Ανατροπή, τώρα

Ανατροπή τώρα αντί της ελεγχόμενης πολιτικής αλλαγής, αυτό είναι το πολιτικό διακύβευμα σε μια απλουστευτική αλλά απολύτως ορθή περιγραφή των εντός και εκτός ελέγχου πολιτικών διεργασιών στο φόντο της επερχόμενης «ελεγχόμενης» χρεοκοπίας και των αναβαθμισμένων κοινωνικών αντιστάσεων. Αυτές οι τελευταίες, δηλαδή οι κοινωνικές αντιστάσεις στην επιχειρούμενη μαζική και διαχρονική φτωχοποίηση του λαού, δίνουν τον τόνο για την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων και θα αποτελέσουν τον καταλύτη για την πολιτική κατάληξη αυτών των δύο «δραματικών μηνών», κατά την τρομοκρατική ρητορική του ευφυούς Β.Βενιζέλου.

Οι αναλύσεις και οι εκτιμήσεις που ήθελαν (προσδοκούσαν ίσως;) το κίνημα των αγανακτισμένων και των πλατειών να εξαερώνεται μέσα στην καλοκαιρινή ραστώνη και τον παραγόμενο «κοινωνικό αυτοματισμό» από τις πολιτικές «σοκ και δέους», διαψεύστηκαν παταγωδώς. Οι αγανακτισμένοι των πλατειών, η νέα εν δυνάμει λαϊκή πλειοψηφία των πλατειών του Ιουνίου είναι οι σημερινοί εξεγερμένοι, είναι αυτοί – και πολλοί άλλοι μαζί τους από την παραδοσιακή λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. – που καθημερινά καταλαμβάνουν δημόσια κτίρια, υπουργεία, οργανισμούς, αυτοί που γεμίζουν τους δρόμους με διαδηλώσεις και συμμετέχουν στα πολύμορφα κινήματα γύρω από το αίτημα «δεν πληρώνω τα χαράτσια» και που ζητούν την ανατροπή των πολιτικών του μνημονίου.

Τις επόμενες μέρες θα γιγαντωθεί η λαϊκή κινητοποίηση και το λαϊκό κίνημα θα βρεθεί, βρίσκεται ήδη, μπροστά στην πρόκληση για να βάλει τη δικιά του σφραγίδα με τον πιο μαζικό και ενωτικό τρόπο στις εξελίξεις καθώς έχει αναβαθμιστεί ποιοτικά το αίτημα της αντίστασης σε «ανατροπή τώρα» των πολιτικών που ασκούνται και της κυβέρνησης, ευρύτερα του εγχώριου και μνημονιακού μπλοκ, που τις ασκεί.

Τα μηνύματα αυτά έχουν φτάσει, έχουν ληφθεί μάλιστα πολύ σοβαρά υπόψη στους υπολογισμούς και τα σενάρια που διαμορφώνονται μέσα στα τυπικά και άτυπα κέντρα της διαπλεκόμενης πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Ως προπομποί για τη διαμόρφωση κλίματος που θα ευνοούσε πολιτικά ελεγχόμενες λύσεις έχουν εμφανιστεί εδώ και καιρό πολιτικοί όλων των βαθμίδων και των δύο κομμάτων εξουσίας, ιδιαίτερα του ΠΑΣΟΚ που γνωρίζουν ότι δεν θα επανεκλεγούν εάν στηθούν κάλπες στο αμέσως προσεχές διάστημα. Κοινός τόπος των σεναρίων που διακινούνται εντατικά πλέον είναι η διαμόρφωση από τη σημερινή Βουλή και για χρονικό διάστημα ει δυνατόν μέχρι και την εξάντληση της τετραετίας ενός κυβερνητικού σχήματος με την στήριξη και τη συμμετοχή του ευρύτατου μνημονιακού πολιτικού μπλοκ δυνάμεων. Σκοπός, ομολογημένος, να περάσουν οι «δύσκολες» αποφάσεις για την έγκριση από τώρα των τριών προσεχών προϋπολογισμών και την ακραία διαχείριση υπέρ των τραπεζών και του κεφαλαίου των βαρύτατων συνεπειών από την πτώχευση. Βεβαίως, χωρίς να ομολογείται ευθέως, μια τέτοια πολιτική «λύση» θα έχει ως κεντρικό στόχο και ως αυτονόητη προϋπόθεση για την «φερέγγυα», προς τους δανειστές, εφαρμογή των συμφωνημένων αντικοινωνικών μέτρων, την αυταρχική χειραγώγηση με κάθε τρόπο των κοινωνικών αντιστάσεων, την πραγματική και συνειδητή εκτροπή από τα ελάχιστα όρια συνταγματικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Δεν υπάρχει πλέον απροκάλυπτη ομολογία των υποδυόμενων «τους σωτήρες της πατρίδας» για το ότι ενδιαφέρονται για την μόνη σωτηρία που τους συγκινεί πλέον και που αφορά σε προσωπικές ιδιοτέλειες, σε ιδεολογικές εμμονές και σε απολύτως μεροληπτικές επιλογές για τα βραχυ-μεσοπρόθεσμα ταξικά συμφέροντα που εκφράζουν και υπηρετούν.

Είναι σαφές ότι  μόνο η ιδέα και η διακινδύνευση της πολιτικής ανατροπής και της ανατροπής των πολιτικών τους τους οδηγεί στα χαρακώματα της αναζήτησης διαφόρων τύπων συγκυβέρνησης απέναντι στον εχθρό λαό. Οι πιέσεις που ασκούνται προς την αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία εδώ και καιρό συναινεί και βάζει πλάτη επί της ουσίας, χωρίς όμως να δεσμεύεται και τυπικά,  για να συνεργήσει σε μια τέτοια πολιτική εξέλιξη από την παρούσα Βουλή είναι πραγματικά πολύ μεγάλες καθώς ασκούνται σε συντονισμό και με την ευρωπαϊκή διεθνή του νεοφιλελευθερισμού.

Οι αγωνιώδεις διαβεβαιώσεις Σαμαρά από την ΔΕΘ και μέχρι σήμερα για την συναίνεση πάνω στους στόχους, για ακόμα μεγαλύτερες παροχές προς το κεφάλαιο και για πολιτικές συντηρητικής αναδίπλωσης στην κοινωνία από μια μελλοντική αυτοδύναμη κυβέρνησή του φαίνεται να πέφτουν στο κενό, είναι φανερό ότι δεν αρκούν. Ο λόγος προφανής, η ογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια όλο και περισσότερο στρέφεται συνολικά εναντίον του δικομματικού συστήματος, εναντίον των πολιτικών αλλά και των αξιών που αυτό πρεσβεύει καθώς ο κόσμος δεν επιμερίζει ούτε διαγράφει ευθύνες του παρελθόντος. Τα διλήμματα που έμεναν στην επιφάνεια της πολιτικής και γονιμοποιούσαν την πολιτική εναλλαγή έχουν καταστραφεί μαζί με τις προσδοκίες και τις ελπίδες των δοκιμαζόμενων κοινωνικών τάξεων μέσα στην λαίλαπα των μνημονιακών πολιτικών.

Αυτή είναι η πραγματική ανατροπή που έχει ήδη συντελεστεί στις συνειδήσεις ενός συνεχώς διευρυνόμενου πλειοψηφικού ρεύματος της ελληνικής κοινωνίας, είναι ανατροπή που κυοφορεί σοβαρές αλλαγές στα πολιτικά «πιστεύω» όσων δεν δέχονται την αυτοενοχοποίηση και την συνευθύνη, δηλαδή όσων αρνούνται μια αυτοκαταστροφική διαδικασία για την κοινωνία στον οξυμένο κοινωνικό πόλεμο που έχει επιβάλλει η κρίση του κεφαλαίου σε κλίμακα Ευρώπης, εντός και εκτός ευρωζώνης.

Οι προσεχείς μέρες και εβδομάδες θα είναι πολύ κρίσιμες για το κεντρικό ζήτημα των ημερών μας, δηλαδή για το εάν ο λαός μέσα από το ογκούμενο μαζικό κίνημα θα διεκδικήσει και θα επιβάλλει την συμμετοχή του στις εξελίξεις. Για το αν θα διαμορφωθεί το πλαίσιο για  έναν «προοδευτικό μονόδρομο» που θα επιβάλλει την ταχεία προσφυγή στις εκλογές για τη δημοκρατική διέξοδο με λαϊκή πλειοψηφία σε ρήξη με τις ακολουθούμενες πολιτικές και με τις μέχρι τώρα συμφωνίες, εξέλιξη που θα επηρεάσει αντίστοιχες πολιτικές ανατροπής του συσχετισμού δυνάμεων ευρύτερα στην Ε.Ε.

Κυριακάτικη Αυγή, 13.10.2011

Συνεντευξη «Στο Κόκκινο» – 6.10.11

Η ωμή αστυνομική καταστολή χθες ερμηνεύει πανικό ή φόβους για τη  διόγκωση ενός λαϊκού κινήματος;

Φυσικά. Και ήταν και απολύτως διατεταγμένη. Ήμουν  παρών, όχι στα επεισόδια με τους συναδέλφους σας, αλλά πριν, κατά τη διάρκεια που εξελισσόταν η πορεία, όταν δυο αποκομμένες διμοιρίες που παρακολουθούσαν τα νεανικά μπλοκ που δεν είχαν δώσει καμία αφορμή, όταν έφτασαν στο Σύνταγμα  με εντολή πήγαν και στάθηκαν μπροστά στα σκαλάκια μοιράζοντας την πλατεία στα δύο . Η εντολή ήταν να μην μείνει ο κόσμος πάνω για να μην ανακαταληφθεί, κατά τη δική τους αντίληψη, το Σύνταγμα. Πήγαν λοιπόν και με κίνδυνο και της δικής τους υπόστασης, είναι σαφές αυτό, και κάθισαν προκλητικά  στο μέσο ακριβώς της διαδήλωσης εν αναμονή των επεισοδίων που ήταν μισή – μία ώρα μετά. Όλα αυτά ήταν εντολές, συγκεκριμένο σχέδιο προφανώς , να μην ξαναυπάρξει  Πλατεία Συντάγματος  διότι τους ενόχλησε τρομερά αυτό που έγινε τον Ιούνιο και  θέλουν να το αποφύγουν . Μόνο που αυτή τη φορά ο κόσμος έχει πάει σε άλλες μορφές αγώνα που η Πλατεία Συντάγματος του Ιουνίου πιθανώς να είναι μια λεπτομέρεια αν το δει κανείς σε ιστορική κλίμακα. Δηλαδή οι καταλήψεις των υπουργείων για τις οποίες οδύρεται  η σημερινή Καθημερινή  είναι πραγματικά προχωρημένη μορφή πάλης.

Οι απαξιωτικές και  σκωπτικές απαντήσεις άλλων δυνάμεων της αριστεράς στις ενωτικές προσκλήσεις του ΣΥΡΙΖΑ  σας απογοητεύουν; Θα συνεχίσετε την πρόταση για τη συγκρότηση ενός προοδευτικού πόλου συνασπισμού εξουσίας;

Θέλω να είμαι πάρα πολύ ειλικρινής, μας απογοητεύουν πολύ, βεβαίως όμως είμαστε υποχρεωμένοι  διότι το θέλει και ο κόσμος και θα συνεχίσουμε αυτή την προσπάθεια που δεν είναι μόνο δική μας.  Υπάρχουν και άλλες δυνάμεις που λειτουργούν ενωτικά στο κίνημα της αριστεράς αυτή τη στιγμή, να συναντηθούμε ευρύτερα με αυτές τις δυνάμεις . Εάν δεν είναι δυνατόν σε επίπεδο ηγεσιών, ας είναι τουλάχιστον σε επίπεδο κόσμου και κινήματος.

Τα αστειάκια για τον πρωθυπουργό Τσίπρα και τα άλλα για το ΕΑΜ τα ανιστόρητα που ακούστηκαν χθες τη στιγμή που καίγεται ο κόσμος δεν έχουν θέση. Ας μείνουν στα ιδεολογήματα ότι μας χωρίζει η προσέγγιση για την Ευρωπαϊκή Ένωση ή για το Ζαχαριάδη δε ξέρω κι εγώ  τι μπορεί ο καθένας να επικαλεστεί, που δεν έχει βέβαια θέση στις ανάγκες της περιόδου , ούτε στην ανάγκη διαμόρφωσης ενός ευρύτατου μετώπου των αριστερών δυνάμεων . Δεν χρειάζονται οι αστεϊσμοί και οι ανοησίες τη στιγμή που ο κόσμος θέλει να εκπροσωπηθεί πολιτικά. Δηλαδή αυτή τη στιγμή τι έχει να επιλέξει; Ένα ΠΑΣΟΚ  σε πλήρη παρακμή  ή μια ΝΔ που επέρχεται  και ενδεχομένως σε κρίσιμα ζητήματα να είναι χειρότερη. Την πολιτική απελπισία θα διαχειριστούμε στον κόσμο; Εδώ πρέπει να διαχειριστούμε ελπίδες, προσδοκίες να αναγεννήσουμε μια διέξοδο, αριστερή, προοδευτική, σε άλλη κατεύθυνση ανατροπής αυτής της πολιτικής ,ανατροπής του μνημονίου, διαγραφής του μέγιστου μέρους του χρέους και σε ευρωπαϊκή κλίμακα κινητοποιήσεις για μια άλλη αρχιτεκτονική ριζικά διαφορετική με αυτή που είναι σήμερα. Είναι ανοιχτά τα αιτήματα που πρέπει να εκπροσωπηθούν πολιτικά και αυτό το καθήκον έχουμε, με οποιοδήποτε κόστος.

Ας μην περιμένουμε την ιστορία να κρίνει αυτές τις επιλογές, ας τις κρίνει πρώτα ο κόσμος.

Είμαι αισιόδοξος. Υπάρχουν δυνάμεις στον ευρύτερο χώρο της αριστεράς που πιο πριν ήταν πάρα πολύ επιφυλακτικές, έβλεπαν μονομερώς μια συνεργασία με κάποιους χώρους, που, όμως, σήμερα είναι πάρα πολύ ενωτικές δυνάμεις. Ωριμάζει μια τέτοια κατεύθυνση και εγώ είμαι αισιόδοξος και για τις υπόλοιπες δυνάμεις της αριστεράς. Δεν μπορεί για πολύ οι ηγεσίες τους να αντιστέκονται  μεν, αλλά στη μετάφραση των λαϊκών πόθων  να πέφτουν έξω.