Συνέντευξη στον ART FM 90.6

ΓΙΑ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΗ ΦΟΛΕΓΑΝΔΡΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΕΣ

·         Συστημικά στερεότυπα συντηρητισμού, σεξισμού και πατριαρχίας έρχονται με έναν αποκρουστικό τρόπο στην επιφάνεια και λόγω της πανδημίας προκαλώντας βαρύτατα τραύματα σε μία κοινωνία που όπως φαίνεται νοσεί. Το φαινόμενο αυτό δεν παρατηρείται μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ισπανία, στη Λατινική Αμερική και σε όλη την Ευρώπη.

·         Το ζήτημα των γυναικοκτονιών, διότι έτσι λέγεται το συγκεκριμένο βαρύτατο σύμπτωμα στις κοινωνίες μας, έχει αντιμετωπιστεί κι αντιμετωπίζεται και στην Ε.Ε., σαν ένας μεγάλος κίνδυνος. Θα πρέπει να υπάρξει ένα μέτωπο υγιούς κοινωνικού προοδευτισμού ενάντια σε αυτά τα συστημικά στερεότυπα, τα οποία ενυπάρχουν μέσα στις κοινωνίες και δεν αφορούν μόνο στο συντηρητισμό και στον σεξισμό αλλά και στα πατριαρχικά στερεότυπα που λειτουργούν διαχρονικά ως κέλυφος.

·         Χρειάζεται να κρούσουμε τον κώδωνα του κινδύνου για κάτι πάρα πολύ πραγματικό και κάτι πάρα πολύ ειδικό. Δεν είναι μόνο γενικά η εγκληματικότητα, η οποία υπάρχει στη χώρα μας.

·         Βεβαίως συμφωνώ με την τοποθέτηση της Προέδρου της Δημοκρατίας κας. Σακελλαροπούλου ότι υπάρχει πλέον η ανάγκη να γίνουν παρεμβάσεις σε όλα τα μέτωπα όπως στην οικογένεια, στο σχολείο, τους χώρους εργασίας. Είναι ζητήματα που έχουμε θέσει επανειλημμένα μέσα στη Βουλή και θεσμικά τόσο στην περίοδο της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και διαχρονικά. Ορισμένα από αυτά μάλιστα έχουν πάρει και συγκεκριμένη μορφή όπως η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης αλλά και όλες οι προσπάθειες που έχουν γίνει με τη νομοθεσία σε σχέση με το ρατσισμό, το σεξισμό, τη διαφορετικότητα και την ανοχή. Είναι σημεία, τα οποία εμπεριέχονται και στην τοποθέτηση της Προέδρου της Δημοκρατίας με την οποία προφανώς συμφωνώ.

·         Πρέπει να υπάρχει με σαφήνεια η σχετική ορολογία για τις πατριαρχικές σχέσεις και το έγκλημα της γυναικοκτονίας. Δεν είναι κάτι που αφορά μόνο στην Ελλάδα και βεβαίως δεν αφορά μόνο στην Αριστερά και το δημοκρατικό τόξο. Υπάρχει ευρωπαϊκή νομοθεσία, υπάρχουν ευρωπαϊκοί κανονισμοί. Υπάρχει μία πρόοδος, η οποία δεν γίνεται αυτόματα αντιληπτή από τις κοινωνίες και από αυταρχικά καθεστώτα μέσα στην Ε.Ε.                   

·         Αυτά τα συστημικά στερεότυπα του κοινωνικού συντηρητισμού που φτάνουν μέχρι την άρνηση της θέσης της γυναίκας και που εμπεριέχουν και ζητήματα που έχουν να κάνουν με τον ρατσισμό και το σεξισμό, ανάγονται σε πατριαρχικές δομές οι οποίες συνυπάρχουν επι εκατονταετίες μέσα στις κοινωνίες. Προφανώς πρέπει να αντιμετωπιστούν. Πρέπει να αποδομηθούν. Είναι ζήτημα και πολιτισμού, θεσμικής συγκρότησης και μέριμνας στο πλαίσιο και της οικογένειας και των θεσμών στους οποίους αναφέρεστε. Δηλαδή θα πρέπει να ανοίξει το πέπλο της σιωπής. Αυτή τη μάχη την έχουμε δώσει και ως πρόσωπα και ως παρατάξεις εδώ και χρόνια, από το δραματικό περιστατικό στο χωριό Κωσταλέξι στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 και ύστερα. Τώρα με το διαδίκτυο είναι πιο εύκολο να έρχονται στην επιφάνεια αυτά τα ζητήματα. Υπάρχει ένας βαθύς κοινωνικός συντηρητισμός που οδηγεί στη σιωπή, στην αποσιώπηση. Διότι δεν έχει κερδηθεί η συναίνεση και η ανοχή του κοινωνικού συνόλου  στις αντιλήψεις αυτές τις οποίες προανέφερα με αποτέλεσμα να συνεχίσουν να υπάρχουν αυτά τα δείγματα που φτάνουν σε εγκληματικές ενέργειες και στις γυναικοκτονίες.

·         Η υπόθεση Τοπαλούδη έφερε στην επιφάνεια αυτό το ζήτημα σε όλες του τις εκφάνσεις. Θα πρέπει και η αστυνομία και οι δικαστικές αρχές και τα νομοθετικά σώματα και οι πολιτειακοί παράγοντες να συμβάλουν. Με αυτή την έννοια προφανώς χαιρετίζω και την δεύτερη δήλωση που έγινε από την κα. Σακελλαροπούλου για αυτό το θέμα. Να έχουν υπόψιν τους ότι αυτοί οι κίνδυνοι που και λόγω της πανδημίας και λόγω των επιτηρούμενων κοινωνιών και του αυτοπεριορισμού που υπήρχε και υπάρχει ακόμα μέσα σε κλειστά κοινωνικά πλαίσια έχουν μεγεθυνθεί.

·         Σε όλο τον κόσμο είναι τρομακτικά τα νούμερα των γυναικοκτονιών, στην Λατινική Αμερική αλλά και στην Ευρώπη. Σε χώρες όπως στην Ισπανία και στην Ιβηρική γενικότερα, στην Γερμανία αλλά και στην χώρα μας. Είναι μια καμπάνα  η οποία δεν κρούει στο όνομα ενός προοδευτισμού ή μιας εξεζητημένης αντίληψης. Πρόκειται για ζητήματα που ενυπάρχουν και τραυματίζουν στη καρδιά του το κοινωνικό σύνολο και έχουν σχέση με τη θέση και το ρόλο που επιφυλάσσουν στη μαζική συνείδηση και το κοινωνικό υποσυνείδητο σε σχέση με τις γυναίκες οι σημερινές καταστάσεις μετά την πανδημία. Θα μας παρακολουθήσει αυτό το φαινόμενο δυστυχώς από εδώ και πέρα.  

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ, ΤΟΝ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΕΜΒΟΛΙΑΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

·         Είναι σαφές ότι πέραν του αιφνιδιασμού που υπήρξε και στη διεθνή επιστημονική κοινότητα σε σχέση με το τέταρτο κύμα της λεγόμενης μετάλλαξης Δέλτα υπάρχουν και σαφείς κυβερνητικές ευθύνες. Έχουμε φτάσει περίπου στο 42% του εμβολιασμού ενώ το πλάνο της κυβέρνησης μιλούσε για έναν σαφώς μεγαλύτερο αριθμό έτσι ώστε να δημιουργηθεί το τείχος της ανοσίας. Υπάρχουν παράλληλα και ευθύνες για μέτρα που δεν ελήφθησαν εγκαίρως είτε σε χώρους υπερμετάδοσης όπως είναι οι χώροι εργασίας, τα ΜΜΜ και τα σχολεία που άνοιξαν δύο φορές με τους ίδιους κανόνες και μοναδικό μέτρο το self test που έκαναν οι μαθητές.  

·         Υπάρχει δηλαδή και ζήτημα ευθυνών της πολιτικής πρόληψης από πλευράς της κυβέρνησης και βεβαίως ενίσχυσης και στήριξης του ΕΣΥ, της πρωτοβάθμιας φροντίδας και όλων των μέτρων και των μέσων, τα οποία έπρεπε να ληφθούν για συγκεκριμένες κατηγορίες και τομείς όπως τα νησιά. Όπως πληροφορούμαστε μάλιστα υπάρχουν και άλλα νησιά που κινδυνεύουν με περιοριστικά μέτρα όπως αυτά που ελήφθησαν στη Μύκονο.

·         Όλη αυτή η προσπάθεια στην οποία βάζουμε ως ΣΥΡΙΖΑ αρνητικό πρόσημο στην κυβέρνηση τουλάχιστον για τη φάση από το δεύτερο κύμα και έπειτα δημιουργεί και ένα μεγάλο πρόβλημα μέσα στην κοινωνία μας μέσα από διχασμούς και απειλές. Διότι ο φόβος και η αβεβαιότητα που υπάρχουν μέσα στην πανδημία είναι εγγενές φαινόμενο και ιδιαίτερα σε επιτηρούμενες κοινωνίες. Άρα δε χρειάζονται οι απειλές, ο διχασμός, πόσο μάλλον οι αμφίσημες δηλώσεις διαφόρων κυβερνητικών παραγόντων. 

·         Αυτό το οποίο δεν έχει γίνει, είναι μια ανοιχτή πρόσκληση από όλους με επιχειρήματα και με πειθώ, μια επίκληση όχι μόνο για την ατομική ευθύνη αλλά μια επίκληση κυρίως για τη δημόσια υγεία και την κοινωνική ευθύνη  που έχουμε όλοι μας έτσι ώστε να πειστεί ο κόσμος ότι απαραίτητα τώρα αυτό που έχει ως όπλο η ανθρωπότητα, δηλαδή ο εμβολιασμός, να προχωρήσει απρόσκοπτα και μαζικά.

·         Πρέπει να πειστεί ο κόσμος, δυστυχώς δε βλέπουμε καμία συντονισμένη τέτοια προσπάθεια, το λέω ευθέως, αντίθετα ο Πρωθυπουργός άνοιξε πριν από δύο εβδομάδες εντελώς αναίτια μέτωπο μιλώντας για υπονόμευση αυτής της προσπάθειας από πλευράς των δυνάμεων της αντιπολίτευσης. Έτσι δημιουργούνται συνθήκες κοινωνικού αυτοματισμού που φτιάχνουν αυτά τα φαινόμενα ανορθολογισμού πάνω στα οποία πρέπει να υπάρχει ένα μεγάλο μέτωπο. Μιλάω για τα φαινόμενα των μαζικών συναθροίσεων όσων δε θέλουν να εμβολιαστούν. Χρειάζεται ένα μέτωπο ιδεολογικό και μέτωπο πολιτικό διότι μέσα εκεί βλέπει κανείς στοιχεία του ακροδεξιού ριζοσπαστισμού, μεταφυσικών δοξασιών οι οποίες είχαν κάνει την εμφάνιση τους και προ ετών με συλλαλητήρια.

·         Η εκκλησία που είναι ένας μεγάλος οργανισμός με πολύ βραδείς ρυθμούς και με μεγάλες αντιφάσεις δεν έχει πράξει τα δέοντα για να πειστεί ο κόσμος. Χρειάζεται δηλαδή επικοινωνιακή προσπάθεια ενός μετώπου υπέρ της επιστήμης, του ορθολογισμού, της δημοκρατίας και της κοινωνικής ευθύνης. Σε αυτό όλοι πρέπει να βάλουμε το 100% της προσπάθειας μας ανεξάρτητα του ποιες κριτικές κάνουμε και σωστά κατά τη γνώμη μου κάνουμε στον τρόπο που έχει διαχειριστεί η κυβέρνηση τα πράγματα.

·         Πρέπει όλοι να ενώσουμε τη φωνή μας και για τα δυο αυτά ζητήματα τα οποία οδηγούν σε μεσαιωνικές αντιλήψεις και καταστάσεις σε καιρούς πανδημίας, διότι ο κόσμος μας θα είναι διαφορετικός μετά την πανδημία. Επιμένω, όλη η ρητορική περί κανονικότητας, στην οποία θα επιστρέψουμε και  το «τι να κάνουμε χάσαμε ένα χρόνο από τη ζωή μας», είναι έωλα ιστορικά, δε στηρίζονται πουθενά. Είμαστε ενώπιοί ενωπίοις με τα πραγματικά προβλήματα που έρχονται στην ανθρωπότητα και στην κοινωνία μας.

Ομιλία στην Ολομέλεια της Βουλής για το πόρισμα της Προανακριτικής για τον Νίκο Παππά και τις τηλεοπτικές άδειες.

Ποιοι εγκαλούν ποιους; Ουαί υμίν…

·         Η συζήτηση είναι χρήσιμη για την πολιτική ζωή του τόπου. Μπορεί να αποβεί καθαρτήρια αν απορριφθεί η πρόταση στην ουσία της και με την πολιτική αποστασιοποίηση από την ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής του τόπου.  

·         Το μέγιστο σκάνδαλο της ύστερης μεταπολίτευσης είναι η επί 25ετία ασυλία των ΜΜΕ με στόχο την εξυπηρέτηση πολιτικών, προσώπων και στερεοτύπων συντηρητισμού για να μπορέσουν τα δυο κόμματα του μεταπολιτευτικού δικομματισμού να επεκτείνουν την πολιτική τους κυριαρχία.

·         Για το μέλλον υπάρχει ζήτημα υπαγόρευσης και ομηρίας της πολιτικής ζωής, ζήτημα πολύ μεγάλης συγκέντρωσης και επέλασης ανθρώπων που δεν έχουν σχέση με το δημοσιογραφικό λειτούργημα.  

·         Το πόρισμα που εγκαλεί για παράβαση καθηκόντων τον Νίκο Παππά, εγκαλεί για προσπάθεια επηρεασμού της διαδικασίας, χωρίς μάλιστα αποτέλεσμα. Κάντε κοινοβουλευτικό έλεγχο, τι σχέση έχει αυτό με προανακριτική επιτροπή και γιατί ποινικοποιείτε την πολιτική ζωή;

·         Επί 25 χρόνια τα Μέσα με ασυδοσία, κερδοσκοπία και άνετη δανειοδότηση σε κομβικές στιγμές επηρέασαν την πολιτική των πρώην δυο μεγάλων κομμάτων. Μέσα στην κρίση γεννιόντουσαν κόμματα, ηγέτες, πρωθυπουργοί από τα ΜΜΕ. Δε θυμόμαστε τον αντιθεσμικό ρόλο που έπαιξαν τη βδομάδα του δημοψηφίσματος;

·         Εδώ και 1μιση χρόνο τα ΜΜΕ εξωραΐζουν την κυβερνητική πολιτική και εξαγοράζονται για να αποσιωπούν. Ακόμα και η ΕΡΤ. Έχουν καταργηθεί οι εκπομπές πολιτικού διαλόγου. Δεν είναι εξαγορά αυτό;

·         Στοχοποιούν αντιπάλους, π.χ. τον πρώην πρωθυπουργό για το νοίκι ενός σπιτιού του, ενώ αποσιωπώνται όλα τα άλλα. Δε μιλάμε για μια ουδέτερη κατάσταση λοιπόν, αλλά για μια κατάσταση που δρομολογήθηκε για το πολιτικό σας συμφέρον.

·         Το 2015 είχαν προχωρήσει οι συνεννοήσεις μας για να συσταθεί το ΕΣΡ και ήμασταν κοντά. Η πρώτη πράξη που έκανε ο νέος πρόεδρος της ΝΔ, ο κ. Μητσοτάκης, ήταν να μπλοκάρει θεσμικά οποιαδήποτε συζήτηση για να υπάρξει ΕΣΡ. Η προσπάθεια ήταν να υπάρξει μια ασυδοσία για τον αριθμό των αδειών και χρησιμοποιήθηκε το μπλοκάρισμα του ΕΣΡ ως βασικό επιχείρημα για να πέσει το συγκεκριμένο άρθρο και όχι ο νόμος Παππά. Μιλάμε για πολιτικό λαϊκισμό, για αντιθεσμική νοοτροπία. Εγκαλούν δηλαδή ποιοι, ποιους; Ουαί υμίν…

·         Μόλις ήρθε η πανδημία οι πρώτες επιχειρήσεις που πριμοδοτήθηκαν ήταν τα Μέσα μέσω της λίστας Πέτσα για τους λόγους που ειπώθηκαν. Πόσες παραβάσεις καθήκοντος για πόσους υπουργούς, πρωθυπουργούς της 25ετίας του αρρύθμιστου τοπίου -με 6 αποφάσεις του ΣτΕ που εγκαλούσαν την εκτελεστική εξουσία για τον παράνομο τρόπο που λειτουργούσαν τα Μέσα – θα έπρεπε να είχαν γίνει;

·         Μάλιστα μερικοί Υπουργοί έκαναν προσπάθειες και έπεφταν μπροστά σε λόμπι πολιτικών και δικηγόρων που στήνονταν στις Βρυξέλλες έτσι ώστε αντί του βασικού μετόχου να περάσει η ρύθμιση των καναλιών στον εμπορικό τομέα και όχι στον τομέα του πολιτισμού που υπήρχαν οι ρήτρες για συνταγματική θωράκιση από κάθε κράτος μέλος ξεχωριστά.

·         Γράφατε τις αποφάσεις του ΣτΕ στα παλαιότερα των υποδημάτων σας και μας εγκαλείτε για ένα άρθρο; Φτάσατε στο σημείο να δίνετε παρατάσεις στο διηνεκές.

·         Δυστυχώς το ΕΣΡ ενάμιση χρόνο τώρα δεν παρεμβαίνει πουθενά σε αυτό το ανομολόγητο πάρτι νέας διαπλοκής που γίνεται με τα ηλεκτρονικά Μέσα. Και την προηγούμενη βδομάδα φτάσατε να απορρίψετε στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας να υπάρξει ο κατά το νόμο έλεγχος μιας εταιρείας δημοσκοπήσεων. Μας αποκαλύψατε εκεί πως η αρμόδια κατά το νόμο εταιρεία που πρέπει να ελέγχει, επί 13 χρόνια  δεν έχει ελέγξει κανέναν και δεν έχει επιβάλλει κανένα πρόστιμο.

·         Να απορριφθεί η πρόταση του πορίσματος, θα είναι μια εκκίνηση για τη δημοκρατία μας. 

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ Ν. ΒΟΥΤΣΗ

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

η σημερινή συζήτηση έτσι όπως εξελίσσεται μάλιστα είναι εξαιρετικά χρήσιμη για το Κοινοβούλιο, για την πολιτική ζωή του τόπου και μπορεί να αποβεί και πολιτικά, θεσμικά καθαρτήρια εάν υπάρξει η απόρριψη της πρότασης στην ουσία της αλλά και η πολιτική αποστασιοποίηση από πρακτικές ποινικοποίησης της ζωής του τόπου. Κι αυτό καλούμε το Σώμα να πράξει. Είναι η συζήτηση αυτή χρήσιμη για να δούμε και μέσα σε αυτή τη διαδικασία ποιοι εγκαλούν ποιους;   

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το μέγιστο σκάνδαλο της ύστερης μεταπολίτευσης από τη στιγμή που υπήρξε απελευθέρωση στα ερτζιανά και στο ηλεκτρονικό τοπίο είναι προφανώς η επί εικοσιπενταετία ασυλία των ΜΜΕ, των ηλεκτρονικών Μέσων, η οποία είχε ως σκοπό, ως στόχο την εξυπηρέτηση πολιτικών, την εξυπηρέτηση προσώπων, την εξυπηρέτηση στερεότυπων συντηρητισμού στην ελληνική ζωή για να μπορέσουνε τα δύο κόμματα του μεταπολιτευτικού δικομματισμού να επεκτείνουν τη δικιά τους πολιτική κυριαρχία. Αυτό είναι το μέγιστο σκάνδαλο.

Η συζήτηση, η οποία γίνεται σήμερα έχει να κάνει και με το μέλλον. Διότι τι μηνύματα θα στείλει το Κοινοβούλιο καταρχήν προς την ελληνική κοινωνία; Και τι μηνύματα θα στείλει και προς τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που ήταν και είναι μέσα στον πυρήνα αυτής της κατάστασης με την έννοια της ιδιοκτησίας και με την έννοια της ασύδοτης λειτουργίας.

Σας το λέω ευθέως. Υπάρχει ζήτημα υπαγόρευσης πολιτικής και ομηρίας στην πολιτική. Υπάρχει ζήτημα πολύ μεγάλης συγκέντρωσης. Το γνωρίζετε πολύ καλά. Ακόμα και στις λίγες άδειες που δοθήκαν υπάρχει μία προσπάθεια συλλειτουργίας και κοινής ιδιοκτησίας ανάμεσα σε αυτές τις άδειες. Υπάρχει και μία επέλαση ανθρώπων, οι οποίοι προφανώς δεν έχουν καμία σχέση και με το δημοσιογραφικό λειτούργημα ή επάγγελμα. Αυτά έχουν σχέση με το μέλλον. Δεν είναι μόνο για το σήμερα και έχει σημασία το τι μηνύματα θα στείλουμε.

Είναι σαφές ότι επιχειρείται μια προσπάθεια ποινικοποίησης αντί του πολιτικού ελέγχου. Διότι προφανώς το πόρισμα περί παράβασης καθήκοντος, γι’ αυτό εγκαλείται ο Νίκος Παππάς που προηγουμένως πολύ τεκμηριωμένα τοποθετήθηκε στο σύνολο της διαδικασίας, αναφέρει μία προσπάθεια επηρεασμού της διαδικασίας, χωρίς μάλιστα αποτέλεσμα.

Ουαί υμίν.. Ουαί Υμίν… Κάντε πολιτικό έλεγχο και κοινοβουλευτικό έλεγχο αφού είναι πράγματα, τα οποία μπορούν να συζητηθούν και να έρθουν επιχειρήματα και ντοκουμέντα. Τι σχέση έχει αυτό όμως με προανακριτική επιτροπή; Τι σχέση έχει με ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής και όλα αυτά που ζήσαμε; Και με τις προγραμματικές σας δηλώσεις που ήταν στοιχείο αυτό. Πως είναι δυνατόν να εγκαλείται και να εγκαλούν πολιτικές δυνάμεις για επηρεασμό των ΜΜΕ και ιδιαίτερα των ηλεκτρονικών Μέσων;

Είναι σαφές ότι επί δεκαετίες, επί εικοσιπέντε χρόνια, τα Μέσα ακριβώς επειδή τους δόθηκε η ασυδοσία και η κερδοφορία και η κερδοσκοπία και η άνετη δανειοδότηση, σε κομβικές στιγμές της πολιτικής ζωής του τόπου, εξυπηρέτησαν ευθύτατα και άρα επηρέασαν ευθύτατα με όλους τους τρόπους την πολιτική των κομμάτων σας. Δεν αναφέρομαι μόνο στη ΝΔ, αναφέρομαι και στο ΠΑΣΟΚ.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

        Δεν θυμόμαστε ότι μέσα στην κρίση γεννιόντουσαν κόμματα, ηγέτες και πρωθυπουργοί από μεγάλα ηλεκτρονικά Μέσα; Δεν θυμόμαστε επίσης το ρόλο που έπαιξαν, τον απίστευτο, αντιθεσμικό ρόλο στο δημοψήφισμα του 2015; Εκείνη την εβδομάδα. Δεν έχω το χρόνο να σας πω λεπτομέρειες εκείνης της εβδομάδας που πιστεύω τα ζήσαμε όλοι. Ήμουν και σε άμεση επαφή κι ως υπουργός Εσωτερικών τότε και ευθέως μου δηλώναν ότι «κοιτάξτε, εμάς αυτή είναι η άποψή μας και δεν θα δείχνουμε τις δύο συγκεντρώσεις, τις δύο εισηγήσεις»  που γινόντουσαν για το δημοψήφισμα. Δείτε τι δίνανε εκείνη την εβδομάδα. Είναι γραμμάτια κ. Πλεύρη αυτά. Μεγάλα γραμμάτια.

Ερχόμαστε και στο σήμερα που επίσης το γνωρίζουμε όλοι. Μέσα στην πανδημία ενάμιση χρόνο. Εξωραΐζουν σαφέστατα την κυβερνητική πολιτική και όλα όσα κάνει η κυβέρνηση και αποσιωπούν. Διότι αυτό είναι πιο κρίσιμο. Υπάρχει μεγάλη προσπάθεια για εξαγορά αυτής της σιωπής. Ακόμα και η ΕΡΤ δεν έχει μία εκπομπή πολιτικού διαλόγου. Κανείς μας δεν το θέλει αυτό, είμαι σίγουρος. Καμία εκπομπή πάνω σε αυτά που συζητάει όλος ο κόσμος, όλη η Ευρώπη κι εμείς εδώ πέρα μέσα. Κρίσιμα θέματα, επίδικα, μέσα στην πανδημία. Έχουν καταργηθεί οι εκπομπές πολιτικού διαλόγου. Δεν είναι εξαγορά αυτό; Τι είναι; Έχει μειωμένο ενδιαφέρον ο κόσμος; Μέσα στην πανδημία λόγω περιοριστικών μέτρων εκατομμύρια άνθρωποι ήταν κολλημένοι για να δουν το θέμα της επιβίωσης των ίδιων και των οικογενειών τους. Είναι πολιτικό αντίτιμο για την προσπάθεια που έχετε κάνει και τώρα και συνεχίζετε για να υπάρχει όπου περνάει αυτό, δεν ισοπεδώνω, όπου περνάει αυτή η πολιτική εξαγοράς.    

Και ταυτόχρονα, στοχοποίηση αντιπάλων, στοχοποίηση του πρώην Πρωθυπουργού για το νοίκι ενός σπιτιού του, το οποίο μπαίνει μέσα στις ειδήσεις σαν μεγάλο θέμα την ίδια ώρα που αποσιωπώνται όλα τα άλλα. Στοχοποίηση και πολιτικών αντιπάλων. Άρα δε μιλάμε για μια ουδέτερη κατάσταση. Μιλάμε για μια κατάσταση η οποία δρομολογήθηκε από το 1988-’89,’90 με συμφέρον, με πολιτικό συμφέρον. Και εγκαλείτε τώρα τον ΣΥΡΙΖΑ, την κυβέρνηση του, τον αρμόδιο τότε υπουργό ότι προσπαθούσε να επηρεάσει μήπως υπάρξει και καμία θετική έκβαση σε κάποια εκ των αδειών σε σχέση με τη μεταχείριση της τότε κυβέρνησης.

Επαναλαμβάνω, κάντε κοινοβουλευτικό έλεγχο. Τι συζητάμε σήμερα εδώ για ειδικά δικαστήρια, από πού έως που;  2015, έχουν προχωρήσει οι συνεννοήσεις μας, σας λέω ως τ. Πρόεδρος της Βουλής, με το κόμμα της ΝΔ και με τα άλλα κόμματα, ενόσω διαρκούσε και παρετάθη η διαδικασία για να εκλεγεί ο αρχηγός της ΝΔ -το θυμάστε, έγινε μια παράταση της διαδικασίας-  συζητούσαμε ακριβώς για να υπάρξει το ΕΣΡ διότι είχε απομείνει μόνο η κα Αλεξίου που μας είχε αποδώσει μια εξαιρετική έκθεση και ένα-δυο μέλη, η κα Παπαδοπούλου κτλ. Εγκαίρως, τον πρώτο μήνα που αναλάβαμε κυβέρνηση, εγώ ήμουν υποχρεωμένος να φέρουμε στη Διάσκεψη Προέδρων, είχαν προχωρήσει οι διαβουλεύσεις και μπορώ να πω ότι ήμασταν πάρα πολύ κοντά στο να υπάρξει αποτέλεσμα.

Στο τέλος του 2015, αρχές 2016, θα υπήρχε Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης και όλα θα πήγαιναν κατά στο Σύνταγμα, κατά το νόμο κτλ. σε αυτό τον κρίσιμο τομέα. Η πρώτη πράξη που έκανε ο νέος αρχηγός της ΝΔ και σημερινός Πρωθυπουργός ήταν, ευθέως σας το λέω και ευθέως το γνωρίζω, να μπλοκάρει πολιτικά και θεσμικά οποιαδήποτε συζήτηση για να υπάρξει Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Δεν επικαλούμαι και δεν θα το έκανα ποτέ κα συναδέλφους σας οι οποίοι είχαν τότε θέση μέσα σε αυτές τις διαβουλεύσεις. Είναι γνωστό όμως. Και η προσπάθεια ήταν να υπάρξει μια ασυδοσία στο θέμα των αδειών, έλεγαν για άπειρες άδειες, τότε ήταν και ο κος Λεβέντης και διάφοροι άλλοι οι οποίοι πριμοδοτούσαν αυτή την αντίληψη, η ΝΔ να δοθούν άπειρες άδειες και χρησιμοποιήθηκε το μπλοκάρισμα του ΕΣΡ ως βασικό επιχείρημα για να πέσει το συγκεκριμένο άρθρο, διότι δεν έπεσε ποτέ ο νόμος Παππά, δηλαδή μπλοκάρατε τη συνταγματική διαδικασία και κατά την οριακή έστω αλλά πλειοψηφία του Συμβουλίου της Επικρατείας  και αυτό το μπλοκάρισμα το φέρατε μέσα σε αυτή την αίθουσα, τρεις συνεδριάσεις είχαν γίνει το θυμάστε, ως βασικό επιχείρημα ότι δεν πρέπει με νομοθετική ρύθμιση να προχωρήσει η κυβέρνηση.

Μιλάμε για πολιτικό λαϊκισμό; Μιλάμε για αντιθεσμική νοοτροπία; Εγκαλούν ποιοι, ποιους; Μόλις ήρθε η πανδημία οι πρώτες επιχειρήσεις οι οποίες πριμοδοτήθηκαν ευθέως για να κάνουν όσα είπα προηγούμενα, πριν φτάσουμε στα Fraport και σε όλα τ’ άλλα, ήταν τα ηλεκτρονικά μέσα με τη συγκεκριμένη λίστα Πέτσα κτλ. Ποιος δεν κατάλαβε ότι ήταν μια ευθεία άτυπη ή ανομολόγητη συναλλαγή; Άρα προχωρήσατε σε αυτό το δρόμο.

Άρα προχωρήσατε σε αυτό τον δρόμο. Για πείτε μου πόσες παραβάσεις καθήκοντος, για πόσες κυβερνήσεις και για πόσους υπουργούς του προηγούμενου διαστήματος της εικοσιπενταετίας με την δικιά σας λογική, ποινικές θα έπρεπε να είχαν ξεκινήσει και όχι πολιτικού ελέγχου, που εξελίσσονταν επί είκοσι χρόνια, όταν υπάρχουν έξι αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας που εγκαλούσαν την εκτελεστική εξουσία ότι κάντε άμεσα διαγωνισμό είναι παράνομος ο τρόπος που λειτουργούν τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας. Πόσοι πρωθυπουργοί, πόσοι υπουργοί, μερικοί εκ των οποίων αναφέρθηκε και ο Νίκος Παππάς, έκαναν προσπάθειες και έπεφταν μπροστά σε λόμπι τα οποία στήνονταν στις Βρυξέλλες από δικηγόρους και πολιτικούς, έτσι ώστε αντί του μετόχου που τότε η ελληνική κυβέρνηση και με στήριξη της Αριστεράς έθετε ως βασικό ζήτημα, διότι αναφέρθηκα και πριν στο ζήτημα της συγκέντρωσης, να περάσει η ρύθμιση των καναλιών στον εμπορικό τομέα μαζί με τη φέτα και μαζί με τα αυτοκίνητα και όχι στον τομέα του Πολιτισμού που υπήρχαν ρήτρες για την συνταγματική θωράκιση και πως χάθηκε τότε η μάχη από την ελληνική πολιτεία.

Και εγκαλείτε σήμερα. Αυτά είναι καταγεγραμμένα χωρίς να τα έχετε αρνηθεί, όσα ανέφερα τώρα. Είναι και διαπρεπείς γνωστοί δημοσιογράφοι παρόντες οι οποίοι γνωρίζουν πάρα πολύ καλά.

Αυτή είναι η Αλήθεια. Αυτή είναι η Ιστορία.

Και λέτε για μη σεβασμό στο Συμβούλιο της Επικρατείας, για την οριακή απόφαση επαναλαμβάνω που έβγαλε τμήμα του για το οικείο άρθρο του νόμου. Με τις αποφάσεις του  Συμβουλίου της Επικρατείας τις οποίες οι κυβερνήσεις σας τις  γράφατε στα παλαιότερα των υποδημάτων σας μέχρι που φτάσαμε στο ανεκδιήγητο να εκδοθούν παρατάσεις στο διηνεκές. Την ίδια ώρα που και εσείς μαζί μας είχατε ψηφίσει εδώ και είχαμε κάνει την επιτροπή της Βουλής που έβλεπε ακριβώς το θέμα της διαπλοκής και του τριγώνου των Μέσων Ενημέρωσης, του Τραπεζικού δανεισμού και των χρεών των κομμάτων. Το αφήνω αυτό διότι έχετε μια αυτοτέλεια.

Υπάρχει πόρισμα για αυτό το ζήτημα. Είναι θέμα μείζον δημοκρατίας και την ίδια ώρα εσείς συμπεριφερόσασταν εντελώς διαφορετικά για αυτήν την ιστορία. Έρχεστε το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, αναφέρθηκε ο κος Παππάς στον κ. Μορώνη που ήξερε τα θέματα, και δια της αποφάσεως του λέει ότι θα είναι τόσες οι άδειες και θα πληρώσουν και αυτά τα ποσά. Και εδώ ει ναι προφανές ότι με αυτή την έννοια και ποσοτικά και ποιοτικά υπάρχει μια επιβεβαίωση της διαδικασίας η οποία είχε προηγηθεί.

Δυστυχώς το ίδιο  Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, όμως, ενάμιση χρόνο τώρα πιει την νήσσα, δεν παρεμβαίνει πουθενά σε αυτό το ανομολόγητο πάρτι νέας διαπλοκής που γίνεται με τα ηλεκτρονικά μέσα. Όπως επίσης, και φτάσατε σε αυτό την προηγούμενη εβδομάδα, διότι πιάνετε όλο τον τομέα της επικοινωνίας, θεωρείτε πως η πολιτική είναι επικοινωνία αλλά δεν είναι και θα ξανά αποδειχθεί, παρόλα αυτά δημιουργούνται μεγάλα θεσμικά εγκαύματα, φτάσατε και στις εταιρείες δημοσκοπήσεων. Το λέω αυτό από το βήμα της Βουλής για να ακουστεί για όσους δεν το ξέρουν. Απορρίψατε στη Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας την πρόταση μας να υπάρξει ο κατά νόμου έλεγχος σε μια εταιρεία δημοσκοπήσεων, η οποία είχε βγάλει και για αποτελέσματα για τη ηγεσία του ΠΑΣΟΚ μάλλον από το γραφείο. Και τι μας αποκαλύψατε εκεί. Ότι η αρμόδια κατά νόμο, τον νόμο του 2008 εταιρεία ελέγχου δημοσκοπήσεων η οποία είναι Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει, αλλά είναι νομοθετημένη, επί δεκατρία χρόνια δεν έχει ελέγξει κανέναν και δεν έχει επιβάλλει κανένα πρόστιμο.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτά δεν τα είπα για να σκιαμαχήσουμε και να σηκώσουμε τους τόνους. Τα είπα ευθέως για αυτό που σας είπα και στην αρχή. Να απορριφθεί η πρόταση του πορίσματος. Θα είναι μια εκκίνηση για την Δημοκρατία μας.

Τιμή στη μνήμη, την πολιτική προσφορά και κληρονομιά του Γιάννη Μπανιά. Ομιλία Ν. Βούτση στην εκδήλωση – πολιτικό μνημόσυνο στους Μελισσουργούς.

Ομιλία τ. προέδρου της Βουλής και βουλευτή Α Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Νίκου Βούτση:

Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, να είστε καλά, να είμαστε καλά και υγιείς. Είμαι περήφανος που είμαστε όλοι μαζί εδώ για τον αγαπημένο μας φίλο, αδερφό, σύντροφο, αγωνιστή, καθοδηγητή, παρόντα σε όλη του τη ζωή στην πιο κακοτράχαλη διαδρομή της Αριστεράς, το σύντροφό μας Γιάννη Μπανιά. Είμαι πραγματικά υπερήφανος που μπορέσαμε να είμαστε εδώ.

Η απουσία του Γιάννη είναι πολύ μεγάλη και θα το τεκμηριώσω διότι θα μιλήσω για τον πολιτικό Γιάννη Μπανιά. Είναι πολύ μεγάλη η κληρονομιά του Γιάννη στη συζήτηση για τα πολύ κρίσιμα πολιτικά ζητήματα, τα οποία μας απασχολούν στη σημερινή εποχή. Επίδικα που απασχολούν την ανθρωπότητα τώρα, με αφορμή και τη διπλή κρίση που βιώσαμε στη χώρα μας και βέβαια την κρίση της πανδημίας.

Αυτή η πολιτική κληρονομιά πρέπει να αναδειχθεί, πρέπει να τη μεταλαμπαδεύσουμε, πρέπει να γίνει σημείο αναφοράς και προβληματισμού στην πολιτική ζωή του τόπου και τη γενικότερη συζήτηση για το παρόν και το μέλλον της Αριστεράς.

Οι πολιτικοί μας αντίπαλοί προφανώς δεν αγαπάνε τον Γιάννη Μπανιά. Κατά καιρούς κάποιοι ακραίοι εξ’ αυτών μας λένε επικριτικά ότι δεν είμαστε η ίδια Αριστερά που ήμασταν κάποτε, ονοματίζοντας κάποιους αγαπημένους μας   συντρόφους που έχουν φύγει από τη ζωή και υπήρξαν εμβληματικές προσωπικότητες. Εννοούν ότι χωρίς αυτούς, εμείς είμαστε επικίνδυνοι και μάλιστα στη διακυβέρνησή μας υπήρξαμε μια σκοτεινή παρένθεση. Βεβαίως για το σύντροφο Μπανιά δεν επικαλούνται ούτε υποκριτικά προς εμάς κάτι τέτοιο. Γιατί τον Γιάννη τον θεωρούσαν και τον θεωρούν επίσης «επικίνδυνο», εγώ το ερμηνεύω ότι ξέρουν ότι είναι από τη σωστή πλευρά της ιστορικής διαμόρφωσης της Αριστεράς και δεν τολμάνε να αναφερθούν σε αυτόν.

Ακόμα κι αν θέλαμε να μην μνημονεύσουμε τον Γιάννη και την πολιτική του κληρονομιά, ακόμα κι αν είχε κυριαρχήσει η λήθη πάνω στη μνήμη, ακόμα κι αν μαζευόμασταν μόνο για πολιτικό μνημόσυνο νοσταλγίας, που δεν πρόκειται περί αυτού τώρα, δε θα μας άφηναν παρ’ όλ’ αυτά   στην ησυχία μας.

Πριν από τρεις εβδομάδες στη ναυαρχίδα μεγάλου συγκροτήματος, ένας δημοσιογράφος που έμαθε γράμματα μέσα στην ΕΠΟΧΗ, με αφορμή μια τρέχουσα πολιτική σύγκρουση από τις αντιπαραθέσεις που υπάρχουν με την Κυβέρνηση τώρα και τη συζήτηση μέσα στο κόμμα μας, αναφέρθηκε δεικτικά και προσωποποιημένα στους «Μπανιάδες». Αναφέρθηκε  σε κάποιους από εμάς, οι οποίοι δήθεν λειτουργούμε πολιτικά εμμονικά και αντιθεσμικά.

Άλλος πάλι, ο οποίος επίσης δε μας αγαπάει και εντάσσεται σε αυτό το συνονθύλευμα δημοσιολογούντων, οι οποίοι κάνουν μια άοκνη προσπάθεια μέσω του «λειτουργήματός» τους, έτσι όπως το κατανοούν, για να χειραγωγήσουν μια συστημική προσαρμογή και ενσωμάτωση του ευρύτερου χώρου του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ σε ένα νέο αποδεκτό για τα συμφέροντα συστημικό δικομματισμό, σε ένα άρθρο του λοιπόν την προηγούμενη εβδομάδα αναφερόταν  και πάλι στην εποχή του Μπανιά και σε εμάς, ενθυμούμενος το στέκι του Βρούτου και τις εκεί συζητήσεις μας.  Έγραφε ότι δεν είναι δυνατόν να προχωρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ με αυτούς. Ας μας αδειάσουν το δρόμο ή ας ανοίξουν το δρόμο διότι οι μάζες… κλπ.

Θέλω να πω, είναι ζώσα, είναι παρούσα η κληρονομιά του Γιάννη και με αυτή την έννοια έχει πολύ μεγάλη σημασία να συζητήσουμε για τα τρέχοντα ζητήματα και να θυμηθούμε πόσο επίκαιρες ήταν οι απόψεις και οι θέσεις του Γιάννη Μπανιά πάντοτε μέσα στις συλλογικότητες της Αριστεράς που λειτούργησε, με πρώτη ευθύνη μάλιστα. Για παράδειγμα στη σημερινή κρίση όλος ο κόσμος συζητάει για την κλιματική κρίση. Δηλαδή πώς συνδέεται πχ. με τις άλλες κρίσεις, την οικονομική κρίση, την πανδημία, την προσφυγιά. Πώς αλληλοεμπλέκονται και πως δημιουργούν και οξύνουν ανισότητες στον κόσμο μας και πως ο κόσμος πριν και μετά την πανδημία θα είναι διαφορετικός αλλά και στα θέματα δημοκρατίας που έχουν ανακύψει και βέβαια στο ζήτημα της υπόστασης και της ουσίας της πολιτικής μετά την κρίση.

Για την κλιματική κρίση και για τα παρεπόμενα της άγριας σχέσης που έχει αναπτύξει ο άνθρωπος με τη φύση και την ίδια την κουλτούρα επιβίωσης, ο Γιάννης Μπανιάς και πολλοί από εδώ, εξαιρετικές και εξαιρετικοί σύντροφοι που για 30 χρόνια γύρω από την ΕΠΟΧΗ έχουν κρατήσει όχι απλά αναμμένο το καντηλάκι αλλά φωταγωγούν και τις γενιές που έχουν έρθει από εκεί κι ύστερα, από τότε μίλησαν για το κόκκινο – πράσινο. Χωρίς να φύγουν από το κόκκινο, δηλαδή από την παράδοση της ανανεωτικής, κομμουνιστικής Αριστεράς ή και της ευρύτερης Αριστεράς, από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 μιλούσαν γι’ αυτά, έκαναν εκδόσεις και διεθνείς συναντήσεις. Επίσης για θέματα που ανοίγονται σήμερα και που απασχολούν τις συζητήσεις που είχε πρόσφατα ο Α. Τσίπρας στις διεθνείς επαφές του με τους σοσιαλδημοκράτες που έχουν φύγει από την αντίληψη του νεοφιλελευθερισμού και τους Πράσινους. Ζητήματα που συγκροτούν μία ατζέντα και μία «γέφυρα» με το κόμμα της Αριστεράς στις συζητήσεις του.

Τότε, πριν 30 χρόνια, και ενώ έπεφτε το Τείχος και ενώ υπήρχαν προβλήματα θεμελιακά που συζητιόντουσαν για την Αριστερά, αυτή η ανανεωτική και ριζοσπαστική σκέψη με πρωτοπόρο πάντοτε τον Γιάννη, αυτό το κανάλι σκέψης προσέγγιζε πάντοτε με ανοιχτούς ορίζοντες αυτά τα ζητήματα. Τότε μάλιστα είχα εκπροσωπήσει το ΚΚΕ Εσωτερικού ανανεωτική Αριστερά στο περίφημο συνέδριο του Ντούισμπουργκ όπου έγινε η σύγκρουση ανάμεσα σε Realos και Fundis το 1988.

Μας απασχολούσαν αυτά τα ζητήματα. Βγήκαν βιβλία για αυτές τις αναζητήσεις από τότε. Πώς το πράσινο και το κόκκινο αλληλοσυνδέονται μέσα στην ιστορική διαδρομή, πώς σχετίζονται με τις αναζητήσεις για το βάθεμα της Δημοκρατίας και για ένα ριζικά διαφορετικό παραγωγικό και κοινωνικό μοντέλο, πως η αντικαπιταλιστική οπτική της Αριστεράς δεν θα πρέπει να εγκλωβίζεται σε ένα στείρο παραγωγισμό.

Ας δούμε επίσης τις σκληρές αντιπαραθέσεις γύρω από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Εμείς δεν ήμασταν αντιευρωπαίοι, ήμασταν της ευρωπαϊστικής Αριστεράς για να αλλάξει η Ευρώπη, να γίνει ενωμένη Ευρώπη των κοινωνικών συγκλίσεων, της δημοκρατικής λειτουργίας και του βαθέματος του νομικού πολιτισμού, της αλληλέγγυας αντιμετώπισης και λύσης των προβλημάτων στις οικονομίες των χωρών μας. Ήμασταν ρητά και δημόσια αντίθετοι με την Ε.Ε. έτσι όπως οριοθετήθηκε από το Μάαστριχτ. Δώσαμε αγώνες τότε, βγάλαμε υλικά, βγήκαμε μπροστά για την άλλη Ευρώπη. Δείτε λοιπόν σήμερα τα ντοκουμέντα που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ στην πρόσφατη Συνδιάσκεψη ή την ατζέντα που συζητάει η ευρύτερη Αριστερά στην Ευρώπη γύρω από το μέλλον της Ευρώπης και για το πώς θα ξεπεράσει τα αδιέξοδα της.

Θα δείτε πόσο επίκαιρες είναι, έστω και στο πεδίο των διαπιστώσεων, οι απόψεις ή οι σκέψεις για τη διέξοδο, για μια διαφορετική Ευρώπη. Δεν μείναμε όμως μόνο εκεί, ο Γιάννης Μπανιάς δεν έμεινε εκεί. Γιατί ο Γιάννης ήταν μαζί με δεκάδες συναγωνιστές μας και στη διαδήλωση της Γένοβας. Ήταν ενεργά παρών στα «αντιπαγκοσμιοποιητικά κινήματα». Στα κινήματα που το 2002-2006 αρχής γενομένης από την Κολωνία και το Άμστερνταμ από εργατικές διαδηλώσεις εξελίχθηκαν, με σταθμούς τα Πόρτο Αλέγκρε, και φτάσαμε στο 2006 που κάναμε εδώ μία τεράστια διαδήλωση. Ύστερα έγιναν άλλα δυο φόρα και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Μέσα σε όλη αυτή τη διαδρομή όπου κυριολεκτικά πολιτικοποιήθηκαν από κάθε άποψη κάποιες χιλιάδες νέων ανθρώπων που μπήκαν στο κίνημα. Ήταν η εποχή όπου ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε τη δικιά του πρωτοπόρα παρουσία για μία ακόμα φορά στο κίνημα.  Ο Αλέξης ήταν μαζί με πολλούς συντρόφους του τότε στον καταπέλτη του πλοίου της Γένοβας που έγιναν οι συμπλοκές και ο Γιάννης ήταν στη ματωμένη διαδήλωση της Γένοβας.

Ο Γιάννης λοιπόν ήταν επικεφαλής, μπροστά, σε όλη αυτή τη διαδρομή ιδεών, σκέψεων, πρωτοβουλιών, πρακτικής πίεσης ακόμα και σε διεθνές επίπεδο.  Είχε έρθει ο Μπερλινγκουέρ στα γραφεία μας στο ΚΚΕ Εσωτερικού στην πλατεία Κουμουνδούρου, όπως ακούστηκε νωρίτερα. Ο ίδιος είχε πάει παντού, ήταν σε επαφή με κόμματα που είχαν μικρά ποσοστά και εκλογικά μεγέθη ή και με μεγαλύτερους πολιτικούς οργανισμούς, της Κομμουνιστικής Ανανέωσης, της ευρύτερης Αριστεράς και των Πρασίνων. Ήταν σε επαφή με όλο αυτόν τον κόσμο, στην ίδρυση του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς που είχε θεμελιωθεί με την πρωτοπόρα συμμετοχή του τότε Συνασπισμού και της ηγεσίας του και πάντα με τη θετική συμβολή Γιάννη Μπανιά.

Η Ευρώπη λοιπόν και πώς συζητιέται τώρα, η κλιματική κρίση και πώς συζητιέται τώρα. Ακόμα και ένα επιμέρους αλλά τρομακτικά σημαντικό θέμα που αναδεικνύεται μέσα από τις γυναικοκτονίες και μέσα από την πανδημία  από το κίνημα metoo και από άλλα κινήματα που έφεραν στην επιφάνεια τη συνέχιση της ύπαρξης και την επίταση μάλιστα ιστορικά πατριαρχικών δομών, οριζόντιων πατριαρχικών δομών μέσα στις κοινωνίες. Θέματα τα οποία ο Γιάννης Μπανιάς μαζί και με άλλους συντρόφους όπως ο Κώστας Φιλίνης ανέδειξαν πολύ παλαιότερα και ήταν αυτοί που μας άνοιξαν τα μάτια και μας καθοδήγησαν.

Τώρα αυτά τα θέματα συζητιούνται σε όλη την Ευρώπη, σε όλες τις χώρες. Γίνονται αντιπαραθέσεις, γίνονται συγκρούσεις για τα θέματα αυτά, με χώρες, με κράτη που κάνουν βήματα πίσω, πισωγυρίζουν τον ευρωπαϊκό νομικό πολιτισμό. Ακόμα και τώρα ψηφίζουμε και επί των ημερών μας ψηφίσαμε διευρυμένες εγγυήσεις και ένα πλαίσιο προστασίας όπως το Σύμφωνο της Κωνσταντινούπολης.

Είναι παρούσες αυτές οι ιδέες, οι απόψεις και ο ίδιος ο Γιάννης. Διότι εμείς τουλάχιστον και νομίζω ένας ολόκληρος κόσμος όταν μιλάει για αυτά τα πράγματα είτε αντιπαρατίθεται είτε μαλώνει για αυτά τα ζητήματα στην παρούσα πολιτική ζωή έχει και αυτές τις ιδέες, τις σκέψεις ή ανατρέχει στο αρχείο μας.

Είναι κάτι το οποίο είναι ξένο από τη στενή πολιτική ζωή του τόπου και το πώς διεξάγεται; Τη σύγκρουση και την αντιπαράθεση μέσα σε αυτόν τον ιστορικά πρωτότυπο διπολισμό και μέσα από το πολιτικό σκηνικό όπως αναδιαμορφώθηκε μέσα από τις δυο κρίσεις; Όχι.

Ισχυρίζομαι και το λέω ευθύτατα ότι τη σημερινή μας συζήτηση για την περίοδο και τον τρόπο που αγωνίστηκε ο Γιάννης Μπανιάς την αγγίζουν δυο κεντρικά ζητήματα, στα οποία η ηγεσία του κυβερνητικού κόμματος έχει αναπτύξει μια ιδεολογική μάχη και σύγκρουση, γιατί ιδιαίτερα στην εποχή μας και την ιστορική τομή που ζούμε, αλίμονο αν μείνουν στον πολιτικό πραγματισμό ή στο μεροδούλι μεροφάι ή στις πολιτικές ατάκες  που πάρα πολλοί πολιτικοί δυστυχώς συνηθίζουν για να προκαλούν εντυπώσεις. Έχουν τεθεί τεράστια ιδεολογικά και  πολιτικά προβλήματα, επίδικα όπως γίνεται σε όλες τις κρίσεις,  για το που θα πάει ο κόσμος.

Θα αναφερθώ στα δύο αυτά τα ζητήματα, τα οποία παραπέμπουν ευθέως στην παράδοση και την κληρονομιά του Γιάννη Μπανιά.

Το ένα αφορά σε όλη την ιστορία του Γιάννη έτσι όπως είναι δημόσια καταγεγραμμένη.  Υπάρχει για πρώτη φορά μια συστηματική προσπάθεια μέσα από νομοθετικές πρωτοβουλίες για να υπονομευθεί, αυτό που λέγαμε και αναγνωρίζαμε όλοι ανεξάρτητα κομματικών εντάξεων ως «το δημοκρατικό και κοινωνικό κεκτημένο της μεταπολίτευσης». Ξέραμε πολύ καλά από τις διαδρομές που περάσαμε όλες αυτές τις δεκαετίες, που ήταν η πιο σταθερή δημοκρατική περίοδος στην ιστορία της Ελλάδας, ότι υπήρχαν πολλά ζητήματα τα οποία είχαν θεσμοθετηθεί. Από το οικογενειακό δίκαιο και το Εθνικό Σύστημα Υγείας έως τους συνδικαλιστικούς νόμους, την κουλτούρα για τα πανεπιστήμια και την αντίληψη για το συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι.

Ήταν και είναι μια σειρά από θέματα  προγραμματικά, δημοκρατικά και κατακτήσεις κοινωνικές, οι οποίες τελικά ήταν κοινές και ήταν και είναι το θεμέλιο της δημοκρατικής επιβίωσης, αναγέννησης και αλλαγής αυτού του τόπου. Στο σύνολο σχεδόν αυτών των ζητημάτων υπάρχει μια συστηματική προσπάθεια, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, με νομοθετήματα τα οποία έρχονται, να γυρίσουμε πίσω.

Παραδείγματος χάριν το Ασφαλιστικό, για τις επικουρικές. Φεύγουμε από την γενεακή αλληλεγγύη. Για τα εργασιακά, φεύγουμε από την αυστηρή τήρηση και έλεγχο πάνω στα θέματα του οκταώρου. Τα θέματα του κοινωνικού κράτους, τα θέματα του συνέρχεσθαι του συνεταιρίζεσθαι, δημοκρατικά ζητήματα και κατακτήσεις. Οι πλειστηριασμοί, φεύγουμε από το ότι δεν αγγίζεται η πρώτη κατοικία. Εκεί πάνω σε αυτά τα θέματα είναι προφανές ότι υπάρχει μια σοβαρή αντιπαράθεση και μία αντιδραστική, μια επιχειρούμενη συντηρητική αναδίπλωση από πλευράς της Κυβέρνησης.

Είναι μια αναθεωρητική ιστορική αντίληψη. Δεν είναι απλά μια σύγκρουση πολιτική.  Έχει να κάνει με μια άλλη πολιτική, η οποία θέλει να ηγεμονεύσει στο τι ακριβώς συνέβη τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα μας. Αυτό αφορά στον Γιάννη γιατί θέλουνε να αλλάξουμε την οπτική με την οποία βλέπαμε τον κόσμο και την μεταπολίτευση.

Δεύτερο ζήτημα, το οποίο ήταν πάντα σημείο αντιπαράθεσης και πολιτικής σύγκρουσης, είναι το κατά πόσο είμαστε όλοι και όλες ίδιοι, δηλαδή οι Αριστεροί με τους Δεξιούς, τα κόμματα της Αριστεράς με τα κόμματα της Αριστεράς. Δεν είμαστε ίδιοι και δεν είναι κακό αυτό. Αυτό σημαίνει πλουραλισμός, κοινοβουλευτική δημοκρατία, νομικός πολιτισμός και διαφορετικές παραδόσεις και απόψεις. Η προσπάθεια όμως που γίνεται συστηματικά για να φανεί πως η Αριστερά, αυτό το μέρος της Αριστεράς που έχει διαδραματίσει ένα ρόλο και στο Κυβερνητικό πεδίο, η Αριστερά της οποίας ο Γιάννης ήταν μέρος και πρωταγωνιστής της διαδρομής της μέχρι λίγο πριν από την εκρηκτική εκλογική της άνοδο είναι δήθεν το ίδιο με το στρατόπεδο της Δεξιάς, δήθεν δεν έχει το ηθικό πλεονέκτημα από τους αγώνες δεκαετιών αλλά και το δικαίωμα να μιλάει και να διεκδικεί. Η πρόκληση αυτή μας θίγει προφανώς όλους και δεν πρέπει να μένει αναπάντητη ούτε ημέρα.

Για πρώτη φορά το θέμα της ενότητας της Αριστεράς αντιμετωπίστηκε πριν από δεκαετίες όχι με ένα τρόπο ποσοτικό. Στις πρώτες εκλογές μετά την μεταπολίτευση είχε γίνει μια προσπάθεια συγκόλλησης, κατά κάποιο τρόπο, των δυο ρευμάτων της.  Για αυτό ίσως και να μην είχε κάποια απήχηση μέσα στον κόσμο. Ο Γιάννης ήταν από τους πρωτοπόρους που στην μόνιμη αντίληψη για την ενότητα της Αριστεράς και την εξυπηρέτηση της, έθεσε και υπηρέτησε κάποια θεμελιακά ζητήματα. Όπως το θέμα της ανασύνθεσης της Αριστεράς. Το θέμα των προωθητικών συνθέσεων. Το θέμα της συνάντησης και σύγκλησης με διαφορετικές διαδρομές αλλά όχι με παραλυτικούς μέσους όρους. Και όχι με μετάλλαξη.

Ο Γιάννης Μπανιάς έζησε πάρα πολύ κοντά το δράμα του Ιταλικού Κομουνιστικού Κόμματος μέσα από τις διαδοχικές, από ένα σημείο και ύστερα, μεταμορφώσεις του στο όνομα δήθεν της εναρμόνισης με το σύγχρονο κόσμο. Ο Γιάννης κι εμείς δεν ήμασταν αυτής της αντίληψης και για αυτό δώσαμε μαζί τη μάχη και μέσα από ανοικτούς ορίζοντες συζήταγε όλη η κοινωνία για την ιδεολογική αντιπαράθεση που υπήρχε μέσα στο ΚΚΕ Εσωτερικού. Πρωτοσέλιδα της Μεσημβρινής και των Νέων αφιερώνονταν στον Μπανιά και το ΚΚΕ Εσωτερικού. Ίσως γιατί έβλεπαν ότι θέταμε μεγάλα ζητήματα ταυτότητας της Αριστεράς μέχρι και προγραμματικά και ευρωπαϊκά ζητήματα.

Ο Γιάννης πρωταγωνίστησε στην πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση που έγινε για  να μην μεταλλαχθεί και να μην φύγει από το θεμέλιο της Αριστεράς, η κομμουνιστική ανανέωση. Εκεί ο Γιάννης ούτε μια στιγμή δεν σκέφτηκε την παραμονή στην καρέκλα, με την καλύτερη δυνατή έννοια, του γραμματέα του κόμματος. Δεν το σκέφτηκε ούτε στιγμή. Εδώ πρέπει να ακούσουμε τον Μπάμπη Γεωργούλα σε ένα τελευταίο αφιέρωμα στον μεγάλο Μπάμπη Δρακόπουλο. Πριν από ένα μήνα έγινε διαδικτυακά με αφορμή το βιβλίο που εξέδωσαν τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας. Εκεί ο Μπάμπης Γεωργούλας μας λέει ότι για να γίνει γραμματέας ο Μπανιάς υπήρξαν διαδοχικές συνεδριάσεις του εκτελεστικού γραφείου, του ενιαίου ΚΚΕ εσωτερικού τότε, μέσα από διαδοχικές προσεγγίσεις για το ποιος θα αναλάβει μετά τον Μπάμπη Δρακόπουλο. Να θυμίσω ότι ο Μπάμπης Δρακόπουλος από μόνος τους έκρινε ότι είχε κλείσει ο κύκλος του βάζοντας στο τραπέζι τα ερωτήματα για τη διαδοχή του. Ακολούθησε μία σειρά συλλογικών συνεδριάσεων και προσεγγίσεων για να αναλάβει ο Γιάννης Μπανιάς, γραμματέας του ΚΚΕ εσωτερικού. Από ένα σημείο και ύστερα ο Γιάννης έζησε την αντιπαράθεση, τη σύγκρουση αλλά και την υπονόμευση θα έλεγα. Έτσι πήγαμε στην διαδικασία των διαφορετικών κομμάτων και μέσα στην ανανεωτική αριστερά.

Ο Γιάννης ταυτόχρονα ήταν διαχρονικά συνειδητά, βιολογικά και πολιτικά πάντα δίπλα στους νέους και τις νέες. Στην κάθε φορά νεολαία. Στην επίσημη νεολαία και στους πιο γύρω. Στους νέους εκτός των τειχών. Ο ίδιος είχε την κουλτούρα του νεολαιίστικου κινήματος στα πιο δύσκολα χρόνια. Άκουγε και ήταν ανοιχτός σε όλες τις νέες ιδέες. Πραγματικά ήταν ένα πολύ σημαντικό παράδειγμα για τον κάθε νέο και ήταν ο σύντροφος από την παλαιότερη γενιά τότε που αμέσως αποδέχτηκε την ιδέα για την ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα στον ύστερο Συνασπισμό, παρότι δεν ήταν μέλος μας, ήταν επικεφαλής της ΑΚΟΑ.

Ο Γιάννης, όντας συντονιστής αυτής της ευρύτερης προσπάθειας που είχε αναθεμελιωθεί με τον χώρο κοινού διαλόγου και δράσης, έφτιαχνε το παζλ του ΣΥΡΙΖΑ ενώ ήταν υπό διαμόρφωση ακόμα αυτός ο χώρος. Ήταν από την πλευρά όσων μιλούσαν με αγωνία για την κρίση του 2008 και ότι πάνω στην κρίση πρέπει να απαντήσουμε ως Αριστερά με μια νέα ηγετική προσπάθεια, με ένα σύντροφο ο οποίος μπορεί πραγματικά να εναρμονιστεί με τα θέλω, τις αγωνίες, τις πίκρες και την απόσταση από την πολιτική ενός ολόκληρου κόσμου. Και πραγματικά ήταν και σε αυτό το ζήτημα από την σωστή πλευρά. Και επαναλαμβάνω όχι με την έννοια του κυνισμού και του ωφελιμισμού. Για κάθε τι είχε την άποψη του, έπαιρνε το ρίσκο του και κάποιες φορές ήταν από εδώ, κάποιες φορές από εκεί. Είναι προφανές ότι  τα τελευταία τριάντα χρόνια στάθηκε στη σωστή πλευρά των εξελίξεων κι αυτό ήταν απότοκο της δικιάς του ποιότητας.

Είναι πολλά τα πολιτικά σημεία και στοιχεία που έρχονται στην επιφάνεια ακούγοντας τον Γιάννη Μπανιά και βλέποντας την προσοχή που έδινε. Το θέμα της κοινωνικής γείωσης, το οποίο σε πολύ μεγάλο βαθμό απασχολεί τη σημερινή Αριστερά, τον δικό μας πιο στενό πολιτικό χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, τον προσέγγιζε πάντοτε από τη σωστή σκοπιά. Από την κοινωνική, ταξική αλλά ταυτόχρονα ανοικτών οριζόντων, ανοιχτής επικοινωνίας ώστε να έρθουν σε επαφή άλλες παραδόσεις χώρων έτσι ώστε να υπάρξει αναθεμελίωση . Όχι ως οργανωτικό καθήκον αλλά ως πρόσκληση στον κόσμο για ενότητα, για αγώνα μέσα στους κοινωνικούς φορείς και συλλόγους, στα πανεπιστήμια και στο δρόμο. Σας θέλουμε μαζί μας εκεί. Ήθελε να βοηθάει, μαζί και με άλλους, όλους αυτούς που έρχονταν, με την ευρεία έννοια, να διαπαιδαγωγούνται και στο δρόμο.

Όταν δολοφονήθηκε εκείνο το δραματικό βράδυ ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, ο Γιάννης με πήρε τηλέφωνο και αμέσως τέθηκε επικεφαλής της πρώτης μεγάλης διαδήλωσης το βράδυ εκείνο.  Γι’ αυτό σας λέω ότι τους πολιτικούς και ιδεολογικούς μας αντιπάλους τους βολεύει να λένε για άλλους συντρόφους και να κουνάνε το δάχτυλο αλλά για τον Γιάννη Μπανιά ποτέ. Διότι ο Γιάννης ήταν εκεί όταν δολοφόνησαν τον Αλέξη Γρηγορόπουλο και ήταν στο δρόμο.

Η πολιτική κληρονομιά του Γιάννη Μπανιά είτε μέσα από την ΕΠΟΧΗ με την παρουσία των συντρόφων που μεταλαμπαδεύουν αυτές τις απόψεις είτε μέσα από τα δικά του αυθεντικά  κείμενα και άρθρα αποτελεί μια πολύ σοβαρή παρακαταθήκη σε μια κατάσταση συγκρουσιακή, ισχυρής πολιτικής αντιπαράθεσης διεθνώς, στην Ευρώπη και στην Ελλάδα για το που θα πάει ο κόσμος και η χώρα μας.  Είναι ζήτημα οργανικό, είναι ζήτημα σημερινό και επίκαιρο κι όχι απλά του μέλλοντος, γιατί το μέλλον είναι σήμερα και το μέλλον διαμορφώνεται τώρα.

Γνωρίζει ο δήμαρχος και όλοι ότι από τη θεσμική μου θέση, όσο την είχα, βοηθάγαμε, ανεξάρτητα από τα πολιτικά πιστεύω, μουσεία, βιβλιοθήκες  και πρωτοβουλίες σε όλη την Ελλάδα. Τώρα, προσώρας, δεν είναι εύκολο να γίνει λόγω πανδημίας. Είχε γίνει πολύ μεγάλη προσπάθεια και πήραμε τώρα ξανά το νήμα και πιστεύω και ο ηπειρώτης νυν Πρόεδρος της Βουλής κος Τασούλας να συντρέξει έτσι ώστε εδώ, εδώ που επέλεξε ο ίδιος ο Γιάννης Μπανιάς, να δώσει την πολύτιμη βιβλιοθήκη του να γίνει με υλική στήριξη της Βουλής, στο μουσείο μια ειδική αίθουσα για τον Γιάννη, για τα βιβλία του αλλά και για τη διαδρομή του, για την ιστορία του. Όχι για προσκύνημα ή να πνιγούμε στη νοσταλγία αλλά σαν ένα σημάδι για το σήμερα και το αύριο.

Από την ανοικτή πολιτική εκδήλωση στο Συνεδριακό Κέντρο της Νέας Ιωνίας.

Η πρόκληση του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ για μία δυναμική αντεπίθεση που θα διαμορφώσει όρους εκλογικής νίκης και οι προϋποθέσεις συγκρότησης ενός πλειοψηφικού ρεύματος στη βάση νέας εμπιστοσύνης και ελπίδας βρέθηκαν στο επίκεντρο της ομιλίας του τ. προέδρου της Βουλής και βουλευτή Α Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, Νίκου Βούτση στην ανοιχτή πολιτική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Τετάρτης 07/07 στο Συνεδριακό Κέντρο της Νέας Ιωνίας.

Μιλώντας στην εκδήλωση που διοργάνωσε η Ο.Μ ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Νέας Ιωνίας ο τ. πρόεδρος της Βουλής αναφέρθηκε στις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις, στην υγειονομική κρίση που συνεχίζεται και τις κυβερνητικές ευθύνες που υπάρχουν αλλά και στην εργαλειοποίηση της πανδημίας από την πλευρά της κυβέρνησης μέσω της χειραγώγησης και του φόβου.

Παράλληλα επισήμανε τη διαχρονική θέση του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ στην υποστήριξη του εμβολιαστικού προγράμματος καλώντας όλες και όλους να εμβολιαστούν, συμβάλλοντας σε μια κουλτούρα κοινωνικής αλληλεγγύης και αρνούμενοι τις απειλές για διακρίσεις και στιγματισμό. Επιπλέον κάλεσε τους πολίτες να κατανικήσουν το φόβο, να μην συμβιβάζονται με τη σιωπή και να αρνηθούν τη συστηματική χειραγώγηση και τη στέρηση προσωπικών ελευθεριών και δικαιωμάτων.

O Νίκος Βούτσης καυτηρίασε την εμμονή της νέας Δεξιάς του κ. Μητσοτάκη στην πολιτική κατεδάφισης όλων των σημαντικών θεσμικών, κοινωνικών και δημοκρατικών κατακτήσεων της μεταπολίτευσης με στόχο την αναδιάρθρωση του αστικού πολιτικού συστήματος και την απαλλαγή από τις τεράστιες ευθύνες των θυτών για τη χρεοκοπία της χώρας.

Παραθέτουμε τα βασικά σημεία της ομιλίας του τ. προέδρου της Βουλής στη Νέα Ιωνία.

ΒΑΣΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΟΜΙΛΙΑΣ Ν. ΒΟΥΤΣΗ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ:

·         Το προγραμματικό και το πολιτικό ντοκουμέντο που ενεκρίθησαν στην πρόσφατη Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, ακριβώς δύο χρόνια μετά από την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από την κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, δίνουν τεκμηριωμένα το έδαφος για να δημιουργηθεί μία δυναμική συγκρότησης του κοινωνικοπολιτικού μετώπου που θα στηρίξει πλειοψηφικά την προοδευτική εναλλακτική λύση με ραχοκοκαλιά το κόμμα μας.

·         Ενώ ο πολιτικός χρόνος «ξεπαγώνει», ταυτόχρονα και ο δημόσιος διάλογος εμπλουτίζεται και οι εύλογες αντιπαραθέσεις τεκμηριώνονται, αναδεικνύοντας τις βαριές ευθύνες της κυβέρνησης ακόμα και για τη μέχρι τώρα εξέλιξη της πανδημίας αλλά και για τη μεγάλη αβεβαιότητα που διαπερνά το κοινωνικό σώμα για την αμέσως προσεχή πιθανή αναζωπύρωσή της.

·         Ποια είναι τα δεδομένα, ποια είναι η ατζέντα που ενθαρρύνει και λειτουργεί υποχρεωτικά για τις προοδευτικές δυνάμεις στη σύμπηξη μιας μετωπικής αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση της ΝΔ;

1)Αβίαστα προκύπτει από τις δημόσιες τοποθετήσεις κομμάτων, παραγόντων και κοινωνικών φορέων η ουσιαστική και σκληρή κριτική προς την κυβέρνηση και η αποδόμηση του μεγάλου πολιτικού ψέματος που για μία ακόμα φορά διατυπώθηκε από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό ότι δήθεν υπήρξε υπονόμευση της κοινής προσπάθειας για την αντιμετώπιση της πανδημίας από την αντιπολίτευση.

Η θέση μας είναι διαχρονική στην υποστήριξη του εμβολιαστικού προγράμματος και καλούμε όλες και όλους να εμβολιαστούν, συμβάλλοντας σε μια κουλτούρα κοινωνικής αλληλεγγύης και αρνούμενοι τις απειλές για διακρίσεις και στιγματισμό που δεν καθησυχάζουν εύλογους δισταγμούς για όσες και όσους διατηρούν αυτή τη φοβία, ενώ αυτές οι απειλές γεμίζουν τη φαρέτρα ενός διογκούμενου κινήματος αρνητών στην Ευρώπη και στη χώρα μας.

Με την πολιτική μας εξόρμηση, θέλουμε να δώσουμε και επιπλέον μηνύματα στους πολίτες μετά από ενάμιση χρόνο εγκλεισμού: να κατανικήσουν το φόβο. Να μην συμβιβάζονται με τη σιωπή. Να αρνηθούν τη συστηματική χειραγώγηση και τη συνεπακόλουθη στέρηση προσωπικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, ακόμα και στον τομέα της ενημέρωσης που είναι ιδιαίτερα κρίσιμος, όπως απεδείχθη μέσα σε συνθήκες περιορισμού και επιτήρησης λόγω πανδημίας. 

2)Ταυτόχρονα με αφορμή τα αλλεπάλληλα αντιλαϊκά νομοσχέδια που ήρθανε και μέλλουν να έρθουν στη Βουλή και που έχουν ως στόχο την εργασία, τους αδύναμους με το πτωχευτικό δίκαιο αλλά και τις εστίες αντίστασης και διαμαρτυρίας με τη θεσμοποίηση της αστυνομοκρατίας, έρχεται στην επιφάνεια μία κοινή ατζέντα για την αποδόμηση και την έκθεση στα μάτια και τη συνείδηση του λαού μας αυτής της προκλητικά κυνικής νεοφιλελεύθερης πολιτικής που αξιοποίησε και αξιοποιεί την πανδημία με τη χειραγώγηση του εύλογου φόβου που αυτή φέρνει μέσα στον κόσμο για να διαμορφώνει και να περνάει αυτές τις πολιτικές.         

3)Στην ίδια φάση η διεθνής συζήτηση και οι διεθνείς αντιπαραθέσεις για την προγραμματική αναθεμελίωση του κόσμου και των κοινωνικών πολιτικών παγκοσμίως μετά την πανδημία διαπερνά και το ελληνικό πολιτικό σύστημα καθώς προγραμματικά υποδείγματα με αριστερό και ευρύτερα προοδευτικό πρόσημο έρχονται με ορμή στην επιφάνεια είτε από τις εξαγγελίες στις ΗΠΑ είτε από τις κυβερνήσεις στην Ιβηρική μέσα στην Ε.Ε. αλλά και από τη συζήτηση που γονιμοποιείται από τις δυνάμεις της προοδευτικής συμμαχίας μέσα στην Ευρώπη για μία ριζικά διαφορετική αντιμετώπιση των επάλληλων κρίσεων για να αντιμετωπιστούν οι αυξημένες ανισότητες που βρίσκονται στον πυρήνα των επιπτώσεων αυτών των κρίσεων.

4)Υπάρχει όμως και μία επιπλέον συνθήκη που ωριμάζει και καθιστά επιτακτική τη σύγκλιση, καταρχήν στη συνείδηση των προοδευτικών πολιτών στη χώρα μας, της αναγκαιότητας για τη διαμόρφωση ρεαλιστικής ριζοσπαστικής εναλλακτικής πρότασης και για την απαλλαγή από τη νεοφιλελεύθερη διακυβέρνηση. Η συνθήκη αυτή αναφέρεται στην αποδεδειγμένη πλέον εμμονή της κυβέρνησης της νέας-Δεξιάς του κ. Μητσοτάκη για την κατεδάφιση όλων των σημαντικών θεσμικών κι όχι μόνο, κοινωνικών και δημοκρατικών κατακτήσεων της μεταπολίτευσης. Είναι σαφές ότι η προσπάθεια αυτή της ΝΔ κατατείνει στο να επιτύχει μία νέα ηγεμονία στην αναδιάρθρωση του αστικού πολιτικού συστήματος μετά τις δύο επάλληλες κρίσεις με πολιτικό στόχο την απαλλαγή από τις τεράστιες ευθύνες των θυτών για τη χρεοκοπία της χώρας και την περιθωριοποίηση της Αριστεράς που προβάλλει και αναπτύσσεται, κάτω από πολύ δυσμενείς και αρνητικές συνθήκες, ως εναλλακτικός πόλος σε ένα νέο διπολισμό στον αντίποδα του συστημικού δικομματισμού και σε αντιπαλότητα με τις συστημικές πολιτικές του «ώριμου φρούτου».

·         Αυτές οι πηγές δηλαδή η ριζική αντίθεση με τις ασκούμενες πολιτικές, η διεθνής συζήτηση που ωριμάζει μια προοδευτική ατζέντα εναλλακτικών προτάσεων και η αντίκρουση της επίθεσης της ΝΔ στο δημοκρατικό και κοινωνικό κεκτημένο της Μεταπολίτευσης συνιστούν και γονιμοποιούν ένα έδαφος πολύ πιο ουσιαστικής και σύγχρονης αντιπαράθεσης από την κλασική «αντιδεξιά» αντιπαράθεση με την κυβέρνηση της ΝΔ που έτσι κι αλλιώς δείχνει ένα πρόσωπο της πιο παραδοσιακής και κυνικά ανάλγητης Δεξιάς πολιτικής και άλλων περιόδων.

·         Η πρόκληση του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ για μία δυναμική αντεπίθεση που θα διαμορφώσει όρους και εκλογικής νίκης με ταυτόχρονη ωρίμανση σε όλα τα επίπεδα μιας εναλλακτικής προοδευτικής πρότασης με ραχοκοκαλιά το κόμμα μας στηρίζεται και υποστηρίζει αυτή την εξέλιξη με όρους κοινωνίας και με όρους ουσιαστικής προγραμματικής αντιπολίτευσης. Έτσι θα διαμορφωθεί και το απαραίτητο πεδίο για μία νέα εμπιστοσύνη και μία νέα ελπίδα μέσα στο λαό για τη συγκρότηση αυτού του νέου κοινωνικοπολιτικού πλειοψηφικού ρεύματος.  

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ Ν. ΒΟΥΤΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ

4 ΘΕΣΕΙΣ ΩΣ ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

1. Πρέπει να αξιοποιήσουμε στον μέγιστο βαθμό, όλα τα στοιχεία ενός συνεχώς εμπλουτιζόμενου πολιτικού σχεδίου, που θα κάνει αποτελεσματική την επιδίωξη για την προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας, με ραχοκοκαλιά τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ. Στο πλαίσιο αυτό γεννάει ελπίδα η επιδιωκόμενη εναρμόνιση των πολιτικών εξελίξεων στη χώρα μας, με την πρωτοβουλία για προοδευτική συμμαχία στην Ευρώπη.

Για έναν επιπλέον λόγο πέραν από τους προφανείς: Δεν είναι ίδιες οι συνθήκες που ευνόησαν την ανάδειξη στη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ως «γαλατικού χωριού» στην Ευρώπη και ως «επιλογή πολιτικής καταφυγής», με τη λαϊκή εντολή το 2012 και κυρίως το 2015, έναντι του καταρρέοντος, παλιού και υπόλογου για την κρίση πολιτικού σκηνικού.

Επειδή όλοι συνομολογούμε την ιδιαίτερη συνθήκη της σύγκρουσης πλέον με καθεστώς και βεβαίως συνομολογούμε επίσης όλοι την άρνηση του συστημικού συναινετικού δικομματισμού και της πολιτικής του ώριμου φρούτου, στη διεκδίκηση της διακυβέρνησης, θα πρέπει να διαμορφώσουμε ακόμα πιο συστηματικά το κατάλληλο πολιτικό σχέδιο, που θα μετουσιώσει τις λαϊκές ανάγκες και διαθέσεις σε ένα νικηφόρο πολιτικό και κοινωνικό ρεύμα.

Σχέδιο που προφανώς συνδέεται οργανικά με τις προγραμματικές θέσεις, τις προτεραιότητες της πολιτικής μας και την ασκούμενη από την πλευρά μας αντιπολίτευση. Ενώ ταυτόχρονα θα αναμετριέται με την αντιμετώπιση καίριων ζητημάτων, όπως οι συνεργασίες, η επικοινωνία, η διαμορφούμενη σχέση με βασικούς αρμούς του κράτους και της ευρύτερης θεσμικής συγκρότησης της κοινωνίας, που εν τέλει επηρεάζουν σε κάθε φάση τον συσχετισμό δυνάμεων.

2. Στη στρατηγική μας για τις κοινωνικοπολιτικές συμμαχίες με στόχο την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων και την εκλογική αποτύπωση αυτής της δυναμικής, με ραχοκοκαλιά τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε ότι μετράει πάρα πολύ στην έμπνευση και στην ενεργοποίηση του κόσμου της Αριστεράς και της ευρύτερης  προοδευτικής παράταξης η σαφής και δεσμευτική αναφορά μας από τώρα για το εύρος των πολιτικών δυνάμεων, μέσα και έξω από τη Βουλή, όλου του αριστερού, δημοκρατικού και οικολογικού φάσματος. Έτσι μόνο δημιουργούμε ένα θετικό κλίμα στη δημόσια συζήτηση και ευνοούμε ανασυνθέσεις στο πολιτικό σκηνικό.

 Ανεξάρτητα από τη στάση των ηγεσιών, οι πρωτοβουλίες για συνεργασίες σε κοινά μέτωπα, ωριμάζουν την ιδέα, αλλά και τη συμπόρευση με πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις της εναλλακτικής προοδευτικής πρότασης.

 Μια τέτοια δυναμική αποδομεί και πλευρές του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου, δίνει δυνάμεις και προοπτική σε ένα ολόκληρο κόσμο, εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών για να ξαναγίνουν «εκλογείς».

Αφορά επίσης μεγάλο μέρος της νεολαίας που προβληματίζεται γι’ αυτή καθαυτή τη σχέση της με την πολιτική, μέσα στις σειρήνες της μεταδημοκρατίας και της μεταπολιτικής.

Η πολιτική αυτή συμβάλλει και δεν αδυνατίζει, στην επίτευξη του διακηρυγμένου στόχου για να υπάρξει προοδευτική λύση, από τις πρώτες εκλογές με απλή αναλογική, με πρώτη δύναμη έστω και οριακά, το ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ.

3. Το πρόγραμμα μας, σήμερα οι γενικές θέσεις και κατευθύνσεις και προσεχώς το κυβερνητικό πρόγραμμα των δεσμεύσεων , μαζί με τις καθημερινές παρεμβάσεις δημόσια στη Βουλή, συναποτελούν το πεδίο του νέου κοινωνικού συμβολαίου, κατεξοχήν μάλιστα με τις κοινωνικές  δυνάμεις που αναφέρονται στις εισηγήσεις και στο σχέδιο πολιτικής απόφασης.

Ποιος πρέπει να είναι ο κεντρικός στόχος της δράσης, πώς θα καταστεί ενεργό και αποτελεσματικό το κοινωνικά πλειοψηφικό ρεύμα που σήμερα εν δυνάμει συγκροτείται, ιδιαίτερα πάνω στις ανάγκες και τις ανισότητες που αναδεικνύει η νεοφιλελεύθερη πολιτική του κ. Μητσοτάκη;

Η απάντηση, κατά τη γνώμη μου, είναι: Μια νέα ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας, μια νέα αριστερή προοδευτική ριζοσπαστικοποίηση μέσα στην ελληνική κοινωνία.

 Στον αντίποδα του διάχυτου φόβου που γεννάει συντηρητισμό, του φόβου που προκύπτει από την στρατηγική αξιοποίησης της πανδημίας και από την ιδιαίτερη κυβερνητική στρατηγική χειραγώγησης και διαχείρισης της εύλογης αβεβαιότητας και του καθεστώτος περιορισμού και επιτήρησης της κοινωνίας και του δημόσιου χώρου μέσα στην πανδημία.

 Η αμφισβήτηση της νεοφιλελεύθερης ηγεμονίας σε αυτό το επίπεδο θα δώσει περιεχόμενο στη δύναμη της βούλησης, που αναφέρθηκε χθες ο Πρόεδρος, θα δώσει θάρρος για την αντίσταση και τη διεκδίκηση της δικαιοσύνης σε όλους τους τομείς.

 Μια νέα ριζοσπαστικοποίηση, με ανοιχτούς ορίζοντες στην Ελλάδα και την Ευρώπη, για το βάθεμα της Δημοκρατίας και την αποκατάσταση της πολιτικής στις νέες ιστορικά συνθήκες, με επίκεντρο την κοινωνία και τους πολίτες, ως εναλλακτική στα φαινόμενα μεταπολιτικής και μεταδημοκρατίας. Η ευθεία αντιπαράθεση με τις τάσεις συντηρητικής αναδίπλωσης και τις αντιδραστικές απόψεις του κοινωνικού αυτοματισμού, με τις ιδέες που υπονομεύουν το δημόσιο χαρακτήρα των κοινωνικών πολιτικών, αλλά και με τις αντιμεταρρυθμίσεις που θέλουν να σκιάσουν ή και να εξαφανίσουν εμβληματικές πολιτικές της διακυβέρνησης μας και γενικότερα προοδευτικά κεκτημένα της μεταπολίτευσης, συγκροτούν για εμάς ένα πεδίο σκληρής αντιπαράθεσης με τη νέα Δεξιά και πεδίο διεκδίκησης της ηγεμονίας από την Αριστερά.

 Δεν είναι ανάγκη να ρίξουμε νερό στο κρασί μας όταν μιλάμε για το σωφρονισμό, για το μεταναστευτικό, το διαχωρισμό κράτους- εκκλησίας, τις έμφυλες ταυτότητες, τη σύγκρουση με το συστημικό ρατσισμό, την πατριαρχεία, την άρνηση στις μεταφυσικές δοξασίες, αλλά και την καταγγελία αυταρχικών κρατικών πρακτικών, ή και για την ενεργητική ειρηνική επίλυση των διαφορών μας, χωρίς την καταφυγή σε επιζήμια κούρσα εξοπλισμών.

4. Η σύγκρουση με το Αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο που συν τω χρόνω, διαμορφώνεται σε καθεστωτική πολιτική οντότητα ενώ εκφράζει και ένα ευρύτερο μπλοκ  μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, έχει και σαφή ιδεολογικά χαρακτηριστικά. Αυτοί μιλάνε ευθέως, δημοσίως και διεθνώς για μαύρη παρένθεση της αριστερής διακυβέρνησης και για «νοικάρηδες» της εξουσίας.

 Επιχειρούν να ξαναγράψουν και να αμαυρώσουν τα δικά μας 4,5 χρόνια διακυβέρνησης, να αποσείσουν τις βαρύτατες ιστορικές τους ευθύνες που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία και εμφανίζονται σήμερα ως σωτήρες μαζί και περί τον κ. Μητσοτάκη.

 Γενικότερα επιχειρούν συστηματικά μια αναθεωρητική ιστορική ερμηνεία σε βάρος των παρατάξεων της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς για όλη την μετεμφυλιακή και την πιο πρόσφατη μεταπολιτευτική περίοδο.

Οξύνουν την ιδεολογική σύγκρουση για να τεκμηριώσουν τις ουσία αντιμεταρρυθμιστικές θεσμικές τομές που επιχειρεί στο πολιτικό πεδίο η δυναμική της αστικής ανασυγκρότησης μετά τις δύο κρίσεις, διεκδικώντας μία νέα ηγεμονία στις εξελίξεις.

 Είναι προφανής και πρωτοφανής, η συστηματική επίθεση της νέας Δεξιάς και των δυνάμεων που συμπορεύονται με αυτήν, ενάντια στο δημοκρατικό και κοινωνικό κεκτημένο της μεταπολίτευσης σε όλους τους τομείς.

 Πέραν της μαχητικής, υπεύθυνης και τεκμηριωμένης αντιπολίτευσης για να αποκρούσουμε αυτή την επίθεση σε θεσμικό επίπεδο, μέσα στο Κοινοβούλιο και μέσα στην κοινωνία, πρέπει ανυποχώρητα να υπερασπίζουμε το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς που διαχέεται σε όλες τις  παραδόσεις, τις πολιτικές και τις σχέσεις της Αριστεράς με την κοινωνία. Δεν επιδέχεται, ούτε διαπραγμάτευση, ούτε συμψηφισμούς με τις δικές τους παραδόσεις και πρακτικές.

 Δεν ήμασταν, ούτε είμαστε ίδιοι. Να τονίζουμε σε όλους τους τόνους ότι ο Σοσιαλισμός με δημοκρατία και ελευθερία, είναι παρόν και επικαιροποιείται συνεχώς μέσα στη διεθνή συζήτηση και αντιπαράθεση που διεξάγεται, δεν είναι σκελετός που έχει μείνει στα ντουλάπια μας για να μας τον θυμίζουν δήθεν οι πρώην αριστεροί και να μας κουνάνε το δάχτυλο με συστημικές νουθεσίες.