Δήλωση για τη σφράγιση της Δημοτικής Αγοράς της Κυψέλης

Ο Δήμαρχος Αθηναίων αποκαλύπτεται, για μια ακόμα φορά, ως κατ’ εξοχήν εχθρικά διακείμενος απέναντι στις συλλογικότητες και στις αυτόνομες δράσεις των πολιτών.

Ως απάντηση στην κρίση, αντί για την αναγκαία διαβούλευση με τις συλλογικότητες που επί έξι χρόνια συντηρούν ως ζωντανή εστία δημιουργίας την παραδοσιακή Δημοτική Αγορά της Κυψέλης, επιλέγει την πολιτική μιας πόλης με αποστειρωμένες εστίες ενός συρρικνωμένου δημόσιου χώρου και με υγειονομικές ζώνες που αποθαρρύνουν οποιαδήποτε αυτόνομη και δημιουργική δράση.

Η απάντηση του Δημάρχου και της κυβέρνησης στη σημερινή οξυμένη κρίση είναι ένας κοινός απροκάλυπτος σχεδιασμός για καταστολή και αυταρχισμό. Είναι η δοκιμασμένη πολιτική των μνημονιακών δυνάμεων για να επιβιώσουν από την κρίση οι ίδιες και η πολιτική τους, ανεξάρτητα με την τύχη του λαού και εν προκειμένου των πολιτών της Αθήνας.

Το δικό μας μήνυμα είναι ότι δεν θα το πετύχουν.

Advertisement

Επί ερειπίων

Η βαθιά κρίση μας έχει συνηθίσει σε πολύ πυκνούς πολιτικούς χρόνους που κάποτε θα ήταν πραγματικά έξω από κάθε φαντασία να υπολογίσουμε τόσο στις αλλαγές που συντελούνται όσο και στις βαριές ανεπίστρεπτες συνέπειες που τις ακολουθούν. Μ΄ αυτή την έννοια, ο ελάχιστος χρόνος των δύο μηνών τρικομματικής διακυβέρνησης δεν θα προσφέρονταν υπό «κανονικές» συνθήκες για να αποτολμήσει κανείς να ζητήσει την απομάκρυνσή τους από τη διακυβέρνηση της χώρας, υπό τις συνθήκες όμως που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια η απαίτηση αυτή εμφανίζεται ως μια εντελώς ώριμη και αναγκαία κατάσταση αλλαγής των πραγμάτων.

Η Βουλή επί της ουσίας δεν έχει λειτουργήσει, δεν θέλησαν να τη λειτουργήσουν για να μείνουν στο απυρόβλητο της σκληρής δημόσιας αποδόμησης των πολιτικών που επιχειρούν αυτή την περίοδο. Βεβαίως φαίνεται ότι είναι ίδιον και του πρωθυπουργού να απέχει συστηματικά από τον δημόσιο διάλογο και την κριτική, να μη δίνει συνεντεύξεις προ και μετεκλογικά, να μη δεσμεύεται σε τίποτα για να έχει τα χέρια του λυτά στην εφαρμογή μιας αποφασισμένης από τον ίδιον πολύ σκληρής αντικοινωνικής πολιτικής και μιας ακόμα πιο στέρεα αποφασισμένης, ιδεολογικού τύπου αυτή, αυταρχικής διακυβέρνησης στα όρια της μετάλλαξης του πολιτεύματος.

Το ότι κυβερνούν επί ερειπίων, τα οποία καθημερινά σωρεύουν με την ιδεοληπτική εμμονή τους στη στρατηγική των μνημονίων, είναι ένα γεγονός το οποίο δεν αμφισβητείται ακόμα και από τις ναυαρχίδες των μίντια που για ίδιο συμφέρον στηρίζουν εντέλει την πολιτική των Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη.

Δυο νούμερα, το ένα διπλάσιο του άλλου, είναι οι πρωταγωνιστές των ημερών. Αυτό των 11,5 δισ. κοινωνικών περικοπών και εκείνο του 23% της ανεργίας που τρέχει. Ένα τρίτο νούμερο, τριπλάσιο αυτό, είναι τα 32 δισ. της αναμενόμενης δόσης της οποίας το 70% θα πάει για ανακεφαλαίωση των νέων τραπεζικών ομίλων και το υπόλοιπο στο ταμείο των δανειστών. Αυτή την απλή αριθμητική πράξη την εκτελεί, με την κυριολεκτική έννοια της λέξης, η τρικομματική κυβέρνηση σε βάρος του λαού. Με το αντικοινωνικό πακέτο, σύμφωνα με τις πιο φίλιες διαρροές εκ των ένδον, θα στοχοποιηθεί έτι περαιτέρω ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας στα όρια της ανθρωπιστικής καταστροφής. Με την παραδοχή και την αποδοχή των στρατηγικών που οδηγούν σε ύφεση 5% τουλάχιστον για το τρέχον έτος οδηγείται σε βέβαιη εξαθλίωση μέχρι και το 30% των νέων και διαχρονικά ανέργων και σε ομαδική μετανάστευση ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας.

Το αδιέξοδο στο οποίο οδηγεί η πολιτική της αποδοχής και της διεύρυνσης των μνημονιακών δεσμεύσεων είναι σαφές. Χθες μόλις σε μια συνάντηση που είχαμε με τον υπουργό Εσωτερικών μας ανέφερε με αγωνία και ο ίδιος ότι σ΄ ένα επιμέρους ζήτημα απ΄ αυτά που θα αντιμετωπίσουν οι γονείς τον Σεπτέμβρη, δηλαδή αυτό της εισαγωγής των παιδιών σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, οι αιτήσεις είναι ακριβώς διπλάσιες απ΄ αυτές που μπορούν να ικανοποιηθούν από το τρέχον πρόγραμμα του ΕΣΠΑ και με πλήρη αδυναμία του ελληνικού δημοσίου, λόγω δεσμεύσεων και άλλων προτεραιοτήτων, να εξισορροπήσει την κατάσταση. Να φανταστούμε λοιπόν ένα σκηνικό, στη βάση των θερινών επιδόσεων και αντιλήψεων Δένδια, όπου ομάδες Χρυσαυγιτών θα απαιτούν τον αποκλεισμό των μεταναστόπουλων υπέρ των Ελλήνων «που έχουν γίνει ξένοι στον τόπο τους»;

Από το παραπάνω μικρό παράδειγμα φαίνεται ότι οι συνέπειες των ασκούμενων πολιτικών μπορεί να γίνουν βαθύτατα αντικοινωνικές και με την έννοια του ακραίου διχαστικού περιβάλλοντος μέσα στο ίδιο το κοινωνικό σώμα.

Γι’ αυτό πρέπει να φύγουν. Η μόνη, εύλογη για άλλες εποχές, περίοδος χάριτος προς την τρικομματική κυβέρνηση μπορεί να εννοηθεί μόνο ως ανοχή για ένα χρονικό διάστημα στο οποίο θα επιχειρηθεί ρητά η αλλαγή πλεύσης τόσο από τον πρωθυπουργό και την κυβερνώσα Ν.Δ. όσο και από τους κ.κ. Βενιζέλο και Κουβέλη οι οποίοι έχουν εξαντληθεί επί δίμηνο σε ένα δημόσιο μαντείο των Δελφών επί των προθέσεων και των κόκκινων γραμμών που οι ίδιοι θέτουν, ενώ επί της ουσίας έχουν εγκρίνει τα πάντα.

Η απαίτηση για να φύγουν στηρίζεται στην επικινδυνότητα και το μη αναστρέψιμο κακό το οποίο κάνουν στον λαό μας και είναι η μόνη επί της ουσίας αντιπαράθεση στην εφιαλτική ιδεοληψία για τον νεοφιλελεύθερο μονόδρομο και την κουλτούρα υποταγής που πλέον έχουν εμπεδώσει προς τους πιο επιθετικούς κύκλους της τρόικας εξωτερικού.

Πού πήγε η αξιοποίηση του νέου ευρωπαϊκού περιβάλλοντος, για την οποία μιλούσαν; Πώς εγκαταλείφθηκε η προτεραιότητα της επαναδιαπραγμάτευσης και της χρονικής διεύρυνσης, που κατά αυτούς ήταν το ρεαλιστικό φάρμακο για την περίοδο που διανύουμε; Πολλά τέτοια αναπάντητα ερωτήματα, αναπάντητα για τους ίδιους τους κυβερνώντες, απαντιούνται σήμερα από τον λαό μας, ακόμα και από μεγάλο τμήμα όσων φοβήθηκαν και δεν έδωσαν στην Αριστερά μια σαφή πλειοψηφία και εντολή για την εφαρμογή μιας ανατρεπτικής προς τις μνημονιακές δεσμεύσεις πολιτικής. Οι επόμενες λίγες βδομάδες θα φέρουν κοντά, πολύ κοντά, περισσότερο απ΄ ό,τι νομίζουμε, κομβικά διλήμματα και θα διαμορφώσουν στρατόπεδα κάθετης αντιπαράθεσης με διακύβευμα την τύχη λαού και της χώρας μας. Θα ήταν προφανώς καλοδεχούμενη απ΄ όλους μια απόφαση για στροφή στην κυβερνητική πολιτική. Δυστυχώς όμως από πουθενά δεν φαίνεται, ιδιαίτερα απ΄ όσους ακολουθούν και στηρίζουν μουρμουρώντας την κυβέρνηση Σαμαρά, ότι θα γίνουμε μάρτυρες μιας τέτοιας γενναίας πολιτικής απόφασης.

Κυριακάτικη Αυγή, 12 Αυγούστου 2012