Ο Νίκος Βούτσης στη τελετή ονοματοθεσίας μέρους της προβλήτας του λιμανιού της Μυτιλήνης σε «Προβλήτα Κυριάκου Παπαδόπουλου» ως ένδειξη τιμής προς τον εκλιπόντα Υποπλοίαρχο του Λιμενικού Σώματος Κυριάκο Παπαδόπουλο και αναγνώρισης του πολύτιμου έργου του κατά τη διάρκεια της προσφυγικής κρίσης.

Στο λιμάνι της Μυτιλήνης παρέστη ο Πρώην Πρόεδρος της Βουλής και βουλευτής Α Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ κ. Νίκος Βούτσης, μετά από πρόσκληση του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Λέσβου και του Κεντρικού Λιμεναρχείου του νησιού, για την τελετή ονοματοθεσίας μέρους της προβλήτας του λιμανιού σε «Προβλήτα Κυριάκου Παπαδόπουλου» ως ένδειξη τιμής προς τον εκλιπόντα Υποπλοίαρχο του Λιμενικού Σώματος Κυριάκο Παπαδόπουλο και αναγνώρισης του πολύτιμου έργου του κατά τη διάρκεια της προσφυγικής κρίσης.

Σημειώνεται ότι τον περασμένο Ιούνιο με πρόταση του τότε Προέδρου κ. Νίκου Βούτση, η Βουλή προχώρησε στην «υιοθέτηση» των παιδιών του Κυριάκου Παπαδόπουλου, όπως γίνεται και σε άλλα στελέχη των ΕΔ που πέφτουν στο καθήκον. Στις 21 Δεκεμβρίου του 2018  σε ειδική εκδήλωση στο εντευκτήριο της Βουλής ο κ. Βούτσης απένειμε στη σύζυγο του Κυριάκου Παπαδόπουλου και στα δύο ανήλικα τέκνα του τα τέσσερα αργυρά μετάλλια «Ήρωες Επανάστασης» υπογραμμίζοντας το μεγαλείο του ανθρώπου που «με τη ζωή και τη δράση του υπήρξε ένα φωτεινό σύμβολο για τη χώρα, την Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο».

Από Νέα Λέσβου – 30 Αυγούστου 2019

Ρεπορτάζ από τον τοπικό ιστότοπο Λέσβου: ΕΔΩ

Advertisement

Συνέντευξη στο ραδιοφωνικό σταθμό ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ 105,5 και την εκπομπή του Δημήτρη Κουκλουμπέρη «Μεταξύ σοβαρού και αστείου».

Στα 6 βήματα για το μετασχηματισμό και την οικοδόμηση του νέου ΣΥΡΙΖΑ αναφέρθηκε ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής και βουλευτής Α Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ κ. Νίκος Βούτσης σε συνέντευξη που παραχώρησε στο ραδιοφωνικό σταθμό ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ 105,5 και την εκπομπή του Δημήτρη Κουκλουμπέρη «Μεταξύ σοβαρού και αστείου».
Ο Νίκος Βούτσης χαρακτήρισε προωθητική τομή στη διαδρομή της σύγχρονης ριζοσπαστικής Αριστεράς τον ψηφιακό μετασχηματισμό του κόμματος και τόνισε ότι κρισιμότερο στοιχείο της προσπάθειας αυτής είναι η ανάκτηση της «κοινωνικής γείωσης».
Παραθέτουμε τα βασικά σημεία της συνέντευξης την οποία μπορείτε να ακούσετε ακολουθώντας το σύνδεσμο https://soundcloud.com/user-899349255/105-5-29-2019-11

ΒΑΣΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ:
 Είναι ένα ανοικτό, διαφανές πεδίο αυτό που προσδιορίστηκε ως έξι βήματα για την ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ και είναι και πολύ ενδιαφέρουσα η άποψη για μία ανασυγκρότηση του κόμματος και με ψηφιακό μετασχηματισμό καθώς πραγματικα το διαδίκτυο στην σύγχρονη εποχή δίνει καινούργιες πολύ μεγάλες δυνατότητες που αφορούν στην ενημέρωση, στην πληροφόρηση αλλά και στη λειτουργία των κομματικών οργάνων και μηχανισμών. Άρα είναι προωθητική τομή στην διαδρομή της σύγχρονης ριζοσπαστικής αριστεράς που εκπροσωπείται βασικά από το ΣΥΡΙΖΑ σήμερα και ελπίζω πραγματικά να είναι ένα εγχείρημα, ένα πολιτικό εγχείρημα το οποίο να έχει ιστορική διάσταση δηλαδή να γίνει αποδεκτό και να είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον για την κοινωνία
 Στον ΣΥΡΙΖΑ χωρούν προφανώς και πολίτες και είναι πάρα πολλοί αυτοί, οι οποίο δεν είναι της ίδιας διαδρομής και παράδοσης όσων είμαστε αυτή τη στιγμή μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Πολίτες που προσδιορίζονται πλέον με βάση τις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, όλες αυτές από το 2012 μέχρι σήμερα, αλλά και με βάση τη συμφωνία τους με το πρόγραμμα, την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς αναδιαμορφώνεται και το τοπίο και οι συνειδήσεις των ανθρώπων που συμμετέχουν και θα συμμετέχουν σε ένα κόμμα της Αριστεράς, της σύγχρονης Αριστεράς, της νέας Αριστεράς, της ριζοσπαστικής Αριστεράς που θα είναι επίσης και στην Ευρώπη στην ομάδα των κομμάτων στην οποία και τώρα είμαστε. Δηλαδή δεν επίκειται κάποια μεταστροφή ή μετάλλαξη που θα είχε στοιχεία ιδεολογικά, όπως προσχώρησης σε άλλη ομάδα ευρωπαϊκή. Η συζήτηση είναι οριοθετημένη και πλήρως αποδεκτή από δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που σταθερά έχουν στηρίξει το ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια. Γι’ αυτό πέραν από τις εύλογες οδύνες μιας μεταβατικής φάσης, γιατί σε μεταβατική φάση βρισκόμαστε τώρα, πιστεύω πως όλο αυτό το εγχείρημα μόνο προωθητικό πρόσημο έχει. Θα είναι για το καλό της Αριστεράς και θα ναι και για το καλό του ΣΥΡΙΖΑ, των σημερινών μελών, των αυριανών μελών του, θα είναι μία νέα νότα αισιοδοξίας μέσα στην κοινωνία και ιδιαίτερα θα αφορά τη νεολαία. Για μένα το πιο σημαντικό ποιοτικό στοιχείο αυτής της υπόθεσης θα είναι η κοινωνική γείωση. Αυτό το οποίο έλειψε κιόλας τα προηγούμενα τεσσεράμισι χρόνια. Να ανακτηθεί μέσω της επαρκούς ποσότητας μελών η δυνατότητα μιας νέας κοινωνικής δικτύωσης, μιας νέας ενθάρρυνσης, μιας
νέας Άνοιξης και των κοινωνικών φορέων και των κοινωνικών αγώνων. Εκεί σε τελευταία περίπτωση, σε τελευταία ανάλυση θα κριθεί αυτό το εγχείρημα και νομίζω ότι το έχουμε όλοι μας υπόψιν, δεν πρόκειται δηλαδή απλά για μί αντιστοίχιση με την εκλογική επιρροή, είναι ταυτόχρονα μία αντιστοίχιση με τις νέες ανάγκες της κοινωνίας, των κοινωνικών αγώνων, των κοινωνικών φορέων καθώς από τη θέση της αντιπολίτευσης βιώνουμε ήδη την Δεξιά διακυβέρνηση.
 Το θέμα της δημοκρατίας έχει πολύ μεγάλη σχέση με την συζήτηση που προηγείται με τους προγραμματικούς όρους και με το αν υπάρχουν πραγματικά διαφορετικές προτάσεις και στα θέματα, στα πρόσωπα της ηγεσίας και τα λοιπά. Ζητήματα τα οποία έχουν λυθεί και θα λυθούν ακόμα καλύτερα στην πορεία για την ανασυγκρότηση και το μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ και δεν υπάρχει η ανάγκη μιας επικοινωνιακού τύπου αλλαγής στον τρόπο εκλογής του προέδρου του κόμματος, καμία τέτοια ανάγκη.
 Απ’ ότι φαίνεται στη συνάντηση του κ. Μητσοτάκη με την Άνγκελα Μέρκελ δεν θα τεθεί το μείζον ζήτημα, έτσι όπως είχε αναδειχθεί και από πλευράς της Νέας Δημοκρατίας, των πλεονασμάτων. Χωρίς πρόταση και χωρίς διεκδίκηση επί της ουσίας από ότι φαίνεται πηγαίνει ο πρωθυπουργός να συζητήσει για αυτό το μείζον θέμα και άρα φαίνεται ότι δεν θα το συζητήσει καν με την κυρία Μέρκελ.
 Θα πρόσθετα και άλλα δύο πολύ σημαντικά θέματα. Το ένα είναι η ρηματικη διακοίνωση, η οποία έχει επιδοθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση μετά την απόφαση του Μαρτίου για τις γερμανικές αποζημιώσεις και άρα πλέον είναι υποχρεωμένη η σημερινή κυβέρνηση αυτό το θέμα, το οποίο έχει προωθηθεί και δεν είναι στη φάση που ήταν τα προηγούμενα χρόνια, να το θέσει και να συνομολογηθούν οι όροι της σχετικής διακρατικής συζήτησης που πρέπει να προηγηθεί πριν από την προσφυγή σε νομικά όργανα.
 Το δεύτερο είναι σε σχέση με τις Πρέσπες που έχει φανεί ότι ήταν πράγματι μία βιώσιμη συμφωνία που προσθέτει στην οντότητα της χώρας αλλά ανοίγει και μεγάλες προοπτικές οικονομικές και άλλες στην περιοχή, κυρίως και την πολιτική σταθερότητα. Ζήτημα για το οποίο η Νέα Δημοκρατία είχε ριζικά διαφορετική άποψη και επί της ουσίας διαμόρφωσε ένα τακτικίστικο λαϊκισμό και μία αντίστοιχη ρητορική και που τώρα είναι υποχρεωμένη να συνομολογήσει τα βήματα για την ουσιαστική εφαρμογή και για την αξιοποίηση αυτής της συμφωνίας. Και αυτό το λέω γιατί μέσα στη Βουλή πάρα πολλοί βουλευτές της ΝΔ δεν μιλάνε για Βόρεια Μακεδονία αλλά για Σκόπια και λένε ότι εμείς ποτέ δεν την αναγνωρίσαμε. Θα είχε ενδιαφέρον εάν στη συνάντηση με την κυρία Μέρκελ κινηθεί πάνω στην εθνική και πλέον υπάρχουσα γραμμή και δέσμευση της χώρας ο Πρωθυπουργός.
 Έχει διαμορφωθεί σε αυτό το διάστημα που κυβερνάει η ΝΔ μια ακραία
καθεστωτική νοοτροπία σε σχέση με πολύ κρίσιμους, κομβικούς τομείς της
δημόσιας ζωής και σε σχέση με εξουσίες που κατά το σύνταγμα έχουν τη δική τους αυτονομία. Γίνανε δύο μεγάλα ατοπήματα. Το ένα είναι ότι προφανώς με πίεση της Νέας Δημοκρατίας, ενόψει των εθνικών εκλογών, δεν υπήρξε η τυπική κατοχύρωση των επιλογών που γίναν για την ηγεσία της Δικαιοσύνης από την κυβέρνηση, η οποία είχε όλα τα δικαιώματα κατά το Σύνταγμα για να προχωρήσει στην τελική επιλογή και εφόσον η προεπιλογή από μας από τη Βουλή της μικρής λίστας των τριών είχε γίνει πριν από τις εκλογές σε ανύποπτο χρόνο. Το δεύτερο ατόπημα είναι
ότι υπήρξε μία νομοθετική παρέμβαση με το στοιχείο της αναδρομικής ισχύος με βάση την οποία παύθηκε και η Πρόεδρος η κα. Θάνου και άλλα μέλη της επιτροπής Ανταγωνισμού. Πιστεύω ότι και τα δύο συνιστούν προοίμιο μιας καθεστωτικής νοοτροπίας που εμπεριέχει ισχυρή επικινδυνότητα και έκθεση της χώρας σε σχέση με τα Ευρωπαϊκά δεδομένα.

ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ

Συνέντευξη στο ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ και τον Antonis Gkiokas

Μια ψύχραιμη αποτίμηση του πρώτου μήνα διακυβέρνησης της ΝΔ οδηγεί σε πολύ διαφορετικά συμπεράσματα από αυτά που μόνιμοι αγιογράφοι των media προσπαθούν συστηματικά να καταγράψουν ως εντύπωση στην κοινή γνώμη για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης.
Δεν θεωρώ ότι είναι υπερβολή να μιλήσουμε για «Αποκάλυψη τώρα».

Απόσπασμα συνέντευξης στο ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ :

«Επείγουσα ανάγκη η αντιστοίχιση του ΣΥΡΙΖΑ με την εκλογική του επιρροή»

Για τη σύγχρονη ριζοσπαστική Αριστερά, την οποία διαχρονικά ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει στη χώρα μας και στην Ευρώπη πλέον, τα διακυβεύματα είναι πολλά στη νέα φάση και οι ευθύνες μεγάλες για να δοθούν απαντήσεις που θα εμπνέουν τη ριζοσπαστικοποίηση, την πολιτική ωρίμανση και την κοινωνική στράτευση ενός όλο και μεγαλύτερου μέρους, ιδιαίτερα της νεολαίας, από το μέγεθος που έχει αποκληθεί «εκλογικός ΣΥΡΙΖΑ».

Με ποιον τρόπο;

Σημειώνω πέντε παράγοντες επιπλέον σε αυτό το άκρως πολιτικό, με οργανωτικές βεβαίως διαστάσεις, ζήτημα της επείγουσας ανάγκης για «αντιστοίχιση» του ΣΥΡΙΖΑ με τη διαχρονική πλέον ισχυρή εκλογική του επιρροή:

Πρώτον, έχουμε ευθύνη για να ξαναμπούν στην ενεργό πολιτική και τις προσεχείς εκλογικές αναμετρήσεις τουλάχιστον ενάμισι εκατομμύριο πολίτες που την τελευταία δεκαπενταετία απέχουν σταδιακά ή κατά περίπτωση από τις εκλογές.

Δεύτερον, έχουμε πολύ μεγάλη ευθύνη για την αναθεμελίωση των μαζικών κοινωνικών κινημάτων και τη διαμόρφωση νέων συσχετισμών με προοδευτικό αγωνιστικό προσανατολισμό για την ανάκτηση του κύρους των κοινωνικών και θεσμικών οργανώσεων και φορέων.

Τρίτον, πρέπει να αναλάβουμε επίσης την ευθύνη μας για την πολιτισμική ανασυγκρότηση και την ενθάρρυνση όλων των εστιών δημιουργίας που γεννήθηκαν και επιβίωσαν μέσα στην κρίση, ιδιαίτερα στους χώρους της νεολαίας, των χιλιάδων εστιών κοινωνικής αλληλεγγύης, των πρωτοβουλιών κοινωνικής οικονομίας, των δράσεων για την ανασύσταση της ιστορικής μνήμης, των σύγχρονων πολιτισμικών αναζητήσεων αλλά και των καινοτομικών επιστημονικών συνεργειών.

Τέταρτον, να πάψουμε να φτωχαίνουμε αυτήν την πλούσια και δημιουργική συζήτηση που αφορά προφανώς και στο μέλλον μιας μαζικής, ανοικτής και ισχυρής ταυτότητας του ΣΥΡΙΖΑ και της σύγχρονης προοδευτικής παράταξης με ρηχές αναλύσεις περί πασοκοποίησης και περί «δανεικών ψήφων». Γιατί βεβαίως μέσα σε αυτόν τον πυκνό πολιτικό χρόνο από το ’12 μέχρι σήμερα μεγάλο τμήμα του λαού μας, ιδιαίτερα εργαζόμενοι και νεολαία, ανέδειξε σε δύναμη κυβερνητικής ευθύνης μέσα σε συνθήκες μιας ιστορικά δραματικής οικονομικής-κοινωνικής κρίσης, σε κάθε αφορμή που του δόθηκε, την εκλογική επιλογή ΣΥΡΙΖΑ και της ευρύτερης Προοδευτικής Συμμαχίας, καθώς και τον ιδιαίτερο ρόλο που επωμίστηκε ως πρόεδρος και πρωθυπουργός ο Αλέξης Τσίπρας. Ως επιλογή μακράς πλέον πνοής και αναδιαμόρφωσης μιας νέας πολιτικής παράδοσης με την Αριστερά, κύρια εναλλακτική πρόταση απέναντι στη Δεξιά.

Πέμπτο και προφανές, χρειάζεται μια τολμηρή πολιτική συγκλίσεων και συνεργασιών, σε κλίμακα Ευρώπης και στη χώρα μας, με τις δυνάμεις της πολιτικής οικολογίας και τις δυνάμεις σοσιαλδημοκρατικής έμπνευσης που οριοθετούνται από τις νεοφιλελεύθερες επιλογές. Δηλαδή η διαμόρφωση ενός ρεαλιστικού και ελπιδοφόρου κοινωνικοπολιτικού μπλοκ δυνάμεων για μια νέα διακυβέρνηση στη χώρα και για στροφή στις πολιτικές εξελίξεις στην ΕΕ.

Σε αυτή την προοπτική, θετικών και προωθητικών απαντήσεων στις παραπάνω προκλήσεις, ενσωματώνονται και πρέπει να βρουν έκφραση και ενεργό συμμετοχή ισχυρές δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατικής και της ευρύτερης κεντρογενούς δημοκρατικής παράδοσης.

Αυτή είναι η άποψή μου, επειδή εκτιμώ ότι έχουν επείγοντα χαρακτήρα όλα τα παραπάνω ζητήματα για το κόμμα μας σήμερα, γιατί θεωρώ πολύ φτωχή τη συζήτηση εάν παραμείνει σε ένα επίπεδο όπου κατά τη λαϊκή ρήση «το αγώγι μπαίνει μπροστά από τον αγωγιάτη».

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Ν. Βούτση Στο Κόκκινο 105,5 και την Julie Tsiga

link

Ακούστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ: https://soundcloud.com/user-899349255/105-5-9-2019-10

– Στο βάθος της σκέψης, των δράσεων, της παρέμβασης και του προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας υπάρχει πάντοτε η λήψη μέτρων με ταξικό πρόσημο ενάντια στους εργαζόμενους και τις κατακτήσεις τους. 
– Από τα fake news και τη δολοφονία χαρακτήρων του νεοφιλελεύθερου λαϊκισμού, περάσαμε στην ακραία συντηρητική και αντεργατική πολιτική, στην fake πολιτική. 
– Τα εργασιακά ζητήματα αλλά και το πανεπιστήμιο και οι ΟΤΑ, συν την επιτροπή ανταγωνισμού, για την επίσης πρωτοφανή μεθόδευση για την αλλαγή της προέδρου και όλης της επιτροπής, όλα αυτά κατατείνουν και έχουν ένα κοινό παρονομαστή. Αυτός ο κοινός παρονομαστής λέγεται άνοιγμα και παρακαταθήκη και υποχρέωση προς τα ιδιωτικά συμφέροντα, προς τον ΣΕΒ για τα εργασιακά, προς τις αγοραίες ρυθμίσεις και τους αγοραίους κανόνες. Δηλαδή η κεντρική στρατηγική του νεοφιλελευθερισμού.

ΒΑΣΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ:

• Φάνηκε ότι στο βάθος της σκέψης και των δράσεων και της παρέμβασης και του προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας υπάρχει πάντοτε η λήψη μέτρων με ταξικό πρόσημο ενάντια στους εργαζόμενους και τις κατακτήσεις τους. Δηλαδή όλα τα προηγούμενα που αφορούν παραδείγματος χάρη στο θέμα του ασύλου για το πανεπιστήμιο και εκεί το ίδιο μπορεί να πει κανείς, ότι προετοιμάζουν το έδαφος έτσι ώστε να μετεξελιχθούν τα πανεπιστήμια, επειδή δεν μπορούν συνταγματικά να κάνουν εδώ τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, να μετεξελιχθούν σε κέντρα τα οποία θα είναι όλο και περισσότερα σύμφωνα με τους κανόνες της αγοράς και όλο λιγότερα δημόσια, ανοιχτά, πλουραλιστικά και ελεύθερα στη διακίνηση των απόψεων. Δηλαδή όλες οι παρεμβάσεις της ΝΔ, το ίδιο και για τους ΟΤΑ, η επαναφορά επί της ουσίας του προηγούμενου δημαρχοκεντρικού μοντέλου, πέραν του ότι είναι άκρως αντισυνταγματική και αντιδημοκρατική πράξη, με την έννοια ότι αλλιώς ψήφισε ο κόσμος πριν από 1 μήνα και δεν στέκεται με τίποτα να αλλάξουν μετεκλογικά τα δεδομένα για τους συσχετισμούς οι οποίοι κατεγράφησαν, πέραν λοιπόν αυτού του πραγματικού γεγονότος, ξαναφέρνει τους δήμους σε μία ηλικία, σε μία περίοδο, όπου ήταν δυνατόν πραγματικά με μία αυθαίρετη απόφαση του δημαρχοκεντρικού, όπως το ονομάζω, μοντέλου και του Δημάρχου εν προκειμένω, να γίνονται οικονομικές πράξεις, δοσοληψίες και συνέργειες με τον ιδιωτικό τομέα, πέραν ενός αναγκαίου δημοκρατικού ελέγχου. Είδατε λοιπόν ότι σας είπα ήδη τρία γεγονότα δηλαδή καθαυτό τα εργασιακά τα ζητήματα αλλά και το πανεπιστήμιο και οι ΟΤΑ, βεβαίως συν την επιτροπή ανταγωνισμού, για την επίσης πρωτοφανή μεθόδευση για την αλλαγή της προέδρου και όλης της επιτροπής, όλα αυτά κατατείνουν και έχουν ένα κοινό παρονομαστή. Αυτός ο κοινός παρονομαστής λέγεται άνοιγμα και παρακαταθήκη και υποχρέωση προς τα ιδιωτικά συμφέροντα, προς τον ΣΕΒ για τα εργασιακά, προς τις αγοραίες ρυθμίσεις και τους αγοραίους κανόνες. Δηλαδή η κεντρική στρατηγική του νεοφιλελευθερισμού.

• Είναι προφανές ότι η ΝΔ ερμηνεύει ως πράσινο φως για ακραίες παρεμβάσεις σε όλους αυτούς τους τομείς την πρόσφατη λαϊκή ετυμηγορία στις εθνικές εκλογές. Ο δικός μας ρόλος όπως και ο ρόλος των άλλων δυνάμεων της αντιπολίτευσης, καθένας όπως το καταλαβαίνει, αλλά για το δικό μας ρόλο σας λέω τώρα για την αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ είναι να αποκαλύπτουμε, να αποδομούμε αυτές τις μεθοδεύσεις και ει δυνατόν να τις εμποδίζουμε. Χθες δεν έγινε δυνατόν να τις εμποδίσουμε, εννοώ τυπικά ώστε να ληφθούν οι σχετικές αποφάσεις. Από κει και πέρα όμως, επιτρέψτε μου να σας πω, πως σε ότι αφορά τα πανεπιστημιακά ιδρύματα τον τελευταίο λόγο, μην έχετε καμία αμφιβολία, θα τον έχουνε οι πανεπιστημιακοί, οι φοιτητές, οι διοικητικοί, οι επιστήμονες, δηλαδή οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν διαμορφώσει και ζούνε στο περιβάλλον το προστατευμένο περιβάλλον, το ιδιαίτερο περιβάλλον, για αυτό και η ρητορική περί εξίσωσης με τον υπόλοιπο δημόσιο χώρο είναι εντελώς άστοχη, στο προστατευμένο αυτό περιβάλλον για τις ιδέες αλλά και τις δράσεις και δεν εννοώ προφανώς ποινικά κολάσιμες δράσεις, αλλά και τις δράσεις μέσα σε αυτούς τους χώρους οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν τον πρώτο λόγο θα έχουν και τον τελευταίο. Αυτή είναι δικιά μου εκτίμηση, αλλά αντιλαμβάνεστε ότι μπαίνουμε σε μία διαδικασία η οποία εμπεριέχει ισχυρό το ενδεχόμενο κοινωνικών πλέον αντιπαραθέσεων. Αυτό όμως πιστεύω ότι το έχει λάβει υπόψη της η κυβέρνηση άρα η αναμέτρηση πέραν του κοινοβουλίου θα υπάρξει και επί της ουσίας. Το ίδιο είναι και στους ΟΤΑ διότι είναι αλήθεια ότι μέσα από την απλή αναλογική ενθαρρύνθηκαν και έχουνε ανεξάρτητα αν δεν πήρανε πλειοψηφικά ποσοστά, έχουν καταγραφεί δυνάμεις και στον πρώτο και στο δεύτερο βαθμό, πολύ πιο πλούσιες και ποσοτικά και ποιοτικά θα έλεγα από ότι στο προγενέστερο διάστημα. Κι αυτές οι δυνάμεις είναι σίγουρο ότι θα διεκδικήσουν τη δικιά τους οντότητα, τη δικιά τους παρουσία, το δικό τους λόγο, στη βάση του γενικού ισχύοντος ακόμα νόμου αν και φαίνεται ότι το αμέσως επόμενο διάστημα θα επιχειρήσουν αλλαγή και για τις επόμενες δημοτικές εκλογές και ενδεχόμενα και για τις βουλευτικές εκλογές. Αυτά όλα είναι θεσμικά νομοσχέδια, για τα οποία το μόνο το οποίο έχει δίκιο ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας είναι ότι εγκαίρως είχε αναπτύξει μία ρητορική για την αλλαγή ή την κατάργηση τους και άρα ήταν πάνω στο τραπέζι μπροστά στις εκλογές. Πρέπει να αναλογιστούν και οι πολίτες και οι κοινωνικές δυνάμεις που τις αφορούν αυτά τα νομοσχέδια, το που κατατείνουν. Δηλαδή στο συμφέρον ποιου είναι; Διότι η απολογία θα έλεγε κανείς, αν ήταν άκρως επιθετική του κυρίου Βρούτση χθες, όταν πλέον είχε αποχωρήσει η αντιπολίτευση από τη Βουλή, ήτανε ένα μνημείο κυνισμού κι ένα μνημείο προπαγάνδας που ήθελε κυριολεκτικά το άσπρο να γίνει μαύρο, αυτό σημαίνει ακραία προπαγάνδα, δηλαδή να πείσει ότι αυτές οι ακραίες και προσυμφωνημένες, σας το τονίζω αυτό, με τους κύκλους του ΣΕΒ και όχι μόνο, αποστερήσεις των εγγυήσεων και των δικαιωμάτων των εργαζομένων είναι προς το καλό των εργαζομένων και της εργασίας. Είναι αυτά τα πράγματα πλέον η fake πολιτική. Εγώ έτσι την είχα χαρακτηρίσει στην προεκλογική περίοδο. Δηλαδή περάσαμε από τη φάση των fake news και τη δολοφονία χαρακτήρων που επιχειρούσαν και με την οποία διαμόρφωναν μία προπαγάνδα για το πόσο κακή είναι η προηγούμενη κυβέρνηση και τώρα βεβαίως μετεκλογικά μόνο ύμνους δεν βγάζουν στο ότι άφησε αυτή η κυβέρνηση. Από εκείνη τη φάση της μεγέθυνσης, της ισοπέδωσης, του εξισωτισμού, του νεοφιλελεύθερου λαϊκισμού, πολύ σωστά ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε για ακραίο λαϊκισμό των νεοφιλελεύθερων πλέον, έχουμε πάει σε μία φάση που ως κυβέρνηση η ΝΔ και η ηγεσία της διαμορφώνει μια ακραία συντηρητική και αντεργατική πολιτική, την οποία όμως βοηθούντων όσων Μέσων έχουν χάσει πλήρως τη δημοσιογραφική δεοντολογία ως αξία, την εξωραΐζουν και την παρουσιάζουν ότι είναι υπέρ των πολλών, υπέρ των Ελλήνων, υπέρ των φοιτητών, υπέρ των εργαζομένων. Αυτό πια είναι fake πολιτική.

• Στην ομιλία του ο κ. Μητσοτάκης, κι αυτό δεν το κάνει για πρώτη φορά η Δεξιά αφού βρίσκεται στα κιτάπια της μεταπολιτευτικής ακραίας δεξιάς ρητορικής, συνέδεσε τις απλές διαμαρτυρίες, τις απλές καταλήψεις, τους απλούς ακτιβισμούς, τα έφτασε μέσω μιας λογικής απολύτως με δυσαναλογίες κι όχι αναλογικότητας, τις συνέδεσε με τις μολότοφ και από εκεί και πέρα με υπονοούμενα για όπλα. Αυτά είναι επικίνδυνες διαδρομές σκέψης, διότι εκ των πραγμάτων διχάζουν και διαπαιδαγωγούν με κακό τρόπο και ευαίσθητες δυνάμεις όπως η αστυνομία, η οποία έχει πολύ σημαντικό ρόλο να διαδραματίσει και στα δημόσια πράγματα και στην κοινωνία μας, πλην όμως είναι σαφές ότι τέτοιου είδους ιδεολογικές ακροβασίες δεν βοηθάνε καθόλου σε μία ήρεμη και επιχειρησιακά σωστή και σύγχρονη αντιμετώπιση πραγματικών προβλημάτων. Διότι η βία στην σημερινή μας κοινωνία είναι διάχυτη από τις γυναικοκτονίες, μέχρι το ότι γίνονται ληστείες και φόνοι για πολύ μικρά ποσά και τα λοιπά και λόγω εισαγωγής αυτού του τύπου της βίας και αυτά θα πρέπει να αντιμετωπιστούν πραγματικά με τρόπο σύγχρονο, επιχειρησιακό, για να αισθάνεται ο πολίτης την ασφάλεια.

Ομιλία στην Ολομέλεια κατά τη συζήτηση του σχεδίου νόμου του Υπουργού Επικρατείας «Επιτελικό Κράτος: Οργάνωση, λειτουργία και διαφάνεια της Κυβέρνησης, των Κυβερνητικών Οργάνων και της Κεντρικής Δημόσιας Διοίκησης».

– Το νομοσχέδιο για το “επιτελικό κράτος” εγκαθιδρύει ένα μοντέλο ελεγχόμενου κράτους, ένα μοντέλο επιτελικού-κομματικού κράτους και αναδεικνύει την πολιτική αλλεργία και δυσανεξία της ΝΔ στον πλουραλισμό των απόψεων και σε ότι διαφορετικό. Αυτό το μοντέλο κράτους, αυτή η νοοτροπία οδηγούν στη «θωράκιση» απέναντι στη Δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία.
– Η ώρα της Δημοκρατίας να αναμετρηθεί με την ιστορική μνήμη έχει φτάσει επ’ αφορμή των 200 ετών από το 2021. Είναι ευκαιρία για εθνική αυτογνωσία, αυτοσυνειδησία και ιστορικό αναστοχασμό. Γι’ αυτό είμαστε ριζικά αντίθετοι με το άρθρο 113 για «δημιουργία ενιαίας εικόνας και ταυτότητας της χώρας».

Ακολουθεί η κεντρική ομιλία:

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για τους παλαιότερους το λέω, και σε σας είναι διαθέσιμα έχουν κυκλοφορήσει εδώ και μήνες αρκετούς, τα υλικά του Ιδρύματος για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία και της Βιβλιοθήκης της Βουλής και ήδη έχουν γίνει οι πρώτες εκδηλώσεις σε σχέση με το 2021.
Έχει γίνει μία εξαιρετική προεργασία, την οποία σας καλώ να την επικοινωνήσετε, να επικοινωνήσετε εσείς καταρχήν με αυτή την διαδικασία μπορείτε να ζητήσετε από τον Πρόεδρο να δοθούν ξανά σε όλους τους βουλευτές τα σχετικά ντοκουμέντα. Όλη η προεργασία είναι σε επαφή και σε συνεργασία με όλα τα πνευματικά ιδρύματα της χώρας με την Ακαδημία, με τους ιστορικούς, με τις ιστορικές κοινότητες για αυτό το πολύ μεγάλο ζήτημα το κορυφαίο ζήτημα. 
Επιτρέψτε μου να σας πω ότι η επανάσταση του 21 είναι ένα παγκόσμιο γεγονός ένα διεθνές γεγονός είτε έτσι είτε αλλιώς και ότι κανένας εξωραϊσμός, απόκρυψη, μυθοποίηση δεν έχει τίποτα να προσθέσει μόνο να αφαιρέσει έχει. Και σας το λέω για το περίφημο γ στο 113 που λέει ευθέως για τη δημιουργία ενιαίας εικόνας και ταυτότητας της χώρας επιβεβλημένη από το κράτος μάλιστα.
Επιτρέψτε μου να σας πω τέτοιες διαδικασίες εθνοποιητικές γίνανε στο 19ο αιώνα για να υπάρξουν τα έθνη-κράτη και διαμορφωνόταν το κυρίαρχο αφήγημα για την σύσταση για το συστατικό. Γίνεται σε μεγάλο βαθμό και στη σημερινή Ρωσία, ξέρετε γιατί; Διότι το ένα άκρο από το άλλο είναι 11 μεσημβρινοί και για αυτό έχουνε φτιάξει ένα αφήγημα συνεκτικό, για να μπορεί ο πληθυσμός να αισθάνεται το . Τι πράγματα είναι αυτά;
Εν έτει 2021 και βλέποντας μπροστά, μετά την κρίση τη δεκαετή με ένα λαό που ψάχνεται, που ψάχνει μέσα στην γενικότερη, στην ευρύτερη Ευρωπαϊκή ενότητα, μέσα σε μία παγκοσμιοποίηση που δοκιμάζονται τα πάντα, ανατρέπονται, έρχονται απόψεις στην επιφάνεια, ερωτηματικά, μιλάμε περί ενιαίας εικόνας και ταυτότητας της χώρας ενιαίου εθνικού αφηγήματος; 
Τραβήξτε το πίσω και σας το λέω μετά γνώσεως. Διαβάστε άρθρα στο φιλικό σας τύπο στην Καθημερινή, στο Φιλελεύθερο των τελευταίων ημερών για να δείτε πως άνθρωποι ιστορικοί, δημοσιολογούντες, έχουν σοβαρά ερωτηματικά με μία τέτοια προσέγγιση με μία τέτοια οπτική για αυτό το ζήτημα.
Ποιο είναι το ζητούμενο; Το ζητούμενο είναι να ενθαρρυνθεί η ιστορική κοινότητα που είναι πολυφωνική και πολυπρισματική και πρέπει να το καταλάβουμε αυτό, εκτός αν δεν ξέρουμε ποια είναι αυτή η επιστημονική κοινότητα, έτσι ώστε ανεξάρτητα από το κράτος και από ιδεολογικούς μηχανισμούς και στερεότυπα να διαμορφώσει αυτό που λέει κανείς πλέον τη δημόσια ιστορία. Δηλαδή μία διάχυση της ιστορικής γνώσης, με πλήθος εκδόσεων εκδηλώσεων, συνεδρίων, για τα οποία σας ήδη έχει γίνει μία δουλειά διετής εδώ μέσα. Να γίνει αυτή η συνολική προσπάθεια για να υπάρξει ένας ιστορικός αναστοχασμός και μία προσπάθεια Εθνικής αυτοσυνείδησης με σύγχρονους όρους μέσα στο ευρωπαϊκό Πλαίσιο και όχι μόνο και για να δοθεί αποτελεσματικά η αέναη μάχη της μνήμης απέναντι στη λήθη. 
Διότι δεν υπάρχει μία ανάγνωση. Περάσαμε διχασμούς, εμφύλιους, δικτατορίες 2 πρώτους εμφύλιους πριν γίνουμε χώρα και ακόμα εξετάζουν οι ιστορικοί πως γίναμε χώρα και ενιαίο κράτος και έθνος. Άρα λοιπόν γιατί είναι απαραίτητο με ένα τέτοιο τρόπο να δούμε αυτές τις εκδηλώσεις να δούμε αυτές τις εκδόσεις. 
Διότι υπάρχει και ένας ιστορικός αναθεωρητισμός στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ιδιαίτερα στις χώρες Βίζεγκραντ και στις άλλες και σε μεγάλο βαθμό υπήρξε και στη χώρα μας τις προηγούμενες δεκαετίες ένας ιστορικός αναθεωρητισμός, που δεδομένα για όλο το δημοκρατικό πλαίσιο σε σχέση με οπτικές του παρελθόντος, προσπαθούν να τα αναθεωρήσουν, να τα ανασκευάσουν, να τα ανασκολοπίσουν.
Άρα λοιπόν είναι σαφές ότι η ώρα της Δημοκρατίας να αναμετρηθεί με την ιστορική μνήμη έχει φτάσει επ’ αφορμή των 200 ετών από το 2021. 
Τα 100 χρόνια δεν εορτάστηκαν ποτέ διότι πέσανε πάνω στη μικρασιατική καταστροφή, τα 150 πέσανε μέσα στη δικτατορία και το 71 γίνανε, για όσους είμαστε παμπάλαιοι και τα θυμόμαστε, πράγματα που να μην τα θυμόμαστε σε σχέση με το ιστορικό γίγνεσθαι και την διαμόρφωση της χώρας μας. 
Είναι μεγάλη ευκαιρία από κοινού, επαναλαμβάνω, πλουραλιστικά, να συζητήσουμε, να ενθαρρύνουμε την ιστορική κοινότητα, να υπάρξουν μέσα στα σχολεία, μέσα στην κοινωνία μία πολύ μεγάλη προσπάθεια από τώρα μέχρι το 2021 και ύστερα έτσι ώστε η χώρα μας να αποκτήσει μία μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και ως χώρα και ως λαός, ξέροντας ακόμα περισσότερο την ιστορία της.
Μην επιχειρήσουμε πάνω σε αυτό το ζήτημα να υπάρξει εθνικοφρονική υπεροχή και ηγεμονία. Θα είναι τεράστιο λάθος. Διότι ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι τα προηγούμενα χρόνια για δεκαετίες η μνήμη είχε καταπιεστεί σε πολλές πλευρές, σε πολλές εκδοχές. Ξέρετε πολύ καλά ότι για το Άουσβιτς και τους Εβραίους κινηθήκαμε από κοινού τα τελευταία χρόνια και μόνο και μπήκε και η πλάκα έξω για τους 8 βουλευτές συμπολίτες μας. Ξέρετε πολύ καλά ότι για το Φάκελο της Κύπρου πού ήσασταν στις κυβερνήσεις επί 40 χρόνια δεν είχε γίνει τίποτα μετά το πόρισμα του 88 και τώρα εκδίδεται ένας τόμος κάθε μήνα σε συνεννόηση με την κυπριακή κυβέρνηση. Και ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι για τις γερμανικές αποζημιώσεις αυτή η βουλή με μεγάλη πλειοψηφία των δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου 70 χρόνια μετά υποχρέωσε, σε συνεννόηση με την Ελληνική κυβέρνηση και αυτό είναι καθήκον και της παρούσας κυβέρνησης, να γίνει η ρηματική διακοίνωση προς τη Γερμανία. 
Άρα λοιπόν το ποιος φωτίζει την ιστορία, με ποιο τρόπο φωτίζει την Ιστορία, ποιες αντιπαραθέσεις ζώσες υπάρχουν σε αυτή την αέναη πάλη της μνήμης απέναντι στη λήθη είναι διακύβευμα που κάθε φορά πρέπει να το διεκδικούμε και να το υπηρετούμε ευθέως ανάμεσά μας.