα και τη συγκεκριμενοποίηση των προγραμματικών πολιτικών θέσεων, τέθηκε η παράταξη σε μια περιδίνηση για την αναζήτηση ηγεσίας χωρίς μάλιστα τα εύλογα καταστατικά προαπαιτούμενα διαφύλαξης αυτής της διαδικασίας.

-Υπάρχουν περιθώρια συνεννόησης για συνεργασία μεταξύ των κομμάτων που προέρχονται από τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και το ΠΑΣΟΚ / Κίνημα Αλλαγής;

Με βάση τα παραπάνω είναι βεβαίως αρνητικό το μήνυμα προς τον προοδευτικό κόσμο και ευρύτερα την κοινωνία, δεν παράγεται έμπνευση και ελπίδα για πολιτική συμμετοχή και πολιτική δραστηριότητα, ιδιαίτερα της νεολαίας και των εργαζομένων. Προϋποθέσεις που είναι απολύτως αναγκαίες για την αντίσταση στις συνέπειες της ασκούμενης νεοφιλελεύθερης πολιτικής και την ήττα της εμφανιζόμενης ως ηγεμονίας της δεξιάς, στο πολιτικό σκηνικό όπως διαμορφώθηκε στις εκλογές.

Επιπροσθέτως η έλλειψη συνεργασίας ανάμεσα στις δυνάμεις της Αριστεράς και του προοδευτικού κέντρου διαμορφώνει ένα πολιτικό κενό εκπροσώπησης με βάση τις κρίσιμες ανάγκες των πολιτών, που θέλουν να καλύψουν διάφορες ακροδεξιές πολιτικές δυνάμεις κατ’ αντιστοιχία με τις εξελίξεις σε μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες. Η εικόνα αυτή έρχεται ως συνέχεια – και η πολυδιάσπαση της Αριστεράς την επιτείνει – με την απογοήτευση που υπήρξε σε όλη την προεκλογική περίοδο λόγω της κάθετης άρνησης όλων των άλλων δυνάμεων της Αριστεράς, προεξάρχοντος του ΚΚΕ, και του ΠΑΣΟΚ για την αξιοποίηση της απλής αναλογικής ώστε να διαμορφωθεί μια φερέγγυα και ρεαλιστική προγραμματική πρόταση διακυβέρνησης.

Όλες λοιπόν οι πολιτικές συλλογικότητες της δημοκρατικής αντιπολίτευσης κρίνονται τόσο για την αξιόπιστη και μαχητική αποδόμηση της νεοφιλελεύθερης κυβερνητικής πολιτικής όσο και για τη διαμόρφωση ενός πλαισίου προγραμματικών συνεργασιών ανάμεσα στους διαφορετικούς υπάρχοντες σήμερα φορείς.

Σε ό,τι μας αφορά βεβαίως εργαζόμαστε για να υπάρξει αυτή η προοπτική από τις θέσεις και το πρόγραμμα της Νέας Αριστεράς και όχι μέσω προσχωρήσεων στο ρεύμα της Κεντροαριστεράς και της διαμόρφωσης κοινού πολιτικού φορέα με το ΠΑΣΟΚ, απόψεις που συζητιούνται πλέον ανοικτά μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Η κοινωνία δεν εμπιστεύεται πια την αντιφατική ρητορική και την έλλειψη σαφήνειας στις θέσεις των κομμάτων. Είναι απαραίτητο να υπάρχει σαφής γραμμή και πειστική τεκμηρίωση που θα δώσει και το έδαφος για συγκλίσεις όπου αυτό είναι δυνατό. Σε ότι μας αφορά ενδεικτικά αναφέρω τη θετική στάση στα νομοσχέδια για ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες όπως και για το δειλό βήμα που έγινε για την ενσωμάτωση μεταναστών μέσω της εργασίας.

Με την ίδια σαφήνεια είπαμε όχι στο ράλι των εξοπλισμών, συντασσόμαστε με τις δυνάμεις που ανθίστανται στην αντισυνταγματική ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ, είμαστε αυστηροί στην αντιμετώπιση των αιτιών που έχουν οδηγήσει στην κλιματική κρίση, ασκούμε κριτική στην εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης από την οπτική της Αριστεράς, χωρίς «πλειοδοσία πατριωτισμού» και βέβαια στηρίζουμε κάθε πρωτοβουλία για την ειρήνη ενώ η κυβερνητική πολιτική του κ. Μητσοτάκη εντάσσει τη χώρα ως «πρόθυμο και δεδομένο σύμμαχο» σε μονομερή υποστήριξη επιθετικών επιλογών και στην απαράδεκτη σιωπή για το έγκλημα που συντελείται εδώ και μήνες στη Γάζα απέναντι στον παλαιστινιακό λαό.

-Την πολιτική κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη ποιος μπορεί να την αμφισβητήσει; Ποιο κόμμα και με τι είδους αντιπολίτευση; Μήπως τελικά ζητήματα όπως η λεγόμενη οπαδική βία ή ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών είναι εκείνα που θα προκαλέσουν κρίση στην κυβέρνηση καθώς δεν λαμβάνει ουσιαστικές αποφάσεις;

Παρότι φαινομενικά πανίσχυρη, η κυβέρνηση Μητσοτάκη βρίσκεται ήδη σε μια σοβαρή δοκιμασία που προοιωνίζεται την πιθανή και σύντομη συρρίκνωση της ηγεμονίας της στις πολιτικές εξελίξεις, γεγονός που θα καταγραφεί προφανώς και στις προσεχείς ευρωεκλογές.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη βρίσκεται μπροστά σε μια προφανή διάρρηξη των ορίων του πολιτικού τακτικισμού με τον οποίο πετυχημένα πορεύτηκε επί τεσσεράμισι χρόνια μέσω της συγκατοίκησης με επιφανή στελέχη της άκρας και της λαϊκής δεξιάς, και πολλών στελεχών του κέντρου.

Δοκιμάζεται η συνοχή μιας ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής, που έχει ως άμεση συνέπεια την έκρηξη των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων και την διετή ανοχή και υπόθαλψη του απίστευτου κύματος ακρίβειας που σαρώνει τα λαϊκά νοικοκυριά και όχι μόνο.

Δοκιμάζεται η κυβερνητική συνοχή με φιλελεύθερες πολιτικές όπως αυτής της νομοθέτησης των δικαιωμάτων των ομόφυλων ζευγαριών αλλά και με τη ταυτόχρονη διογκούμενη συσπείρωση και προβολή ακροδεξιών ή και εθνικιστικών απόψεων. Απόψεις που διεκδικούν πλέον την πλειοψηφική τους έκφραση στο όνομα της δήθεν αντιμετώπισης των ακροδεξιών κομμάτων, επικαλούμενοι την ίδια ατζέντα, όπως συμβαίνει και με άλλες δυνάμεις του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Οι συνέπειες είναι γνωστές.

Φτάσαμε στο σημείο λοιπόν πρωθυπουργός να προτείνει στους βουλευτές του να απέχουν από ψηφοφορία κρίσιμου νομοσχεδίου. Πέραν του ότι είναι αδιανόητο καθαυτό ως ενδεικτικό αδυναμίας, δημιουργεί και σοβαρό αρνητικό προηγούμενο για τα κοινοβουλευτικά ήθη και τις διαδικασίες.

Θα ήταν αυταπάτη να περιμένουμε την κατάρρευση της κυβέρνησης κάτω από το βάρος και τη δοκιμασία αυτών των σοβαρών ενδοκυβερνητικών αντιφάσεων. Είναι όμως, επίσης, εσφαλμένη ανάγνωση αυτή που στο όνομα της προσδοκώμενης ήττας του καθεστώτος Μητσοτάκη συνηγορεί σε μια άμβλυνση των μετώπων, σε μια μετριοπαθή αντιπολίτευση που θα οδηγεί ενδεχομένως με τη συνεπικουρία ή έστω την ανοχή μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων σε ένα νέο συστημικό δικομματισμό και στην αποδυνάμωση των αναγκαίων σοβαρών τομών στο πεδίο της αναδιανομής, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ριζικής αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης, την υπεράσπιση δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Ενισχύεται η ύπουλη προπαγάνδα ότι δήθεν οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται και δεν ασχολούνται με τα δικαιώματα, με την υπεράσπιση του κράτους δικαίου και των συνταγματικών ελευθεριών και κρίνουν πάντοτε και μόνο με βάση το «τι έχει μέσα η τσέπη τους». Εκτιμώ ότι καθώς συνεχίζεται μάλιστα η στρατηγική πλέον της συγκάλυψης των κυβερνητικών ευθυνών, μέσω ελεγχόμενων media και στημένων διαδικασιών στις εξεταστικές επιτροπές, όπως τώρα για το έγκλημα των Τεμπών, αυτή η κυνική και ανενδοίαστη καταπάτηση θεσμών, αρχών, διαδικασιών, με κορωνίδα το τεράστιο σκάνδαλο των υποκλοπών που έχει πάρει πλέον και διεθνείς διαστάσεις θα αποτελέσει Βατερλώ για τη συνολική κυβερνητική θητεία της ΝΔ του κ. Μητσοτάκη.

-Στην Ευρώπη ενόψει και των ευρωπαϊκών εκλογών, βλέπουμε την άνοδο της ακροδεξιάς. Το ακροδεξιό μπλοκ σε όλη την Ευρώπη εμφανίζεται ισχυρότερο παρά ποτέ. Στην Ολλανδία η ακροδεξιά ελέγχει την κυβέρνηση στη Γαλλία και στη Γερμανία εμφανίζονται ισχυροί στις δημοσκοπήσεις. Πιστεύετε ότι οι Έλληνες στις ευρωεκλογές θα επιλέξουν κόμματα που βρίσκονται δεξιά της ΝΔ για να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους για την κυβερνητική πολιτική;

Η αντιμετώπιση του κινδύνου ενίσχυσης της ακροδεξιάς, επαναλαμβάνω δεν γίνεται με υιοθέτηση της ατζέντας της π.χ. για το μεταναστευτικό, για τα συντηρητικά στερεότυπα του «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια», για τις ανορθολογικές θεωρήσεις και ερμηνείες των εξελίξεων, για την πατριδοκαπηλία και τη ξενοφοβία.

Η λαϊκή απάντηση στην κυβερνητική πολιτική εμφορείται από σύγχρονες προοδευτικές απόψεις στο βαθμό που ενθαρρύνει τα κινήματα και τις αντιστάσεις των πολιτών για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων τους και στο βαθμό που αναθεμελιώνει την πολιτική ως αυταξία και οδηγεί στην πολιτική συμμετοχή και στη μαζική συμμετοχή σε εκλογικές διαδικασίες. Αυτή άλλωστε είναι και η ουσία της Δημοκρατίας.

Σε αυτό το πεδίο δοκιμάζονται στην Ευρώπη και θα δοκιμαστούν και στη χώρα μας οι σαφείς προγραμματικές προτάσεις της Αριστεράς για την αντιμετώπιση των επάλληλων κρίσεων και την άρση των ανισοτήτων. Σε συνάρτηση βεβαίως με ένα ευρύ πρόγραμμα συγκλίσεων και προγραμματικών συμπτώσεων για μια πολυκομματική εναλλακτική κυβερνητική πρόταση με προοδευτικό πρόσημο.

-Εσείς παραμένετε ενεργός στην πολιτική. Υπάρχει πιθανότητα να είστε υποψήφιος στις ευρωεκλογές;

Ναι παραμένω ενεργός στην πολιτική αλλά δεν θα είμαι υποψήφιος στις ευρωεκλογές. Οι εξελίξεις στην Αριστερά, τη δική μας Αριστερά επιβάλλουν σε όλους μας ευθεία ανάληψη ευθύνης, δημόσια τοποθέτηση και ενεργό ρόλο για να υπάρξει γρήγορα και πάλι η ελπίδα για μια μεγάλη αλλαγή στη χώρα.

Ο σύνδεσμος της συνέντευξης:

https://www.libre.gr/…/voutsis-sto-libre-i-koinonia…/

Εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ και τον Φώτη Παπούλια.

Ανάμεσα στα θέματα που συζητήθηκαν το νομοσχέδιο για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και η στάση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, οι ευρύτερες εξελίξεις στο χώρο της Αριστεράς, το ενδεχόμενο επιστροφής στον ΣΥΡΙΖΑ μετά τις ευρωεκλογές αλλά και τα σενάρια για τη δημιουργία νέου κόμματος από τον Αλέξη Τσίπρα.

Αναλυτικά ακολουθούν τα σημεία της συνέντευξης του Νίκου Βούτση στο ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ και τον Φώτη Παπούλια:

• Για το εάν η Νέα Αριστερά υπερψηφίσει το νομοσχέδιο για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.

Εξ’ όσων γνωρίζω ναι. Θα υπερψηφιστεί το νομοσχέδιο από τους βουλευτές της Νέας Αριστεράς. Από εκεί και πέρα είναι θέμα της Κοινοβουλευτικής ομάδας ο ιδιαίτερος τρόπος που θα τοποθετηθούν στη δημόσια διαβούλευση και θα επιχειρηματολογήσουν μέσα στη συνεδρίαση. Χωρίς ωστόσο επιφυλάξεις θα υπερψηφίσουν.

• Για τη στάση του Πρωθυπουργού σε ότι αφορά το συγκεκριμένο νομοσχέδιο με επίκεντρο τη ψήφο ανοχής και την αποχή.

Θεωρώ ότι η ΝΔ, λόγω της αλαζονείας που δημιούργησε η εκλογική παντοδυναμία, βρίσκεται μπροστά σε μία δοκιμασία των ορίων συνύπαρξης διαφορετικών πολιτικών, «κέντρων» και στελεχών εξαιτίας και της πίεσης που ασκεί η αύξηση της επιρροής των ακροδεξιών κομμάτων αλλά και του κλίματος που επικρατεί στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και γενικότερα στην Ευρώπη.

Πρόκειται για μία καινούργια τακτική και οπτική ένας πρωθυπουργός να «σπρώχνει προς την αποχή» τους βουλευτές του για να μπορέσει να περάσει ένα νομοθέτημα με την επικουρία δυνάμεων της Αντιπολίτευσης.

Ο κ. Μητσοτάκης είναι όμηρος αυτής της εξέλιξης και θεωρώ πως θα έχει συνέχεια με διάφορα επεισόδια, δεν γίνεται ad hoc. Θα συμβούν πολλά από εδώ και πέρα και θα συμπυκνωθούν ενδεχομένως σε μία πολιτική εξέλιξη στις ευρωεκλογές. Η ΝΔ θα χάσει τη δυναμική που είχε στις εθνικές εκλογές γιατί αυτό το κλίμα παράγει και αντιφατικά μηνύματα προς την κοινωνία και δημιουργεί επίσης προφανή προβλήματα συνοχής στο κόμμα.

• Για τη Νέα Αριστερά και τη δημιουργία κόμματος.

Πρόκειται για μία διαδικασία που βρίσκεται σε μετάβαση. Θα ληφθούν όλα τα αναγκαία μέτρα έτσι ώστε να δραστηριοποιηθούν πυρήνες μελών σε όλη τη χώρα και να συμμετέχουν στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Θα γίνει μία συνδιάσκεψη προς το τέλος Φλεβάρη και μετά τις ευρωεκλογές Συνέδριο. Σιγά σιγά και με αυτόν τον τρόπο θα μορφοποιηθεί μια νέα πολιτική οντότητα στον χώρο της Αριστεράς.

Έχει μεγάλη σημασία να υπάρξουν αυτές οι δυνάμεις παντού και στους χώρους εργασίας και στις γειτονιές. Δυνάμεις που θα δραστηριοποιηθούν και στην Παιδεία και στην Υγεία και στην Οικονομία και φυσικά σε όλα τα θέματα και τα καυτά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία, με επίκεντρο την ακρίβεια και τη στέγαση. Σε αυτό το πεδίο θα κριθεί το εάν πράγματι αυτός ο φορέας, η Νέα Αριστερά, έχει να προσδώσει κάτι νέο και ανανεωτικό. Όχι στα λόγια αλλά στην πράξη, κοντά στον κόσμο δηλαδή.

• Για το εάν υπάρχει δίαυλος επικοινωνίας με τον κ. Κόκκαλη.

Με τον Πέτρο Κόκκαλη υπάρχει ένας ανοιχτός δίαυλος. Υπάρχει μία κοινή οπτική για τα θέματα της κλιματικής κρίσης. Υπάρχει λοιπόν σίγουρα ένας ανοιχτός δίαυλος και με τον Πέτρο Κόκκαλη αλλά και με πολλούς άλλους διότι όπως γνωρίζετε η ανένταχτη Αριστερά υπήρξε πάντοτε η πλέον πολυπληθής. Υπάρχουν υπολογίσιμες δυνάμεις στο χώρο του πολιτισμού, της εκπαίδευσης, σε χώρους εργαζομένων και νέων επαγγελματιών αλλά και στα κινήματα, ιδιαίτερα των δικαιωμάτων. Με όλες αυτές τις δυνάμεις έχει αρχίσει μία πιο συστηματική επαφή.

• Για την πρόταση Τεμπονέρα εντός του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Είναι μία πρόταση που προφανώς έχει μια ευρύτερη οπτική ωστόσο δεν θέλω να σχολιάσω προτάσεις που γίνονται στο πλαίσιο του προσυνεδριακού διαλόγου εντός του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

• Για το στοίχημα της Νέας Αριστεράς στις ευρωεκλογές.

Είναι προφανές πως η όλη προσπάθεια που γίνεται και μορφοποιείται κατατείνει στο να υπάρξει μία άνετη «επικράτηση» του ψηφοδελτίου που θα στηρίξει η Νέα Αριστερά σε σχέση με το όριο για την εκλογή ευρωβουλευτών. Είμαι πολύ αισιόδοξος και πιστεύω βαθιά πως αυτή η πολιτική ανάγκη για ένα τέτοιο κόμμα και σε κλίμακα Ευρώπης υπάρχει . Υπάρχει πολιτικό κενό και πολιτικός χώρος που μπορεί να εκφράσει μία σύγχρονη Αριστερά.

Κάθε μέρα που περνάει επιβεβαιώνω στη συνείδησή μου πως η αποχώρηση από το σημερινό ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ήταν μια πολύ οδυνηρή αλλά και πολύ σωστή απόφαση. Ωστόσο δεν παραγνωρίζω πως εκατοντάδες σύντροφοι, στελέχη και μέλη αυτού του χώρου εμφορούνται από τις ίδιες αρχές και αξίες αλλά δεν παίρνουν το ρίσκο και την απόφαση να αποστασιοποιηθούν απ’ όσα συμβαίνουν εκεί.

• Για το ενδεχόμενο ανάλογα των εξελίξεων επιστροφής στον ΣΥΡΙΖΑ μετά τις ευρωεκλογές εάν τεθεί θέμα ηγεσίας.

Αυτό θα ήταν μία πολύ στενή ερμηνεία για τις εξελίξεις και με βάση όλα τα δεδομένα που υπάρχουν τέτοιο περιθώριο δεν μπορεί να πει κανείς ότι θα υπάρξει. Το να υπάρξουν όμως γενικότερες ανασυνθέσεις όπως συμβαίνει πάντοτε στο χώρο της Ανανεωτικής Αριστεράς μπορεί να πει κάποιος ότι θα ήταν και ευκταίο. Πλην όμως αυτό δεν προσδιορίζεται με τους όρους του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, με τους όρους της σημερινής Νέας Αριστεράς. Θα είναι κάτι ευρύτερο και ευελπιστώ να περιλαμβάνει δυνάμεις που θα μπουν στο πολιτικό προσκήνιο, που θα σηματοδοτήσουν μια νέα ελπίδα για πολιτική συμμετοχή και για εκλογική εκπροσώπηση. Γνωρίζετε πολύ καλά πως οι δύο εκλογικές ήττες προήλθαν κυρίως από το γεγονός ότι δεν εμπνεύστηκε ένας ολόκληρος κόσμος που είχε σαφή αντίθεση στην πολιτική της κυβέρνησης και το καθεστώς Μητσοτάκη να πάει να ψηφίσει.

• Για τις κινήσεις του Αλέξη Τσίπρα και το ενδεχόμενο δημιουργίας νέου κόμματος.

Δεν μπορώ να κάνω οποιαδήποτε εκτίμηση, ούτε με ενδιαφέρει οποιαδήποτε εικοτολογία γύρω από αυτό το ζήτημα.

Έχω σεβασμό και στην ευθυκρισία και στην εμπειρία του Αλέξη Τσίπρα. Δεν θέλω όμως να εκτιμήσω οτιδήποτε. Από ότι φαίνεται και ο ίδιος συζητάει με δημοσιογράφους και με παράγοντες και διαμορφώνει κάποιες απόψεις. Ο ίδιος είχε πει ότι θα είναι παρών. Αυτό πρέπει να το σεβαστούμε. Το πώς το εννοεί ή το πώς θα το εκφράσει κάποια στιγμή με οποιονδήποτε τρόπο, θα το δούμε.

https://www.facebook.com/NikosVoutsis/videos/1129984681748995/