28/01/21 Άρθρο – παρέμβαση στην Εφημερίδα «Η Αυγή».

Στην ημερήσια διάταξη, δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια, από πολιτικούς – δημοσιογραφικούς κύκλους του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου και όχι μόνο βεβαίως, βρίσκεται η μέθοδος της δολοφονίας χαρακτήρων και της ηθικής απαξίωσης πολιτικών αλλά και οποιουδήποτε δημοσιολογούντος, συνδικαλιστή, νεολαίου δεν πειθαρχεί και δεν σιωπά απέναντι στο κυρίαρχο αφήγημα, που εξυπηρετεί τον στόχο τού ότι «όλοι είμαστε το ίδιο» και τού να τεθεί θεσμικός κόφτης στην «αριστερή παρένθεση».

Αλίμονο αν δεν έχει δικαίωμα, εν προκειμένω, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πρώην πρωθυπουργός να προσφύγει στη Δικαιοσύνη για ένα εμφανέστατα ψευδές δημοσίευμα, στα όρια της μυθοπλασίας, που παραπέμπει εσκεμμένα σε ενδεχόμενο παράνομο πλουτισμό και σε άλλα ηθικά και ποινικά κολάσιμα αδικήματα. Ο νόμος προβλέπει, ακριβώς γιατί δεν πρέπει να γίνεται κατάχρηση από τους πολιτικούς ιδιαίτερα της απειλής στα όρια της λογοκρισίας και του εκφοβισμού των δημοσιογράφων, ότι υπάρχει εύλογο διάστημα για σαφή δημόσια επανόρθωση, εάν στη βάση της έρευνας που διεξάγουν τα Μέσα αποδειχθεί αναληθής η είδηση. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αμέσως και δημόσια έδωσε όλα τα στοιχεία και τα πειστήρια που αναιρούν πλήρως τόσο το αναληθές, κατ’ εξακολούθηση μάλιστα, δημοσίευμα όσο και τις υπόνοιες και τις εκτιμήσεις που το παρακολουθούσαν ως δημοσιογραφική άποψη. Η μήνυση για συκοφαντία ή και οι αγωγές σε τόσο ακραίες περιπτώσεις παραμένουν το τελευταίο όπλο, ενώ η σιωπή ή η δημόσια συζήτηση «περιδιαγραμμάτου» γίνονται πάντοτε αντικείμενο παραπέρα και κατ’ εξακολούθηση σχολιασμού, ως να έγινε αποδεκτή από τον στοχοποιούμενο η ψευδής αρθρογραφία.

Εν κατακλείδι, σημειώνω την άποψη που εξέφρασε, στο χθεσινό φύλλο της εφημερίδας Τα Νέα, ο κ. Βενιζέλος, ότι δηλαδή οι πολιτικοί, πόσo μάλλον οι πολιτικοί αρχηγοί, έχουν τον τρόπο και τον χώρο να αρνούνται και να αντιστέκονται σε μια τέτοια επίθεση. Πραγματικά είναι αξιοπερίεργο το ότι αυτή η άποψη, που εκτίθεται με το βάρος μιας ολόκληρης επιστημονικής περί του θέματος ανάλυσης, δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη της, παρά σιωπά συνειδητά, το ότι έχουμε φτάσει στο σημείο όπου ένα καρτέλ μέσων ενημέρωσης αρνείται την οποιαδήποτε πληροφόρηση προς τον λαό, ακόμα και από ανακοινώσεις και δηλώσεις υπεύθυνων πολιτικών προσώπων. Επίσης, η άποψη αυτή δεν εκφράστηκε στοιχειωδώς δημόσια όταν έγινε το πρωτοφανές στη Βουλή των Ελλήνων, η κυβερνητική πλειοψηφία να αίρει την ασυλία δυο βουλευτών για το ότι «τόλμησαν» από βήματος της Βουλής να μιλήσουν με επιχειρήματα εναντίον ενός εκδότη και για ενδεχόμενα συμβάντα στο αστυνομικό σώμα για τα οποία βοά το πανελλήνιο. Αιδώς, Αργείοι.

https://www.avgi.gr

Advertisement

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΒΟΥΤΣΗ, ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ τ. ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ, ΜΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΘΕΣΜΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ.

Δεν περνάει μέρα χωρίς να ενισχύεται η άποψη μας ότι αναφύεται θέμα Δημοκρατίας στη χώρα μας. Δεν περνάει μέρα χωρίς να τεκμηριώνεται το ότι η κυβέρνηση απροκάλυπτα «αξιοποιεί» τα περιοριστικά μέτρα και τη συρρίκνωση του δημόσιου χώρου λόγω πανδημίας για να θέσει αντιδημοκρατικές ψηφίδες μέσω νομοθετικών παρεμβάσεων στο παζλ ενός σύγχρονου αστυνομικού κράτους.

 Η επιλογή αυτή της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη δεν είναι μόνο απόρροια της ιδεολογικής εμμονής για «νόμο και τάξη». Αποτελεί συνιστώσα της αυταρχικής διακυβέρνησης που δίνει σήματα στην κοινωνία και προετοιμάζει καταστολή για την εφαρμογή της ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής της με επίκεντρο τη συρρίκνωση των εγγυήσεων και των δικαιωμάτων στην εργασία.

 Η Βουλή δεν μπορεί να μένει αδρανής μπροστά σ’ αυτόν τον κίνδυνο για περιστολή δικαιωμάτων συνταγματικά κατοχυρωμένων.

Η κυβέρνηση αρνείται προς ώρας την πρόταση του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα για προ ημερησίας συζήτηση στη Βουλή για τα θέματα Δημοκρατίας. Η κυβερνητική πλειοψηφία αρνείται επί της ουσίας τη συζήτηση για την έκθεση Αλιβιζάτου, την οποία είχε ζητήσει ο ίδιος ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη. Αρνούνται επίσης τη συζήτηση, στην αρμόδια επιτροπή, για τις διαδικασίες καταγραφής δεδομένων και κρουσμάτων της πανδημίας. Απέκλεισαν, δια της πλειοψηφίας στην ίδια αρμόδια Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, τη διαδικασία ελέγχου σε αδιαφανείς συμβάσεις, αναθέσεις και συναλλαγές μέσα στην πανδημία. Προχωρούν σε παρεμβάσεις χειραγώγησης, μέσω πακτωλού χορηγήσεων των «προθύμων» ΜΜΕ. Επιχειρούν πλέον και τον ανοικτό περιορισμό της άσκησης του λειτουργήματος των δημοσιογράφων και φωτογράφων στις δημόσιες συναθροίσεις. Αίρουν την ασυλία σε βουλευτές για απόψεις που εξέφρασαν από του βήματος της Βουλής.

 Επαναλαμβάνω ότι πέραν των ανακοινώσεων των κομμάτων της δημοκρατικής αντιπολίτευσης για όλα τα παραπάνω θα πρέπει άμεσα η Βουλή ως σώμα να λειτουργήσει ώστε κάθε πολιτική δύναμη να πάρει τις ευθύνες της για το θεσμικό αντιδημοκρατικό κατήφορο, στον οποίο θέλει να οδηγήσει τη χώρα η παρούσα κυβέρνηση.

https://www.syriza.gr/

ΣΗΜΕΙΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΣΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΕΠΙ ΤΟΥ Ν/Σ ΤΟΥ ΥΠ. ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΙΤΙΔΑΣ ΖΩΝΗΣ ΣΤΑ 12 ΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΙΟΝΙΟ.

Με κορώνες και σιωπές αντί στρατηγικής η εξωτερική πολιτική της Κυβέρνησης Μητσοτάκη.

·         Είναι σαφές και τεκμηριώνεται μετά από τη διήμερη συζήτηση στη Βουλή ότι η στρατηγική της Ελληνικής Κυβέρνησης για την εξωτερική μας πολιτική δεν είναι συνεκτική και ουσιαστικά είναι ανύπαρκτη. Περιορίζεται σε κορώνες και σε σιωπές που δημιουργούν κλίμα επικινδυνότητας και αβεβαιότητας ενόψει και των σοβαρών διερευνητικών συζητήσεων στις οποίες πρέπει να προσέλθουμε με αισιοδοξία για το ότι μπορεί να αλλάξει το κλίμα στην περιοχή μας.

·         Επιδιώκουμε την Ειρήνη όταν εργαζόμαστε για την Ειρήνη με στρατηγική για τη διπλωματία και τις ένοπλες δυνάμεις στη βάση του διεθνούς δικαίου. Αυτή τη στρατηγική θα πρέπει και να την υπηρετούμε τόσο στον εσωκομματικό διάλογο, χωρίς δηλαδή μικροκομματικές και μικροπολιτικές βλέψεις που επικυριαρχούν στις στρατηγικές αντιμετώπισης της εκάστοτε κυβέρνησης ή αντιπολίτευσης αλλά κυρίως να την υπηρετούμε με μία σαφή στάση και στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής και στα θέματα της άμυνας. Διαφορετικά είναι προφανές πως όλα τα λουλούδια ανθίζουν και αναφύονται φιλοπολεμικές κραυγές και πατριδοκάπηλοι αλλά και μία σειρά θεμάτων που αξιοποιούνται από την Τουρκία και την τουρκική επιθετικότητα. Δεν χάνει έτσι η επιθετικότητα του κ. Ερντογάν και η θεωρητική αναθεωρητική αντίληψη για την περιοχή όταν εμείς έχουμε μία τέτοια στρατηγική. Αντίθετα εάν και στο πλαίσιο της Ε.Ε. και των συμμαχιών στην περιοχή αλλά και με μία ανοιχτή καρδιά αντιμετωπίσουμε έγκαιρα το σύνολο αυτών των ζητημάτων θα ήταν πάρα πολύ πιο εύκολο και μέσω των διερευνητικών επαφών να προχωρήσουμε τα βήματα που όλοι θεωρούμε ότι πρέπει να προχωρήσουμε.      

·         Σήμερα παρακολουθήσαμε μία διπλή αποστασιοποίηση, άδειασμα των στελεχών και υπουργών του κ. Μητσοτάκη από τον ίδιο τον κ. Μητσοτάκη ακριβώς λόγω της μικροκομματικής αντίληψης για «αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση» στην παρούσα φάση αλλά και του τρόπου που αντιπολιτευόταν την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

·         Μιλάμε για την ευρύτατη συναίνεση που υπάρχει σήμερα. Γιατί αυτή η πολιτική λογική δεν πρυτάνευσε όταν ήρθε η Συμφωνία των Πρεσπών; Τότε δεν στέλνονταν λάθος μηνύματα στη διεθνή κοινότητα; Έφτασε τότε ο κ. Μητσοτάκης στο σημείο να λέει ότι ο τότε πρωθυπουργός κ. Τσίπρας έκανε τη συμφωνία για να πάρει ως αντάλλαγμα την παράταση στο ζήτημα των συντάξεων. Που ήταν η ευθύνη τότε; Γιατί εγκαλείτε τις πολιτικές δυνάμεις τώρα για την παραμικρή αντίρρηση ως αντεθνικές;

·         Σε ποιο ακροατήριο άραγε απευθύνεται η Κυβέρνηση; Γιατί δεν φέρνει προς κύρωση και τις 2 συμφωνίες με τη Β. Μακεδονία; Γιατί αυτή η σιωπή, επί μήνες; Επί μήνες έχουν παγώσει τα πάντα ενώ την ίδια ώρα γίνονται συναντήσεις στα διεθνή forum όπως και εδώ. Υποδεχόμαστε πρωθυπουργούς, υπουργούς, γίνεται μια έκκληση από όλες τις πλευρές και υπάρχουν και πρόνοιες, είμαι σίγουρος, για να προχωρήσει η συμφωνία κατά τα δεδομένα που δεν θα υπάρχει κανένα πρόβλημα. Σε ποιο ακροατήριο αυτή η κυβέρνηση δίνει λογαριασμό όταν ευθύτατα δεν φέρνει προς ψήφιση στην ελληνική Βουλή τις δυο συμβάσεις που υπάρχουν με τη Β. Μακεδονία; Μένει ένα ερωτηματικό το οποίο προστίθεται και τεκμηριώνει αυτό που είπα περί μιας στρατηγικής, άλλοι λένε «μια στο καρφί και μια στο πέταλο», εγώ λέω με κορώνες και αντιφατικές σιωπές.

·         Γιατί αυτή η επικίνδυνη σιωπή για το Κυπριακό όταν γνωρίζουμε ότι είναι το κλειδί και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις; Ποιες δυνάμεις όλον αυτόν τον καιρό, πέραν της προφανούς τουρκικής αδιαλλαξίας, δημιούργησαν το κλίμα για να έρχεται σήμερα στην ατζέντα πρόταση για χωριστά κράτη και διχαστικές λύσεις; Γιατί η Κυβέρνηση δεν παίρνει πρωτοβουλίες; Είναι θέμα που βρίσκεται εκτός ατζέντας, εκτός ύλης;

·         Πριν λίγες μέρες εκφράστηκαν ισχυρές διαφωνίες για τη διάτρητη θα έλεγα συμφωνία για τα Ραφάλ, ωστόσο υπερψηφίστηκε. Από χθες ακούμε ότι έρχονται φρεγάτες, επιπλέον εξοπλισμοί, εξοπλισμοί για το στρατό, F35. Είναι δυνατόν η ελληνική Βουλή ενόψει των διερευνητικών για την εμπέδωση ενός κλίματος ειρήνης ανάμεσα στις χώρες μας, να μιλάμε με τόση μεγάλη άνεση για όλα αυτά; Επιβεβαιώνεται, λοιπόν, η σωστή θέση του ΣΥΡΙΖΑ για το «παρών» στον προϋπολογισμό ως επιφύλαξη για τη στρατηγική και επί των αμυντικών δαπανών για τον τρόπο, την προτεραιοποίηση και για το χρόνο που θα υπάρξει η αναγκαία ενίσχυση προς τις ΕΔ.

·         Υπήρξε κατά την περίοδο ΣΥΡΙΖΑ μια ενεργητική, παρεμβατική στρατηγική στην Εξωτερική Πολιτική που αποτέλεσε τομή και εξελίχθηκε σε όλη την περιοχή με γνώμονα την ενίσχυση των ζητημάτων της κυριαρχίας της χώρας και μέρος αυτής της στρατηγικής ήταν και η προετοιμασία για την αιγιαλίτιδα ζώνη. Η διαφορά που είχε εκφραστεί τότε ήταν επί της ουσίας: μη τμηματική ενεργοποίηση αυτού του δικαιώματος επειδή ήταν εναντίον των συμφερόντων της χώρας. Τώρα η κυβέρνηση προσχωρεί στη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ.

Διαδικτυακή εκδήλωση της Ν.Ε Κοζάνης «Κορωνοϊός, Δημοκρατία και Ατομικά δικαιώματα» με κεντρικούς ομιλητές τους Νίκο Βούτση, Νίκο Μπίστη και Δημήτρη Χριστόπουλο.

Συνέντευξη στην ΕΦΣΥΝ και τον Δημήτρη Ψαρρά.

Ο κ. Μητσοτάκης και η νοσταλγία της ΕΡΕ.

Δημήτρης Ψαρράς

Πολύ βιάστηκαν οι δημοσιολογούντες της Δεξιάς και του ακραίου Κέντρου να παραλληλίσουν τις συγκεντρώσεις των «αγανακτισμένων» στο Σύνταγμα με την απόπειρα πραξικοπήματος από τους οπαδούς του Τραμπ και την εισβολή στο Καπιτώλιο. Οπως παρατηρεί ο πρόεδρος του ελληνικού Κοινοβουλίου την περίοδο 2015-2019 Νίκος Βούτσης, στην πρόσφατη ελληνική ιστορία έχουμε τρεις περιπτώσεις που επιχειρήθηκε ευθέως κάτι παρόμοιο.

Η πρώτη ήταν τον Ιούλιο του 1964 από παρακρατικές ομάδες της Δεξιάς και οι άλλες δύο από ακροδεξιά στοιχεία το 2018 και το 2019, στο πλαίσιο συγκεντρώσεων εναντίον της υπογραφής της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Καπιτώλιο αλά ελληνικά, δεύτερη απόπειρα (20.1.2019)
EUROKINISSI

Μιλώντας στην «Εφ.Συν.» ο κ. Βούτσης περιγράφει τις δύο αυτές περιπτώσεις και εξηγεί τους λόγους που οι σημερινοί κυβερνώντες και οι υποστηρικτές τους στα μέσα ενημέρωσης αποφεύγουν να τις θυμηθούν και παραπέμπουν στο εντελώς διαφορετικό αντιμνημονιακό κίνημα των πλατειών.

Ο Ν. Βούτσης, πρόεδρος της Βουλής κατά την πρώτη απόπειρα εισβολής (16.6.2018)EUROKINISSI

Οι δύο απόπειρες εισβολής (2018-2019)

Η πρώτη απόπειρα επιχειρήθηκε το τριήμερο 15-17.6.2018 που συζητιόταν η πρόταση μομφής εναντίον της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Ο κ. Βούτσης παρατηρεί:

«Στην περίπτωση του 2018 τα στελέχη της Ν.Δ. δεν είχαν συμμετοχή. Ενώ μέχρι το μεσημέρι υπήρχαν κομματικές οργανώσεις (ΝΟΔΕ) της Ν.Δ. που ήταν ανοιχτές στο να καλέσουν κι αυτές στο Σύνταγμα, την ώρα που στη Βουλή γινόταν συζήτηση για την πρόταση μομφής (16.6.2018), τελικά αυτό δεν συνέβη. Ερχόταν τότε στο γραφείο μου η γραμματέας του Κυριάκου Μητσοτάκη, η κυρία Ελίνα Κυπραίου, και δι’ αυτής τους ενημέρωνα για τα στοιχεία που διαθέταμε σχετικά με την απόπειρα εισβολής στη Βουλή. Ο,τι πληροφορίες είχαμε για ομάδες που ετοίμαζαν επίθεση, τις μεταδίδαμε και στη Ν.Δ. και στα άλλα κόμματα. Τότε, λοιπόν, η Ν.Δ. δεν συμμετείχε στις απόπειρες να παραβιαστεί η Βουλή. Τότε ήταν κυρίως η Ακροδεξιά και γι’ αυτό η συγκέντρωση στο Σύνταγμα ήταν μικρή, περίπου 2.000 άτομα».

Η προετοιμασία της δεύτερης εισβολής μέσω διαδικτύου

Πολύ σοβαρότερη ήταν η απόπειρα εισβολής στις 20.1.2019, στο πλαίσιο της μεγάλης συγκέντρωσης των «Μακεδονομάχων» στην Αθήνα. Σύμφωνα με τον κ. Βούτση, η επίθεση ήταν από μέρες οργανωμένη και προκάλεσε την αμηχανία της Ν.Δ., η οποία μετείχε στη συγκέντρωση με τα μέλη και τα στελέχη της:

«Τη δεύτερη περίπτωση, τον Ιανουάριο του 2019, έγινε μεγάλη ζημιά στη Ν.Δ., αυτή είναι η αλήθεια. Η συγκέντρωση ήταν πολύ μεγάλη και η Ν.Δ. κατέβαινε κανονικά με τις οργανώσεις της, με τα στελέχη, τους δημάρχους κ.λπ. Το γεγονός ότι από το μεσημέρι άρχισαν οι επιθέσεις στα σκαλιά της Βουλής, τους έφερε σε πολύ δύσκολη θέση. Οι δημόσιες αντιδράσεις τους τότε ήταν εναντίον της αστυνομίας και της κυβέρνησης.

Υποστήριζαν ότι βρήκαμε ευκαιρία για να διαλύσουμε με χημικά τη συγκέντρωση. Κατ’ αυτό τον τρόπο αγνόησαν ή υποτίμησαν την επίθεση. Δεν έβαλαν πλάτη στους επιτιθέμενους ακροδεξιούς, αλλά δεν έδωσαν καμιά σημασία στην επίθεση. Ενώ, λ.χ., για τα τρικάκια του Ρουβίκωνα στο προαύλιο της Βουλής μού έστειλε προσωπική επιστολή ο Μητσοτάκης και έγινε χαμός στα μέσα ενημέρωσης, αυτό το θέμα το ξεπέρασαν γρήγορα, με την έννοια ότι δεν έγινε και τίποτα σπουδαίο: φταίει η αστυνομία, η Γεροβασίλη και ο Τσίπρας που ήθελαν να διαλύσουν τη συγκέντρωση».

Διαθέτουμε σήμερα σημαντικά στοιχεία που επιβεβαιώνουν ότι η επίθεση του 2019 οργανωνόταν επί μέρες. Η σχετική ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ. που εκδόθηκε στις 23.1.2019 περιγράφει τα γεγονότα και εξηγεί τους λόγους που –αντίθετα με ό,τι συμβαίνει σήμερα– περιορίστηκε στα αμυντικά της καθήκοντα στις εισόδους της Βουλής (https://tinyurl.com/y4yu2a4h). Μεταξύ άλλων παρατέθηκαν και στοιχεία για την προετοιμασία της επίθεσης, τα οποία είναι ακόμα προσβάσιμα στο διαδίκτυο, με σχεδιαγράμματα της Βουλής και υποδείξεις περί κρυφών περασμάτων (https://tinyurl.com/y3ojedo3).

Το αγκάθι της Μεταπολίτευσης

Για ποιο λόγο, επομένως, σήμερα επιχειρεί η κυβέρνηση να εμφανίσει τον ΣΥΡΙΖΑ ως υποκινητή εκδηλώσεων παρόμοιων με εκείνες των οπαδών του Τραμπ; Και πώς είναι δυνατόν να λησμονούνται οι δύο πολύ πρόσφατες αυτές απόπειρες εισβολής που διαθέτουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά με την πολιορκία και την άλωση του Καπιτωλίου στην Ουάσινγκτον;

Αντίθετα με μια εύκολη αντικυβερνητική φιλολογία, ο κ. Βούτσης δεν δέχεται ότι πρόκειται για έναν «εκφασισμό» της Ν.Δ. Σύμφωνα με τη δική του ερμηνεία, η σημερινή Δεξιά έχει ανάγκη από την κατάργηση των δημοκρατικών κατακτήσεων της Μεταπολίτευσης και την εφαρμογή σκληρής καταστολής εναντίον του «εσωτερικού εχθρού», δηλαδή της Αριστεράς και των κινημάτων.

«Είναι λάθος να θεωρούμε ότι αυτό το πράγμα είναι φασισμός», παρατηρεί ο τ. πρόεδρος της Βουλής. «Ο Μακρόν έχει δημιουργήσει ακόμα σκληρότερο αστυνομικό κράτος, χωρίς βέβαια να είναι φασίστας. Πρόκειται για τον γνήσιο νεοφιλελευθερισμό, που παίρνει αυτή τη διάσταση του ακραίου αυταρχικού κράτους. Ειδικά στην Ελλάδα που ζήσαμε εμφύλιο, επανέρχονται κατά καιρούς οι εμπειρίες, αλλά και οι τεχνικές αντιμετώπισης του λαϊκού κινήματος με σκληρή καταστολή».

Στόχος αυτής της στρατηγικής είναι βέβαια η Αριστερά και όσες δημοκρατικές κατακτήσεις έγιναν από την περίοδο της Μεταπολίτευσης.

«Η βασική στρατηγική με την οποία συγκροτείται το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, το οποίο πηγαίνει μέχρι στοιχεία του ακραίου Κέντρου –χαρακτηριστικός ο Λοβέρδος–, είναι ακριβώς ότι όλοι αυτοί –ενώ ομνύουν στο όνομά της– θεωρούν ότι η Μεταπολίτευση ήταν μπολιασμένη και άρρωστη από τον ριζοσπαστισμό του αντιδικτατορικού αγώνα και τη διεκδίκηση δικαιωμάτων, δηλαδή παρήγε περισσότερους δικαιωματιστές –συνδικαλισμό, απεργίες, αντιστάσεις– από όσο χωράει το μυαλό τους για την κανονικότητα, τη δημοκρατία, την ευταξία, κ.λπ. Θέλουν δηλαδή να επαναφέρουν τη σύνδεση επί της ουσίας με το μετεμφυλιακό καθεστώς, να ξαναπιάσουν το νήμα από κει. Η Μεταπολίτευση είναι ένα αγκάθι για όλους αυτούς».

Μετάλλαξη και επιστροφή στην ΕΡΕ

Αυτό που συμβαίνει δηλαδή σήμερα είναι μια μετάλλαξη του κυβερνητικού κόμματος σε ένα δεξιό σχήμα που θα θύμιζε περισσότερο την προδικτατορική ΕΡΕ. Οι γνωστές δηλώσεις Βορίδη («ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να κάνει παρεμβάσεις στο κράτος και στους θεσμούς για να μην ξαναέρθει η Αριστερά στην εξουσία, γιατί οι ιδέες της είναι ελαττωματικές») δεν ήταν δηλαδή μια υπερβολή ενός πρώην ακροδεξιού, αλλά τείνουν να ηγεμονεύσουν στον χώρο.

Εξηγεί και πάλι ο Ν. Βούτσης: «Ο Μητσοτάκης, από την περίοδο που βρισκόταν στην αντιπολίτευση και ως απλός υπουργός της κυβέρνησης Σαμαρά είναι βασικός φορέας της άποψης ότι η διαμαρτυρία με το τρικάκι σε σχέση με τη μολότοφ και η μολότοφ σε σχέση με τις τρομοκρατικές ενέργειες και τις δολοφονίες είναι μια ώρα δρόμος».

Πρόκειται δηλαδή για την αμερικανική θεωρία της «μηδενικής ανοχής»;

«Εχει διατυπωθεί αυτή η άποψη επανειλημμένα στη Βουλή σε συζητήσεις. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, είναι ίδια η παρανομία εκείνων που ήρθαν και έριξαν τρικάκια για την Ηριάννα και τον Περικλή, με όσα έκανε ο Κουφοντίνας ή ο Μαζιώτης. Το βλέπουν ως ένα πακέτο. Αλλά αυτό είναι εκτός του πλαισίου της δημοκρατίας. Και βεβαίως αυτές οι πολιτικές ομάδες χαϊδεύουν ή εκπροσωπούν αυτή την αντίληψη.

»Αντιμετωπίζουν δηλαδή τη Μεταπολίτευση ως μια μεγάλη παρένθεση και μέσα σ’ αυτήν θέλουν να βάλουν ως μια δεύτερη παρένθεση την υπερδεκαετή πλέον κρίση, για να νομιμοποιήσουν τον εαυτό τους, ενώ αυτοί είναι οι θύτες που έφεραν τη χώρα στο αδιέξοδο. Υποστηρίζουν ότι αυτό υπήρξε αποτέλεσμα ενός αλόγιστου τρόπου με τον οποίο είχε συμπεριφερθεί η ελληνική κοινωνία και αυτοί δεν έχουν ευθύνη ως πολιτικές δυνάμεις και ως πρόσωπα. Κυρίως αυτό που τους ενδιαφέρει είναι μια τρίτη παρένθεση, που είναι η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ».

»Είναι χαρακτηριστικές οι στιγμές μέσα στο Κοινοβούλιο, του πότε έχει αντιδράσει ενθουσιωδώς η κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ. Η πιο χαρακτηριστική ήταν η ομιλία του Σαμαρά για τη συμφωνία των Πρεσπών, στην οποία ο Σαμαράς είχε φτάσει στο σημείο να αμφισβητήσει και το Βουκουρέστι. Αλλά και ο Μητσοτάκης ξεσήκωσε τρεις φορές την κοινοβουλευτική του ομάδα, που τον χειροκροτούσε όρθια. Η μία είναι η επίθεση στον Τσίπρα, ότι δεν ανήκει η Αντίσταση στην Αριστερά, η δεύτερη είναι για το Πολυτεχνείο και η τρίτη ότι δεν είναι τα ΑΕΙ άβατο της Αριστεράς. Και στις τρεις αυτές στιγμές σηκώθηκε σύσσωμη η κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ. και χειροκροτούσε. Αλλοι από ενοχές, επειδή δεν συμμετείχαν σ’ αυτά τα γεγονότα, άλλοι επειδή θέλουν να τρίψουν τη μούρη της Αριστεράς.

»Αυτά που γράφουν λ.χ. ο Στέφανος Κασιμάτης ή ο Μουμτζής είναι στον πυρήνα αυτής της λογικής, ότι δηλαδή ήρθε ο καιρός να τρίψουμε τη μούρη της Αριστεράς κι αυτό το κάνει καλύτερα από όλους ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Και δεν το κάνει –όπως νομίζουν μερικοί– στο κόμμα διά του Βορίδη ή του Πλεύρη. Δεν το κάνει δηλαδή “χουντοποιώντας” την παράταξη. Το κάνει με δική του ατζέντα. Αυτούς τους έχει απλώς ως χρήσιμους για ένα ακροατήριο, το οποίο αποδεσμεύεται από τη Χρυσή Αυγή και την οργανωμένη Ακροδεξιά. Δεν τους έχει ανάγκη ως προς αυτό. Είναι ο ίδιος που ηγείται σ’ αυτό το εγχείρημα. Είναι η δική του άποψη. Είναι η άποψη ενός ανθρώπου που έχει μεγαλώσει μέσα στη γυάλα, έχει ζήσει μόνο στο εξωτερικό, το ίδιο έχει επιλέξει και για τα παιδιά του. Είναι η γραμμή Ψυχικό-Κηφισιά-Κολέγιο-Χάρβαρντ».

Αν αμφιβάλλει κανείς για τη μετάλλαξη της Ν.Δ. επί Σαμαρά και Κυριάκου Μητσοτάκη, αρκεί να θυμηθεί τα όσα έλεγαν για το Πανεπιστημιακό Ασυλο τα συντηρητικά στελέχη του κόμματος τον Ιούνιο του 1982 στη Βουλή, κατά την ψήφιση του νόμου 1269 για τα ΑΕΙ. Ο Κωστής Στεφανόπουλος παραδεχόταν ότι «η αστυνομία μπαίνει μέσα στις σχολές και παραβιάζει το πανεπιστημιακό άσυλο σε εποχές δικτατορίας», ενώ ο Γεώργιος Ράλλης θεωρούσε «ανισόρροπους» όσους σκέφτονταν αστυνομία στα πανεπιστήμια: «Οταν οι διάφοροι, οι ολίγοι ευτυχώς, ακροδεξιοί ανισόρροποι προέτρεπαν την αστυνομική δύναμη να βάλει τάξη στο Πολυτεχνείο ή στο πανεπιστήμιο, οι τότε κυβερνήσεις (της Ν.Δ.) είπαν: Ο μόνος τρόπος για να υπάρξει ηρεμία είναι αυτός. Ποτέ δεν μπορεί να μπει στο Α.Ε.Ι. αστυνομική δύναμη να επιβάλει την τάξη, την οποία είναι υποχρεωμένοι να επιβάλουν οι ίδιοι οι πανεπιστημιακοί φορείς».

Προφανώς οι «ανισόρροποι» παίρνουν σήμερα την εκδίκησή τους.

Μέρες του 1964

Τα πρωτοσέλιδα της «Αυγής» και των «Νέων» στις 4.7.1964

Πρωτοπόρα όπως πάντα η χώρα μας. Ηταν αγέννητος ακόμα ο κύριος με τα κέρατα που πόζαρε ως αρχηγός των καταληψιών στο Καπιτώλιο, όταν μια ομάδα εμπνεόμενη από ανάλογα αισθήματα για τη δημοκρατία εισέβαλε στο ελληνικό Κοινοβούλιο με παρόμοιες διαθέσεις. Στις 3 Ιουλίου 1964, δυο μέρες πριν από τις προγραμματισμένες δημοτικές εκλογές, διακόσιοι τραμπούκοι εισέβαλαν στη Βουλή με επικεφαλής τον Ρένο Αποστολίδη προκειμένου να προπηλακίσουν τον «Παπατζή», όπως αποκαλούσαν τον τότε πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου.

Η επεισοδιακή αυτή παραβίαση της Βουλής θεωρήθηκε από τον Τύπο της Ενωσης Κέντρου και της Αριστεράς ως ακραία παρακρατική δράση που προετοίμασε τη συνταγματική εκτροπή του καλοκαιριού του 1965 με το βασιλικό πραξικόπημα και την Αποστασία. Ο βασικός πυρήνας των εισβολέων αποτελούνταν από μέλη της παρακρατικής ΕΚΟΦ και οπαδούς του Μεταξά (ομάδα Πλεύρη που επρόκειτο έναν χρόνο αργότερα να ιδρύσει το Κόμμα 4ης Αυγούστου). Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της αστυνομίας, οι οργανώσεις που μετείχαν στην εισβολή ήταν η Πανελλήνια Εθνική Σταυροφορία, η Οργάνωσις Εθνικής Νεολαίας, ο Σύνδεσμος Αγωνιστών και Θυμάτων Ελλάδος, ο Σύνδεσμος Εθνικοφρόνων Ελασιτών, η Κυανή Φάλαγξ, η Αντικομουνιστική Σταυροφορία, η Εθνική Αντικομουνιστική Οργάνωσις, η Εθνική Αντίστασις Ελλάδος, ενώ αναφέρονταν και τρεις «μυστικές» οργανώσεις, η Καρφίτσα, οι Εγγυηταί του Βασιλέως και η Εθνική Κοινωνική Αλλαγή.

Οι εισβολείς είχαν αποσπαστεί από συγκέντρωση του υποψήφιου δημάρχου της ΕΡΕ Γεωργίου Πλυτά και κράδαιναν φωτογραφίες του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος είχε τότε αποσυρθεί στο Παρίσι. Αυθημερόν στη Βουλή έκανε σκληρή καταγγελία ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο οποίος κατήγγειλε ότι δημιουργούνται «αθέμιτες οργανώσεις» για να επαναφέρουν με τη βία το παράνομο καθεστώς της ΕΡΕ. Ο Ηλίας Ηλιού εκ μέρους της ΕΔΑ αναφέρθηκε στις βαρύτατες ευθύνες του αρχηγού της ΕΡΕ και τόνισε ότι «πρόκειται για φασιστική επίθεση από τις σπάνιες στην ιστορία, οργανωμένη από τους ίδιους που οργάνωσαν και χρηματοδότησαν τις παρακρατικές οργανώσεις και τη δολοφονία του Λαμπράκη». Ο αρχηγός της ΕΡΕ Παναγιώτης Κανελλόπουλος βρέθηκε σε εξαιρετικά δύσκολη θέση και υποχρεώθηκε να αποσύρει την κοινοβουλευτική του ομάδα από τη συνεδρίαση.

Η υπόθεση κατέληξε σε πολυήμερη δίκη με 32 κατηγορούμενους. Ο Αποστολίδης καταδικάστηκε στη βαρύτερη ποινή (2,5 χρόνια) και τελικά έμεινε 100 μέρες στη φυλακή. Οι περισσότεροι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν. Μεταξύ αυτών και ο νεαρός Παναγιώτης Μιχαλολιάκος, ο γνωστός σήμερα ποινικολόγος Τάκης Μιχαλόλιας, αδελφός του αρχηγού της Χρυσής Αυγής και επικεφαλής της ομάδας των υπερασπιστών στη μεγάλη δίκη.

https://www.efsyn.gr/

Συνέντευξη στο ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ 105,5 με την Ευγενία Λουπάκη.

Άθλια για μια ακόμα φορά προσπάθεια ιστορικής αναθεώρησης σε βάρος της Αριστεράς από τη Δεξιά με αφορμή την ακροδεξιά επίθεση στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ.

·         Το θέμα της ταύτισης, η οποία επιχειρείται από μερίδα του Τύπου και των ΜΜΕ αλλά και από δημοσιολογούντες, των οπαδών του Τραμπ και της εισβολής στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ με τις αντιμνημονιακές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις στην Πλατεία Συντάγματος αποτελεί ένα γενικότερο πάρα πολύ σοβαρό ζήτημα που αφορά στην αναθεώρηση της ιστορίας. Είναι στρατηγική και όχι μόνο για να φανεί η Αριστερά παρένθεση και να κλείσει αυτή η παρένθεση, να είναι ελεγχόμενη και να μην ξανάρθει ο ΣΥΡΙΖΑ και οι λεγόμενες προοδευτικές δυνάμεις. Είναι στρατηγική παρένθεση και για τη μεταπολίτευση. Όλο και περισσότερο γράφονται άρθρα εναντίον της δήθεν κακής μεταπολίτευσης, επί της ουσίας δηλαδή των δημοκρατικών κατακτήσεων της περιόδου. Εναντίον της δήθεν ηγεμονίας της Αριστεράς ή των συνδικαλιστών που καθυπόταξαν το κράτος ή των αριστεριστών που καθυπόταξαν τη δημοκρατία. Είναι μία γενικότερη στρατηγική πολύ σοβαρή. Εκεί εντάσσεται και το θέμα αυτής της ανιστόρητης και άθλιας ενοχοποίησης της Αριστεράς που επιχειρείται.

·         Η πραγματικότητα ωστόσο διαψεύδει οποιαδήποτε τέτοια προσπάθεια ταύτισης. Η Ελληνική Βουλή ιστορικά από το 1964 μέχρι σήμερα έχει δεχθεί οργανωμένα τρεις επιθέσεις. Το βράδυ της 3^ης Ιουλίου του 1964 δεξιοί ψηφοφόροι της τότε ΕΡΕ και της ακροδεξιάς εισέβαλλαν στο κτίριο της Βουλής και κατόρθωσαν να φτάσουν μέχρι την αίθουσα του Κοινοβουλίου. Συμμετείχαν στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση στην Πλατεία Κλαυθμώνος του υποψήφιου δημάρχου της Δεξιάς, Γιώργου Πλυτά. Μπήκαν μέσα στο Κοινοβούλιο, χειροδίκησαν, χτύπησαν και τραυμάτισαν βουλευτές και την αστυνομία της Βουλής ακριβώς ένα χρόνο πριν από τα Ιουλιανά.

·         Από εκείνη την εποχή ερχόμαστε πλέον στις ημέρες μας. Υπήρξαν δύο πολύ σοβαρές προσπάθειες μαζικής εισβολής στο Κοινοβούλιο το 2018 και το 2019. Το 2018 ήταν οργανωμένη μια διαδήλωση από τη ΧΑ και από άλλες ακροδεξιές περιθωριακές δυνάμεις όταν βρισκόταν σε εξέλιξη η συζήτηση για την πρόταση μομφής που είχε καταθέσει η ΝΔ εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Σε αυτή την ολιγομελή διαδήλωση δεν συμμετείχε η ΝΔ και άλλες επίσημες πολιτικές δυνάμεις. Σε αυτήν τη συγκέντρωση υπήρξε σχέδιο για χτύπημα και εισβολή στη Βουλή για να διακοπεί η συζήτηση. Επί ένα δίωρο σημειώθηκαν τέρατα και σημεία σε διάφορες πλευρές του Κοινοβουλίου. Προσπάθησαν να περάσουν μέσα, να ανέβουν στον περιβάλλοντα χώρο της Βουλής αλλά αποκρούστηκαν.

·         Λίγους μήνες αργότερα φτάνουμε στο ακόμα πιο σοβαρό συμβάν γιατί αφορά την πολύ μεγάλη εκδήλωση που είχε πραγματοποιηθεί στην Πλατεία Συντάγματος εναντίον της Συμφωνίας των Πρεσπών στις 20 Ιανουαρίου 2019. Εκεί λοιπόν, υπήρχε ένα μικρό μέρος αυτής της πολύ μεγάλης διαδήλωσης, μιλάμε για περίπου 2 χιλιάδες άτομα που από την προηγούμενη ημέρα γνώριζε η αστυνομία ότι είχαν πρόθεση εισβολής στη Βουλή. Κυκλοφορούσαν μάλιστα από τις προηγούμενες ημέρες στο διαδίκτυο σχέδια και χάρτες όπου αποτυπώνονταν οι χώροι και οι είσοδοι του κτιρίου. Πράγματι επί δύο ώρες και πλέον εκδηλώθηκε μια μεγάλη προσπάθεια από αυτές τις δυνάμεις να εισβάλλουν στη Βουλή από πολλές εισόδους. Μπροστά μου εναλλάσσονταν οι διμοιρίες των ΜΑΤ κι όχι μόνο η φρουρά της Βουλής που δεν θα αρκούσε με τίποτα αφού δίνονταν μάχες σώμα με σώμα. Η Βουλή κρατήθηκε. Υπήρξαν 28 τραυματίες αστυνομικοί εκείνη τη βραδιά ενώ δύο φορτηγά γέμισαν με σάκους που περιείχαν το «οπλοστάσιο» των διαδηλωτών από μπουλόνια, μάρμαρα, σίδερα και πέτρες.

·         Για την τεκμηρίωση των παραπάνω δεν είναι ανάγκη να ανατρέξει κανείς στην ενημέρωση και το διάλογο που είχαμε εκείνη τη νύχτα με τους κοινοβουλευτικούς συντάκτες όπου θέσαμε το ζήτημα και καταλογίσαμε και ευθύνες καταθέτοντας και φωτογραφίες κάποιων βουλευτών της ΧΑ που βρίσκονταν ανάμεσα στους επίδοξους εισβολείς. Αμέσως μετά μάλιστα, υπήρξε συστηματική προσωπική στοχοποίηση ενώ μου εστάλησαν και σχετικά εξώδικα από την ηγεσία της ΧΑ. Μπορεί λοιπόν κανείς να αναζητήσει την επίσημη ανακοίνωση της ΕΛΑΣ στις 23/01/2019 όπου περιγράφεται αναλυτικά η επιχείρηση βίαιης εισβολής στο Κοινοβούλιο και των αλλεπάλληλων κυμάτων επίθεσης αυτών των ακροδεξιών στοιχείων.

·         Ουδέποτε λοιπόν η Αριστερά και οι αριστερές δυνάμεις επιχείρησαν την καθ’ οιονδήποτε τρόπο βίαια είσοδο στο Κοινοβούλιο. Τονίζω μάλιστα ότι στις 20 Οκτωβρίου 2011 υπήρξε μια αποτροπή από το ΠΑΜΕ σε σχέση με ένα μέρος διαμαρτυρομένων, οι οποίοι ήθελαν να ανέβουν από τα πλαϊνά σκαλιά στη Βουλή. Δεν χρησιμοποιήθηκαν αστυνομικές δυνάμεις και απετράπη αυτό ως συμβάν. Άρα η Αριστερά, επί δεκαετίες με όλες της τις μορφές, όχι μόνο δεν έχει σχέση με τέτοιου είδους καταστάσεις αλλά έχει υπερασπιστεί το Κοινοβούλιο είτε ως Κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση είτε ως «πλατεία» του αντιμνημονιακού αγώνα. Αντίθετα δυνάμεις της ακροδεξιάς, φιλοφασιστικές ομάδες ή και στο απώτερο παρελθόν όπως το 64 δυνάμεις της κανονικής Δεξιάς έχουν επιχειρήσει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο αυτού του είδους τα επεισόδια και την είσοδο στη Βουλή.

·         Είναι για όλους αυτούς τους λόγους ντροπή, υποκύπτοντας σε τρέχουσες πολιτικές αντιπαραθέσεις, διαμάχες και σκοπιμότητες σε τόσο κρίσιμα ζητήματα για τη Δημοκρατία να εφευρίσκονται μέτωπα και να στοχοποιούνται παρατάξεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και να διαστρέφεται η ιστορία. Θέλουν συνειδητά να παραποιήσουν προς όφελος τους με την άθλια προπαγάνδα και να ξαναγράψουν την ιστορία τόσο της τελευταίας δεκαετίας της κρίσης όσο και της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και ολόκληρης της μεταπολίτευσης.           

Συνέντευξη στο ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ 105,5 με τους Μαρίνα Μάνη και Χρυσόστομο Λουκά.

·         Εμμονή, επιμονή, εξωραϊσμό και αυτοαποθέωση της εγκληματικής νεοφιλελεύθερης πολιτικής καταδεικνύει ο ανασχηματισμός του κ. Μητσοτάκη.

·         Οι εκλογές φαίνεται ότι δεν είναι ένα ενδεχόμενο έξω από τους υπολογισμούς του κ. Μητσοτάκη. Αυτό αναδεικνύεται κυρίως από τη μεροληπτική υπέρ μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων πολιτική της Κυβέρνησης και τις ακραίες σε καιρούς πανδημίας νεοφιλελεύθερες κατευθύνσεις των νομοσχεδίων, παρά από το νέο κυβερνητικό σχήμα.

·         Βλέπουμε πλέον  να φουντώνει σε όλον τον κόσμο η συζήτηση για τα θέματα της περιστολής των δικαιωμάτων. Ιδιαίτερα στη χώρα μας γίνεται ακόμα πιο επίκαιρο αυτό το θέμα λόγω και της κυβερνητικής πολιτικής. Στο πλαίσιο λοιπόν, αυτής της πολύ μεγάλης διεθνούς συζήτησης για τον κίνδυνο που διατρέχουν συνταγματικά δικαιώματα και κατοχυρωμένες ελευθερίες, κινήθηκε το πρόσφατο άρθρο της Προέδρου της Δημοκρατίας. Πολύ σωστά κατά τη γνώμη μου και επιχαίρω γι’ αυτό, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η κα. Σακελλαροπούλου δημοσίευσε το άρθρο στην Εφημερίδα των Συντακτών ως συνέχεια αυτής της συζήτησης που διεξάγεται.

·         Μονόδρομο αποτελεί η δημιουργία προϋποθέσεων και η διαμόρφωση εναλλακτικής προοδευτικής δημοκρατικής πλειοψηφίας ως εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης.

·         Επιθυμούν να επιβάλλουν μια ιστορική αναθεώρηση με στόχο να γίνει παρένθεση η διακυβέρνηση της Αριστεράς και να επικρατήσουν η μεταπολιτική και η μεταδημοκρατία. Θα πρέπει σε αυτόν το τομέα που είναι ιδεολογικός, θεωρητικός και προγραμματικός, η Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Προοδευτική Συμμαχία να σηκώσουν το ανάστημά τους. 

Αποσπάσματα συνέντευξης:

ΓΙΑ ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ

Κρατώντας τον κορμό των υπουργών του στον ανασχηματισμό ο κ . Μητσοτάκης έδειξε ότι διακατέχεται από επιμονή, εξωραϊσμό και αυτοαποθέωση για την πολιτική του. Ο ανασχηματισμός έρχεται να νομιμοποιήσει και να «θεσμοθετήσει» τη ψευδαίσθηση ότι η Κυβέρνηση έχει πετύχει μέσα στην πανδημία και τις τριπλές προκλήσεις των επάλληλων κρίσεων του τελευταίου χρόνου και ως εκ τούτου θα πρέπει να συνεχίσει με τον ίδιο κορμό το λεγόμενο «μεταρρυθμιστικό της έργο». Το έργο δηλαδή της άγριας, αντικοινωνικής, νεοφιλελεύθερης πολιτικής σε κρίσιμους τομείς όπως είναι αυτοί της υγείας, παιδείας, εργασίας, κοινωνικής ασφάλισης, αστυνόμευσης και σωφρονιστικής πολιτικής. Αυτό το παζλ είναι πολύ επικίνδυνο και είναι η απόδειξη ότι ο κ. Μητσοτάκης βρίσκεται στον κόσμο της εμμονικής νεοφιλελεύθερης αντίληψης και εφαρμογής μιας αυταρχικής διακυβέρνησης, πιστοποιώντας μέσω του ανασχηματισμού, ότι εμμένει σε πολιτικές που προφανώς θα έπρεπε να έχουν αλλάξει εν μέσω της πανδημίας.

ΓΙΑ ΠΡΟΩΡΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Οι εκλογές φαίνεται ότι δεν είναι ένα ενδεχόμενο έξω από τους υπολογισμούς του κ. Μητσοτάκη. Πλην όμως αυτό δεν έχει να κάνει, κατά τη γνώμη μου, με το νέο κυβερνητικό σχήμα αλλά περισσότερο με τις πολιτικές που ασκεί. Περισσότερο με προϊδεάζει το πλήθος των νομοσχεδίων με σαφή μεροληπτική κατεύθυνση υπέρ μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων ότι πιθανά προς το τέλος του έτους θα επιλέξει να κάνει εκλογές εάν και εφόσον έχει κλείσει ο τραγικός κύκλος της πανδημίας, παρά το νέο κυβερνητικό σχήμα.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΣΤΟΛΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ

Χρειάζονται πολιτικές πρωτοβουλίες, οι οποίες θα αφουγκράζονται τις ανάγκες του κόσμου έτσι όπως έχουν οξυνθεί μέσα από την εγκληματική διαχείριση που έχει κάνει η Κυβέρνηση στη μεγαλύτερη φάση της πανδημίας. Υπάρχει ωστόσο μία αντικειμενική δυσκολία στο να ανοίξει αυτή η βεντάλια λόγω των έκτακτων συνθηκών που έχει επιβάλλει η πανδημία σε συνδυασμό βεβαίως με τις άστοχες κυβερνητικές ενέργειες. Αυτή η δυσκολία έρχεται να συντρέξει και με το θέμα των δικαιωμάτων. Βλέπουμε πλέον  να φουντώνει σε όλον τον κόσμο η συζήτηση για τα θέματα της περιστολής των δικαιωμάτων. Ιδιαίτερα στη χώρα μας γίνεται ακόμα πιο επίκαιρο αυτό το θέμα λόγω και της κυβερνητικής πολιτικής. Στο πλαίσιο λοιπόν, αυτής της πολύ μεγάλης διεθνούς συζήτησης για τον κίνδυνο που διατρέχουν συνταγματικά δικαιώματα και κατοχυρωμένες ελευθερίες, κινήθηκε το πρόσφατο άρθρο της Προέδρου της Δημοκρατίας. Πολύ σωστά κατά τη γνώμη μου και επιχαίρω γι’ αυτό, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η κα. Σακελλαροπούλου δημοσίευσε το άρθρο στην Εφημερίδα των Συντακτών ως συνέχεια αυτής της συζήτησης που διεξάγεται. Υπάρχει σχετική απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου για τις κυβερνήσεις εν καιρώ πανδημίας και για όλο το πλέγμα των συνταγματικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και των ελευθεριών. Όλα αυτά τα ζητήματα βρίσκονται πλέον στο τραπέζι για ισχυρή αντιπαράθεση, η οποία από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία εξελίσσεται και ο Αλέξης Τσίπρας έχει κάνει πρόταση για προ ημερησίας συζήτηση στη Βουλή ακριβώς γι’ αυτά τα θέματα.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Μονόδρομο αποτελεί η δημιουργία προϋποθέσεων και η διαμόρφωση εναλλακτικής προοδευτικής δημοκρατικής πλειοψηφίας ως εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. Είναι σαφές και δεν το κρύβει καθόλου η Ν.Δ ότι θέλει στο εκατό τις εκατό το αντιλαϊκό, αντικοινωνικό της πρόγραμμα και μάλιστα με αυτή την κατάσταση της πανδημίας που δεν ήταν ούτε είναι μια φάση και μια παρένθεση. Είναι μια ιστορική τομή, ο κόσμος θα είναι διαφορετικός μετά την πανδημία, άρα λοιπόν η επιμονή σε αυτό το πρόγραμμα είναι απολύτως προκλητική. Δεν είναι απλά μια παρέλαση νεοφιλελεύθερων μέτρων και είναι τεράστια ανάγκη η διαμόρφωση μιας εναλλακτικής προοδευτικής πρότασης. Γι’ αυτό λοιπόν ο κόσμος θα πρέπει να αναρωτηθεί για την δικιά του συμμετοχή, για την συμμετοχή όλων μας, ως συλλογική έννοια ευθύνης το λέω και όχι ως ατομικό καθήκον, στο να αλλάξει τα δεδομένα. Δεν μπορεί οι πολίτες να απέχουν και να μην δώσουν την απάντησή τους σε όλο αυτόν τον ορυμαγδό που κυριολεκτικά τινάζει στον αέρα την δικιά τους ζωή και αυτή των παιδιών μας. Διαφορετικά θα πάμε σε λογικές αναθέσεων, σε λογικές μεταπολιτικής και αυτό είναι μεγάλο μέτωπο για την Αριστερά. Επιθυμούν να επιβάλλουν μια ιστορική αναθεώρηση με στόχο να γίνει παρένθεση η διακυβέρνηση της Αριστεράς και να επικρατήσουν η μεταπολιτική και η μεταδημοκρατία. Θα πρέπει σε αυτόν το τομέα που είναι ιδεολογικός, θεωρητικός και προγραμματικός, η Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Προοδευτική Συμμαχία να σηκώσουν το ανάστημά τους.