Για τα 35 χρόνια της ΕΠΟΧΗΣ

Η ΕΠΟΧΗ είναι παρούσα στην ιδεολογική σύγκρουση.

Άρθρο στο αφιέρωμα της Εποχής για τα 35 χρόνια κυκλοφορία της.

Καθένας χώρια και όλες και όλοι μαζί, κάποιες φορές συλλογικά, έχουμε εκτιμήσει και αποτιμήσει την αδιάκοπη και αταλάντευτη πορεία της ΕΠΟΧΗΣ μέσα σε πάντα δύσκολους και αρκετές φορές ωραίους καιρούς, που ανατροφοδοτούνται με τις περιπέτειες, τις οδύνες και την προσφορά της «δικιά μας Αριστεράς».

Θέλω να επισημάνω κάτι που σχετίζεται απόλυτα με τα σημερινά και τα μελλούμενα και που δίνει μεγάλη σημασία και αναγκαιότητα στο να μείνει Η ΕΠΟΧΗ όρθια, με τις ιδεολογικές και πολιτικές αναλύσεις, με το πολιτισμικό αποτύπωμα, με τις διεθνείς μεταφράσεις και αναφορές, με τα έξοχα ένθετα για το βιβλίο.

Θα είμαι ευθύς: Ζούμε μέσα και υφιστάμεθα τα δεινά μιας ακραίας επιθετικής και ανενδοίαστης, παρακμιακής και λαϊκίστικης παρέμβασης στο δημόσιο βίο, αλλά πρωτίστως και στα εσωτερικά αυτής «της δικιάς μας Αριστεράς», όχι μόνο στα κοινωνικά δίκτυα.

Ακούμε και ζούμε τα απίστευτα. Για ιδεολογίες-σάλτσες πουμαρό, για αναζητήσεις που εκ προοιμίου θεωρούνται ελιτίστικες, για «εθνομηδενισμούς» και για Μεσσίες, αλλά και για «καθαρά χέρια», στο όνομα φευ της Αριστεράς, της ανάγκης για την ήττα του καθεστώτος Μητσοτάκη και με την επίκληση ενός ρηχού και βέβαια συστημικού κυβερνητισμού.

Όλα αυτά «δείχνουν», επαναλαμβάνω επιθετικά, προς τη ψυχή και την ιστορία της ΕΠΟΧΗΣ και ονοματίζουν ως εμμονικά «βαρίδια» εκατοντάδες και χιλιάδες συντελεστές, στελέχη της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς, αναγνώστες και γενικότερα πολίτες με αριστερή κριτική άποψη.

Είναι λοιπόν παρούσα, με σημερινούς και αυριανούς όρους στη χώρα μας αλλά και διεθνώς, η ιδεολογική σύγκρουση με αδρά πολιτισμικά και αξιακά χαρακτηριστικά. Με αντιπαράθεση στην κουλτούρα, τις δημοκρατικές αρχές ακόμα και την ανθρώπινη συμπεριφορά, το λαϊκισμό και την εχθροπάθεια που αναδύονται μέσα σε ένα καθόλου πρωτότυπο κυνήγι των μαγισσών.

Η ΕΠΟΧΗ είναι παρούσα. Είναι ένα δημόσιο βήμα με κύρος όχι μόνο στην Αριστερά. Είναι ένα από τα πεδία, στα οποία πρέπει να δοθούν νικηφόρα αυτές οι μάχες κυρίως από τη νεότερη γενιά που επίσης έχει τον πρώτο λόγο για τον κριτικό αναστοχασμό και για τις εναλλακτικές σύγχρονες προγραμματικές προτάσεις της νέας Αριστεράς.

ΚΛΙΝΑΤΕ ΕΠΙ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ;

Άρθρο στην εφημερίδα ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Κλίνατε επί ακροδεξιά;

Η ακροδεξιά επέλαση στην Ευρώπη τείνει να πάρει μορφή χιονοστιβάδας άλλοτε ως επικρατούσα ατζέντα με επίκεντρο την ανασφάλεια και το φόβο, που τεχνηέντως ταυτίζονται με το μείζον ζήτημα της αντιμετώπισης των μεταναστευτικών-προσφυγικών ροών και άλλοτε, όλο και πιο συχνά, με επικράτηση μέσω της αλλαγής των εκλογικών συσχετισμών στη διακυβέρνηση σειράς μεγάλων χωρών, που η παράδοσή τους δεν είχε ποτέ τέτοιο χρώμα.

Το δίδαγμα αυτής της διαρκούς, τα τελευταία χρόνια, μετατόπισης προς την ακροδεξιά σε κλίμακα Ευρώπης, αλλά και με αναφορές πρόσφατες στην Αργεντινή και στην περίπτωση Τραμπ στις ΗΠΑ είναι σαφές, εύκολα αναγνώσιμο αλλά πολύ δύσκολα από ότι φαίνεται αντιληπτό από τις κεντροδεξιές ελίτ των χωρών αυτών. Όλοι αναγνωρίζουν ότι η ακροδεξιά με διάφορες μορφές, πρακτικές και παραδόσεις που ενστερνίζεται από το μαύρο ευρωπαϊκό παρελθόν επιδρά και μεταλλάσσει την κεντροδεξιά όταν αυτή αποδέχεται την ίδια ατζέντα και την πρόκληση να υπερβεί, με τα ίδια εργαλεία και με ταυτόσημες πολιτικές, την επιρροή της ακροδεξιάς στη διαμόρφωση της ταυτότητας των πολιτών, διαταξικά μάλιστα, μέσα στις σύγχρονες κοινωνίες.

Η έκκληση προς τον Μακρόν, από 150 προσωπικότητες για να μην ψηφίσει το μεταναστευτικό νομοσχέδιο, συμπίπτει χρονικά με την έγκριση από την Ε.Ε. του σχεδίου που θα τεθεί για τελική υπερψήφιση σχετικά με τη νέα στρατηγική για την ευρωπαϊκή αντιμετώπιση του μεταναστευτικού-προσφυγικού και των διαδικασιών παροχής ασύλου. Ένα σχέδιο που στον κεντρικό του πυρήνα αναιρεί τη βασική αρχή για αλληλέγγυα αντιμετώπιση ως υποχρεωτικότητα για τα κράτη μέλη της Ε.Ε. και «περήφανα» για την ηγεσία της Ε.Ε. θεσμοθετεί και θωρακίζει ποικιλοτρόπως την «Ευρώπη φρούριο» μέσα στον 21ο αιώνα που κατά τα άλλα όλοι αναγνωρίζουν ότι είναι και θα είναι η ιστορική περίοδος, όπου ήδη υπάρχουν συνέπειες από τις ανατροφοδοτούμενες κρίσεις αυτή της κλιματικής αλλαγής και αυτή της διαμόρφωσης από ποικίλους λόγους πλέον, μεγάλων προσφυγικών-μεταναστευτικών ροών.

Στα καθ’ ημάς η διακυβέρνηση Μητσοτάκη κινείται εδώ και χρόνια με την αντίληψη της οργανικής συνύπαρξης, σε ηγετικά πρόσωπα και βασικές της πολιτικές, της άκρας δεξιάς με μια κεντρώα-φιλελεύθερη πολιτική όταν αυτή μπορεί βεβαίως να εφαρμοστεί. Έχει γίνει φανερό για πλήθος ζητημάτων ότι αυτές οι αντιφατικές πολιτικές δεν συντίθενται και ότι τελικά τροφοδοτούν ευθέως μια εντεινόμενη συντηρικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, στη συγκυρία μάλιστα μετά το σοκ της πανδημίας, ενώ ευνοούν και τη διαμόρφωση πολιτικών συσχετισμών σταθερά διψήφιων με νέα και παλαιότερα κόμματα της ακροδεξιάς και ενώ η ηγεσία της Χρυσής Αυγής βρίσκεται τυπικά εκτός πολιτικής.

Μερικά δείγματα για την τεκμηρίωση αυτής της άποψης, που κατά την εκτίμησή μου είναι άκρως επικίνδυνη, καθώς μάλιστα αναπτύσσεται με τη γνωστή αλαζονεία που προσδίδει το πρόσφατο 41% στο καθεστώς Μητσοτάκη, είναι πολύ πρόσφατα:

Ο πρώην πρωθυπουργός κ. Σαμαράς έχει εγκαθιδρυθεί ως διακριτός και ισχυρός πόλος επιρροής με δημόσια ρητή πολεμική απέναντι σε ζητήματα όπως ο γάμος και η τεκνοθεσία ομόφυλων ζευγαριών, η αξιοποίηση στην εργασία και η νομιμοποίηση μεταναστών, η πολιτική διαλόγου με τη γείτονα χώρα. Η αντιπαράθεση σε αυτά τα σημαντικά για την ίδια την κυβέρνηση ζητήματα υποβαθμίζεται σκοπίμως σε «εσωκομματικές τριβές», ενώ πρόκειται για μια προφανή διαδικασία ενσωμάτωσης και αυξανόμενης επιρροής της ακροδεξιάς μέσα στη ΝΔ στο ιδιότυπο πολιτικό μπρα ντε φερ με τους Σπαρτιάτες, την Νίκη, τον Βελόπουλο, τον Κασιδιάρη, τους ακραίους της Εκκλησίας κτλ.

Το ίδιο γίνεται με την προφανή κάλυψη πλήθους αστυνομικών αυθαιρεσιών αλλά και τη συντήρηση ενός κλίματος εκτεταμένων διακρίσεων απέναντι σε μεγάλες κατηγορίες πολιτών, όπως επίσης και τη μη συμπερίληψη της «γυναικοκτονίας» σε ιδιαίτερη αυστηρή ποινική αντιμετώπιση. Το «κλείσιμο του ματιού» στο ακροδεξιό ακροατήριο γίνεται προφανές καθημερινά, όπως μόλις προχθές με την ανοικτή λογοκριτική παρέμβαση για τη ροζ σημαία στο προξενείο μας.

Μέσα σε αυτό το κλίμα δεν είναι παράξενο αλλά βεβαίως δεν πρέπει να περάσει και απαρατήρητο ότι την πεντηκονταετία της «δημοκρατικής μεταπολίτευσης», στην οποία θα εντρυφήσουμε με το νέο χρόνο, η κυβέρνηση της ΝΔ την τιμά( με τη ρητορική του υπουργού κ. Φλωρίδη για να υποστηρίξει το αντιδραστικό πόνημα που θα φέρει προς ψήφιση για την τροποποίηση των ποινικών κωδίκων στη Βουλή. Ελάχιστα καλυμμένη -επιεικής ο χαρακτηρισμός- η ευθεία αντίθεση ως και εχθρότητα με τις κατακτήσεις του κράτους δικαίου, με τα δικαιώματα όλων των πολιτών, την ισονομία, τις δικαστικές εγγυήσεις του δημοκρατικού νομικού πολιτισμού μας, τις επιστημονικές απόψεις στο χώρο της δικαιοσύνης αλλά και τις αντίστοιχες πρωτοβουλίες στο χώρο της δικαιοσύνης και του σωφρονισμού που είχαν αναλάβει και θεσπίσει υπουργοί της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και βέβαια του «τρισκατάρατου ΣΥΡΙΖΑ», για τον οποίο ο νυν υπουργός Δικαιοσύνης επεφύλασσε πάντοτε μια υβριστική συμπεριφορά στη φάση μετάβασής του προς τη ΝΔ.

Ας ελπίσουμε ότι θα γίνει πιο ψύχραιμη και επιστημονική η τελική στάθμιση πάνω σε αυτά τα κρίσιμα ζητήματα και σε μία αλλαγή στάσης του ιδίου του κ. Φλωρίδη.

Μετά την «εθνική εξαίρεση», τη διαχρονική πατριδοκαπηλία, την «υπόθαλψη εγκληματιών», τη σύγχρονη ανασύσταση του «Πατρίς- Θρησκεία- Οικογένεια», όλα αυτά τα προσχήματα, προς την ευρύτερη Αριστερά και την Αξιωματική αντιπολίτευση, έχουν δραματικά εκλείψει για την επιλογή υποταγής της ΝΔ του κ. Μητσοτάκη στο σύνθημα Κλίνατε επί Ακροδεξιά.

• Ψήφισμα-καταπέλτης του Ευρωκοινοβουλίου με ειδική μνεία στην Ελλάδα για τη βία κατά των μεταναστών και τα παράνομα pushbacks. Σοβαρή ανησυχία για τις βαριές και επίμονες καταγγελίες κατά των ελληνικών αρχών.

• Υπόλογη η κυβέρνηση Μητσοτάκη που έμεινε χωρίς στήριξη και από ευρωβουλευτές του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος

• Η Frontex θα πρέπει να περιορίσει τις δραστηριότητές της σε απλή παρακολούθηση και παρουσία στο έδαφος σε περιπτώσεις όπου ένα κράτος μέλος δεν είναι σε θέση να σεβαστεί τις αρχές και τις αξίες της ΕΕ, λένε οι ευρωβουλευτές, οι οποίοι λυπούνται ότι αυτό δεν έχει συμβεί μέχρι στιγμής στην περίπτωση της Ελλάδας.

• Διεθνής Αμνηστία και Human Rights Watch (HRW) επισημαίνουν την ύπαρξη αξιόπιστων ενδείξεων για «ενέργειες και παραλείψεις» της Ελληνικής Ακτοφυλακής, που συνέβαλαν στο τραγικό ναυάγιο της Πύλου τον περασμένο Ιούνιο.

Αναλυτικά ρεπορτάζ στα σημερινά φύλλα των εφημερίδων ΑΥΓΗ και ΕΦΣΥΝ

Σχετικές αναφορές στην επίσημη σελίδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου:

https://www.europarl.europa.eu/…/frontex-meps-want-an…

Από ΕΦΣΥΝ:

https://www.efsyn.gr/…/415366_pote-tha-mathoyme-tin…

Συνέντευξη στο ACTION 24 και την εκπομπή ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ με τους δημοσιογράφους Γιώργο Πιέρρο, Δημήτρη Τάκη και Ελένη Καλογεροπούλου.

Σε στιγμές-τομές για την ιστορία ενός κόμματος, ιδιαίτερα της Αριστεράς, υπάρχουν ουσιαστικά ιδεολογικά και αξιακά επίδικα που πρέπει να αντιμετωπίζονται με την «ηθική της ευθύνης».

Εκτιμώ ότι υπάρχουν αυταπάτες ή εθελοτυφλία σε όσους πιστεύουν ότι η κατάσταση είναι πολιτικά ανατάξιμη μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Παρά και ενάντια στην καθημερινή ρητορική του προέδρου και στελεχών που εξαντλείται είτε σε ατάκες περί «καθαρών χεριών» ή περί «αυλικών των servicers και των τραπεζών» είτε σε ένα ρηχό επικοινωνιακό εντυπωσιασμό και σε εχθροπάθεια.

Ένδειξη αυτής της αμετροέπειας είναι και η συνεχής χρήση, ως όπλο εναντίον όσων αμφισβήτησαν τη νέα ηγεσία,, του ονόματος, της πολιτικής οντότητας και της ερμηνείας για δήθεν στήριξη του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Δυστυχώς, παρότι είναι ακραία η έκφραση που χρησιμοποίησε ο Στέλιος Κούλογλου, το «Επάγγελμα Τσίπρας» αποτελεί μόνιμο καταφύγιο για ορισμένους.

Ποιος δεν θυμάται ότι από την πρώτη στιγμή ο μετέπειτα πρόεδρος Κασσελάκης μας συστήθηκε ως «φυτευτός του Τσίπρα!»

Η διαχρονική αποτυχία όλων των μέτρων που έχουν ληφθεί για την εξάλειψη της βίας στα γήπεδα δεν οφείλεται μόνο στο ότι κάποια εξ’ αυτών ήταν ακατάλληλα. Οφείλεται κυρίως στο ότι δεν υπήρξε η συνεχόμενη πολιτική βούληση για να εφαρμοστούν βασικά αυστηρές προληπτικές μέθοδοι για την αποτροπή βιαιοτήτων επειδή θίγονται πολύ μεγάλα ανταγωνιστικά συμφέροντα.

Δεν πρόκειται για συμφέροντα ανάμεσα σε κλασσικές επιχειρηματικές δραστηριότητες αλλά για συμφέροντα πολύ μεγάλων εκτός του αθλητισμού, εξωαγωνιστικών δραστηριοτήτων μέσω των οποίων ασκείται και πολιτική επιρροή που υπονομεύει προφανώς την όποια προσπάθεια, με βαρύτατες συνέπειες ακόμα και με τη θυσία της ζωής νέων ανθρώπων.

https://www.facebook.com/NikosVoutsis/videos/7577953338922813/

Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης έδωσε σήμερα, Παρασκευή 08/12, ο τ. πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης στον ρ/σ ΑΘΗΝΑ 984 και τους δημοσιογράφους Γιάννη Λαβράνο και Νίκο Καρούτζο.

Ερωτηθείς, μεταξύ άλλων, για τα αποτελέσματα της χθεσινής συνάντησης του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον πρόεδρο Ερντογάν και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ο τ. πρόεδρος της Βουλής τόνισε τα εξής:

• Οφείλουμε όλοι να βοηθήσουμε ώστε να διατηρηθεί το καλό κλίμα που καταγράφεται στις σχέσεις Αθήνας – Άγκυρας. Η αποκλιμάκωση της έντασης σε αυτήν τη νέα περίοδο των ελληνοτουρκικών σχέσεων βοηθάει στο να υπάρξει μία άλλη λογική στις σχέσεις των δύο γειτονικών χωρών. Ακόμα και για θέματα που δεν είναι άμεσα συνδεδεμένα με τα ελληνοτουρκικά όπως είναι το μείζον ζήτημα του Κυπριακού.

• Καταλαβαίνουμε όλοι πως εάν το Κυπριακό, που είναι αυτόνομο ζήτημα – εκκρεμότητα προς επίλυση στο πλαίσιο των αποφάσεων του ΟΗΕ, έμπαινε σε τροχιά διευθέτησης θα δημιουργούσε ένα εντελώς διαφορετικό κλίμα.

• Επομένως γενικότερα είναι θετικό ότι υπάρχει αυτή η διαδικασία διαλόγου και η προσέγγιση μέσω των «συμφωνιών χαμηλής έντασης» που αφορούν στον τουρισμό, την οικονομία και τις επενδύσεις.

• Από εκεί και πέρα, όπως έχει αναφερθεί και στο παρελθόν, θα μπορούσε η προσφυγή στη Χάγη να υποβοηθηθεί και από τη συσχέτιση με την Τελωνειακή Ένωση της Τουρκίας με την Ε.Ε. Είναι προφανές ότι ενώ τα κρίσιμα ζητήματα που συνιστούν διαφορετικές απόψεις και προσεγγίσεις συζητήθηκαν κατά τη χθεσινή συνάντηση, δεν αποτέλεσαν αντικείμενο δημόσιας προβολής. Λογικό είναι λοιπόν το αίτημα των πολιτικών δυνάμεων για επίσημη ενημέρωση πάνω στη Διακήρυξη περί Σχέσεων Φιλίας και Καλής Γειτονίας που υπεγράφη.

• Ως γνωστόν, η επίσημη θέση της ελληνικής πλευράς είναι πως η διαφορά μεταξύ των δύο κρατών που πρέπει να συζητηθεί αφορά στην οριοθέτηση ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας. Είναι σαφές ότι εάν υπάρξει, μέσω κοινού συμφωνητικού, μία συζήτηση στη Χάγη, ενδεχομένως τότε θα υπάρξει και μία ατζέντα την οποία ο καθένας θα μπορεί να αποτιμήσει, σε εκείνη τη νέα ιστορική φάση.

• Θέλω ωστόσο να επισημάνω και κάτι άλλο. Δεν γίνεται να συνεχίσουμε με αυτό το ύψος στα εξοπλιστικά προγράμματα, όπως επανειλημμένα και τεκμηριωμένα έχουμε επισημάνει. Η αποκλιμάκωση δεν αποτελεί γενικά απλώς ένα καλό σήμα, το οποίο επεδίωκαν από ότι φαίνεται και οι «διεθνείς παράγοντες». Αυτό που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια με το προφανές ράλι εξοπλισμών της χώρας, πέραν των αναγκαίων, χωρίς μάλιστα ενίσχυση της αμυντικής μας βιομηχανίας, δεν οδηγεί πουθενά. Είναι σαφές πως από την άλλη πλευρά η Τουρκία και επειδή έχει 70% κάλυψη από τη δική της αμυντική βιομηχανία και επειδή έχει «ενέσεις» μεγάλες από χώρες του Κόλπου, μπορεί και ανταποκρίνεται σε αυτήν την εξοπλιστική κούρσα. Η ισχύς των όπλων χρειάζεται για την προάσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και για την επαρκή άμυνα της χώρας.

• Πρέπει με καθαρό μυαλό, με ορθό λόγο, με αντίληψη για γειτονία και κυρίως για υπεράσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων να προσχωρήσουμε στην ιδέα ενός συνεχούς διαλόγου που θα έχει και επιτυχίες.

https://www.facebook.com/NikosVoutsis/videos/866181325188570/

Συνέντευξη στην ΕΡΤ1 και την Νίνα Κασιμάτη

• Έχουμε περάσει πλέον σε μία νέα μέρα, σε μία νέα φάση. Έχουμε ξεκινήσει μια ευρύτερη προσπάθεια για την γενικότερη ανασύνθεση του προοδευτικού πολιτικού σκηνικού, διότι το έχει ανάγκη η χώρα. Είναι πραγματικά κρίμα ότι ένας ολόκληρος κόσμος που μορφοποιήθηκε επί μία δεκαετία πάνω στις αξίες και στα ιδανικά του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και μέσα στην κυβερνητική πράξη, αισθάνεται αυτή τη στιγμή ανέστιος λόγω της πολιτικής ταυτότητας που διαμορφώνεται από τη νέα ηγετική ομάδα του κόμματος.

• Το διχαστικό αφήγημα και το κυνήγι μαγισσών για δήθεν υπονομευτές, που αφορούσε μάλιστα στη μεγάλη πλειοψηφία των παλαιότερων και νεότερων ηγετικών στελεχών, λειτουργούσε στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ επί μία τετραετία. Αναπαρήγαγε ψευδείς εντυπώσεις και στοχοποίηση με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί και να βαθύνει μέσα στο χρόνο, όχι μόνο ένα πολιτικό αλλά ιδιαίτερα ένα ψυχικό χάσμα. Υπήρξε η καύσιμη ύλη για την πολυδιάσπαση του χώρου όταν η προεδρική επιλογή για τον Στ. Κασσελάκη έφερε αυτό το αφήγημα και τη συνακόλουθη εχθροπάθεια σε ηγεμονική θέση, μέσω των απόψεων και των πρακτικών της ηγετικής ομάδας που τον στηρίζει.

• Τρία είναι τα κυρίαρχα σημεία, στα οποία θα πρέπει να εστιάσουμε στο άνοιγμα της καινούργιας σελίδας, για μία νέα ελπίδα της Αριστεράς:

1. Στην παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα με μαζικά κινήματα, έτσι ώστε να επιδρούν στις αντιστάσεις και στην αποδόμηση της κυβερνητικής πολιτικής.

2. Στη διαμόρφωση προτάσεων που δεν θα είναι αμφίσημες και αντιφατικές με την έννοια της απεύθυνσης σε όλα τα ακροατήρια, αλλά θα έχουν σαφές πρόσημο εναλλακτικής προοδευτικής πρότασης.

3. Στην αναμέτρησή μας και μέσα στη Βουλή και στον ευρύτερο δημόσιο χώρο με την ανάγκη διαμόρφωσης απαντήσεων και πολιτικών που θα αφορούν στα νέα επίδικα. Σε σχέση δηλαδή με την κλιματική αλλαγή και κρίση, τις τεχνολογικές ανακαλύψεις καθώς και την υπεράσπιση των εργασιακών σχέσεων και των δημόσιων πολιτικών.

• Κύριο καθήκον μας βεβαίως αποτελεί η αντιμετώπιση του ισχυρού ακροδεξιού ρεύματος, που ενισχύεται στην Ευρώπη.

• Μέσα στη Βουλή θα υπάρχει προφανώς ανάγκη αντιπαράθεσης με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις. Για την υπεράσπιση των μεταπολιτευτικών παραδόσεων και αξιών, ιδιαίτερα της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Για την υπεράσπιση, όπου αυτό είναι αναγκαίο, του κυβερνητικού έργου της «πρώτης φοράς Αριστεράς», πάντοτε με την επισήμανση των συλλογικών αυτοκριτικών σε συγκεκριμένα ζητήματα.

– Δεν είχαμε φανταστεί ότι θα οδηγείτο σε ρήξη και σε διάσπαση ο ΣΥΡΙΖΑ -Προοδευτική Συμμαχία. Ούτε το θέλαμε, ούτε εργαζόμασταν γι’ αυτό. Είναι μία εξέλιξη η οποία ήρθε μετά την εκλογή του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, που κατά τη γνώμη μου δεν είναι – το έχουμε πει σε όλους τους τόνους υπερασπίσιμη μέσα στην κοινωνία με την έννοια της πολιτικής άποψης, της ιδεολογικής άποψης, της ταυτότητας του κόμματος- και άρα τώρα βρισκόμαστε σε μία νέα μέρα, σε μία νέα φάση.

– Δε θα ήθελα να εξαντληθούμε σε θέματα που αφορούν την κριτική σε σχέση με το κόμμα, με τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία. Έχουμε πλέον ξεκινήσει μια προσπάθεια ευρύτερη για αυτό που λέω εγώ ανασύνθεση του προοδευτικού πολιτικού σκηνικού γενικότερα, διότι το έχει ανάγκη αυτό η χώρα και καθένας μας θα κριθεί εκεί και ατομικά και συλλογικά και γι’ αυτό στηρίζουμε και την προσπάθεια που γίνεται μέσα στη Βουλή από έντεκα συναδέλφους, κυρίως νεότερα στελέχη αλλά όχι μόνο, που προσπαθούν να βρουν το βηματισμό τους και να διαμορφώσουν μια εναλλακτική πολιτική παρουσία, πάντοτε στο πλαίσιο της Αριστεράς, της ανανεωτικής, της ριζοσπαστικής, της κινηματικής και μέσα στη Βουλή. Αυτά όλα θα κριθούν πολύ γρήγορα όπως το καταλαβαίνετε, θα γίνουν παρουσίες και ενόψει του φορολογικού νομοσχεδίου και ενόψει του προϋπολογισμού. Και ταυτόχρονα σε όλη τη χώρα διαμορφώνονται ομαδοποιήσεις που συζητάνε γι’ αυτά τα ζητήματα από φίλους και συντρόφους που είτε αποχώρησαν από το ΣΥΡΙΖΑ είτε βρίσκονται σε ένα προβληματισμό.

– Δεν βιαζόμαστε και ούτε είμαστε επί θύραις για να ανακοινωθεί κάποιο κόμμα στον χώρο μας, θέλω να είμαι πάρα πολύ σαφής, το έχουμε πει σε όλους τους τόνους. Η Κοινοβουλευτική Ομάδα βεβαίως θα μορφοποιηθεί όπως πρέπει και εκ του Συντάγματος και από εκεί και πέρα, ανοίγοντας τις διαδικασίες και στους χώρους της οικολογίας και διεθνώς και στην Ελλάδα και σε άλλους χώρους που ήταν εκτός του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτικής Συμμαχίας, θα προσπαθήσουμε να ανακόψουμε -και με αυτό κλείνω ως προς αυτό – την πολύ μεγάλη διαρροή που υπήρξε και δυστυχώς συνεχίζει να υπάρχει προς το Κομμουνιστικό Κόμμα, προς το ΠΑΣΟΚ, προς τον ακτιβισμό, προς την αποχή.

– Είναι κρίμα ένας ολόκληρος χώρος που μορφοποιήθηκε επί δέκα χρόνια πάνω στις αξίες και στα ιδανικά, αλλά και στην κυβερνητική πράξη του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική συμμαχία αυτή τη στιγμή να αισθάνεται ανέστιος ακριβώς λόγω της πολιτικής ταυτότητας που διαμορφώνει το ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία. Αυτό δεν μπορούμε ούτε να το συνομολογήσουμε, ούτε να κάνουμε μια υπομονή που μας ζητάνε για ορισμένους μήνες ή να είμαστε συνυπεύθυνοι. Και γι’ αυτό ακριβώς, απολύτως πολιτικά θα έλεγα και απόλυτα πολιτισμένα ξεχώρισαν οι δρόμοι μας.

– Σε άλλο σημείο ο Νίκος Βούτσης ερωτηθείς αν ο Αλέξης Τσίπρας, ο Σωκράτης Φάμελλος και η Όλγα Γεροβασίλη κάνουν στροφή και γίνονται πιο κεντροδεξιοί απάντησε «η σημερινή ηγετική ομάδα περί τον Στέφανο Κασσελάκη, όπως και τα ίδια τα πιστεύω του, τα οποία με μεγάλη ειλικρίνεια θα έλεγα τα έχει παρουσιάσει και είναι στις νόρμες της Δεξιάς, του Δημοκρατικού Κόμματος της Αμερικής, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια.

– Σε όλους αυτούς τους οποίους αναφέρετε και οι οποίοι προφανώς δεν έχουν αυτές τις απόψεις, είναι σαφές, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για να οδηγήσουν σε μία άλλη κατεύθυνση το κόμμα και να περισώσουν μια κατάσταση η οποία έχει μέσα της μια αρνητική δυναμική. Δεν αναφέρομαι στις δημοσκοπήσεις, αναφέρομαι σε αυτό που βλέπετε γύρω σας και αναφέρθηκα και σε κόμματα, δηλαδή ξαφνικά όλο το γενικότερο προοδευτικό πολιτικό σκηνικό τροφοδοτείται, τρέφεται από κόσμο, από εκλογική επιρροή, από νέους ανθρώπους που φεύγουν από τον ΣΥΡΙΖΑ απαξάπαντες το ΚΚΕ, το ΠΑΣΟΚ, η αποχή.

– Αυτό πρέπει να προβληματίσει τους πάντες, δηλαδή το κατά πόσον αυτή η πορεία μπορεί να έχει πράγματι επιστροφή, μπορεί να αναταχθεί κτλ. Εγώ μίλησα περί ανηκέστου βλάβης. Από την άλλη, σας επαναλαμβάνω, σέβομαι απεριόριστα όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες και τα κορυφαία στελέχη και τα απλά μέλη που μείναν και δίνουν τη μάχη τους όπως αυτοί νομίζουν, εγώ λέω ενδεχόμενα με αυταπάτες μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, συντρόφους πάντοτε θα τους λέω, ελπίζω να ξανασυναντηθούμε, διότι η δική μου εμπειρία τόσες δεκαετίες λέει ότι γίνονται συναπαντήματα πολλές φορές και ξανά και ξανά.

– Πλην όμως το καθήκον μας σήμερα των υπολοίπων είναι να δώσουμε μια νέα ελπίδα, μια νέα ελπίδα στους νέους, στο σκηνικό της Αριστεράς που είναι κάτω από μια καταθλιπτική δυναμική σε κλίμακα Ευρώπης με την ανάπτυξη της ακροδεξιάς, να αντιμετωπίσουμε τα θέματα της κλιματικής αλλαγής και της κλιματικής κρίσης και της τεχνητής νοημοσύνης, πράγματα που αλλάζουν εκ βάθρων την οπτική μας για το πώς βλέπουμε τα πράγματα. Αυτό είναι το καθήκον μας τώρα.

https://www.ertnews.gr/…/n-voutsis-stin-ert-krima-enas…/