Συνέντευξη στον Ellada 943 και τον Vagelis Giakoumis

Νεοσυντηρητικό ανάχωμα στα δικαιώματα από ΝΔ και ΚΙΝΑΛ στο Σύνταγμα.

• Η μεγαλύτερη και ιδιαίτερη ανησυχία μου από το πως κατέληξε η συνταγματική αναθεώρηση δεν ακουμπάει σε αυτά για τα οποία υπήρξε ανοιχτή διαφωνία, δηλαδή για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή για την ερμηνευτική δήλωση του άρθρου 86 αλλά για την άρνηση να υπάρξει μία ομόφωνη υιοθέτηση στο άρθρο 5 όλων των δεσμεύσεων και των εγγυήσεων που αφορούν στα δικαιώματα των ανθρώπων στη σύγχρονη εποχή. Έχει να κάνει αυτό με το κατά πόσο και πως κάθε πολιτική δύναμη σκέφτεται με βάση τον ανθρωπισμό και τις κοινωνικές ανάγκες που έχουν δημιουργηθεί μετά την 10ετή κρίση να επιλύει αυτά τα ζητήματα. Εκεί εστιάζεται η μεγαλύτερη ανησυχία μου, πόσο μάλλον που αυτό το άρθρο δεν το ψήφισε ούτε καν το ΚΙΝΑΛ.
• Είμαστε αντίθετοι στα κλειστά κέντρα κράτησης ως λύση στο προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα. Μια τέτοια προοπτική θα μας φέρει αντιμέτωπους και με το διεθνές δίκαιο και με την Ευρώπη. Όταν κάποιος δεν έχει κάνει κάτι, δεν έχει παρανομήσει και δεν έχει κάποια ποινή δεν είναι δυνατό να κρατείτε σε κλειστό κέντρο που είναι ουσιαστικά κέντρο κράτησης. Με αυτή την πολιτική και εάν δεν υπάρξει μια επικουρία όπως θα έπρεπε και όπως είναι υποχρεωμένη η Ε.Ε να ανασυντάξει τη θέση της στις χώρες υποδοχής βεβαίως θα υπάρξουν αδιέξοδα. Είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, το οποίο δεν αντιμετωπίζεται με «μπαλώματα» και σίγουρα δεν αντιμετωπίζεται με την κυβερνητική στρατηγική. Η κυβέρνηση βρέθηκε αντιμέτωπη και με τις ακραίες αντιρρήσεις που υπήρχαν και υπάρχουν από δημοτικούς άρχοντες και από τις τοπικές κοινωνίες για την φιλοξενία στον ηπειρωτικό κορμό όπως είναι σωστό και κατά αναλογία όλων των περιφερειών, αυτών των χιλιάδων ανθρώπων που τώρα στοιβάζονται στα νησιά.
• Για το φαινόμενο των αθρόων αφίξεων χρειάζεται μια ταυτόχρονη στρατηγική αφενός σε κλίμακα Ευρώπης για να εφαρμοστούν οι ήδη ειλημμένες αποφάσεις για την φιλοξενία ή και για την ενσωμάτωση μεγάλου μέρους του προσφυγικού – μεταναστευτικού κύματος από χώρες της Ευρώπης κατά την αναλογία της δυνατότητας και ικανότητας τους,. Υπάρχουν αυτές οι αποφάσεις και δεν εφαρμόζονται. Θα πρέπει να εφαρμοστούν, όπως επίσης θα πρέπει να αλλάξει και το Δουβλίνο.
• Εμείς επιμένουμε στις ανοικτές δομές και στο να υπάρχει μία εκπαιδευτική διαδικασία κάποιες διαδικασίες ενσωμάτωσης στο μεροκάματο. Το βασικό όμως είναι ότι αυτό είναι ένα θέμα πανευρωπαϊκό και δεν θα λήξει το επόμενο διάστημα. Πρόκειται όπως επανειλημμένα έχω τονίσει για ένα ζήτημα που θα σφραγίσει τις επόμενες δεκαετίες όσο συνεχίζονται οι πόλεμοι, οι κοινωνικές ανισότητες στην παρούσα φάση της παγκοσμιοποίησης και της κλιματικής κρίσης που παράγει και θα παράξει και στο μέλλον περιβαλλοντικούς πρόσφυγες. Γι’ αυτό χρειάζεται μια εθνική στρατηγική συμφωνημένη πάνω σε αυτά τα ζητήματα και όχι κάποιες ενέργειες που τελικά μας εκθέτουν και δεν λύνουν το πρόβλημα.

Ανοιχτή Συνέλευση του ΣΥΡΙΖΑ Μεσολογγίου τη Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2019

Συνέντευξη στον ΣΚΑΪ ΤV και την εκπομπή «Ακραία Φαινόμενα»

 Βάζοντας τέλος στη σιωπή, βάζουμε τέλος στην έμφυλη βία.
– Φυλακές είναι τα κλειστά κέντρα προσφύγων- μεταναστών που σχεδιάζει να δημιουργήσει η κυβέρνηση της ΝΔ.
– «Κολοβή» ως προς το κοινωνικό και ελευθεριακό της μέρος η Συνταγματική Αναθεώρηση.

• Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Έμφυλης Βίας είναι η αυριανή Δευτέρα 25 Νοεμβρίου κι αν και έχουν γίνει σημαντικά βήματα όπως η υιοθέτηση και ψήφιση από τη Βουλή το Μάρτη του 2018 της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης όπου έγινε νόμος του κράτους η απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για τη Πρόληψη και τη Καταπολέμηση της Βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής Βίας, τα φαινόμενα παραμένουν τρομακτικά. Μιλάμε για υψηλότατα ποσοστά σε όλη την Ευρώπη ενδοοικογενειακής βίας κατά των γυναικών, μιλάμε για βιασμούς, για γυναικοκτονίες. Δυστυχώς η Παγκοσμιοποίηση και η κρίση που από τη μία δίνουν τη δυνατότητα να έρχονται στην επιφάνεια τα περιστατικά αυτά, τα οποία στο παρελθόν έμεναν στη σκιά, από την άλλη όμως διαμορφώνουν συνθήκες που λειτουργούν με τρόπο αυξητικό για τέτοιου είδους φαινόμενα. Για παράδειγμα μόνο στη Θεσσαλονίκη που από την 1η Νοεμβρίου, ξεκίνησε να λειτουργεί το Γραφείο Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής Βίας, καταγράφτηκαν 28 περιστατικά βίας μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον με θύματα κυρίως γυναίκες. Μέσα σε μόλις 22 ημέρες δηλαδή υπήρξαν καταγγελίες για περιστατικά εξύβρισης, ξυλοδαρμού, απειλών και αυτοδικίας. Είναι πολύ σημαντικό ζήτημα. Η Βουλή τα τελευταία χρόνια έχει ασχοληθεί, έχει νομοθετήσει, έχει μπει το θέμα στην ελληνική κοινωνία. Θα πρέπει να ανοίξουν τα στόματα. Να μιλήσουνε και οι κοινωνίες και οι οικογένειες να επικουρούν τις γυναίκες οι οποίες υφίστανται αυτήν την ομολογημένη ή ανομολόγητη βία.
• Φυλακές είναι τα κλειστά κέντρα προσφύγων- μεταναστών που σχεδιάζει να δημιουργήσει η κυβέρνηση της ΝΔ. Και δεν είναι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ που στέκεται απέναντι σε κάτι τέτοιο, είναι οι Διεθνείς Συνθήκες και το διεθνές δίκαιο που είναι ενάντια σε αυτές τις καταστάσεις. Υπάρχει εναλλακτική και έχει να κάνει με τα ανοιχτά κέντρα και με δομές σε όλη την ηπειρωτική χώρα. Βεβαίως μέχρι έναν αριθμό που να μπορεί η χώρα να αντέξει. Χρειάζεται μια ευρύτατη συναίνεση, μία ευρύτατη κοινωνική, βαθιά ανθρωπιστική αντιμετώπιση και από την πλευρά της τοπικής αυτοδιοίκησης και μία συζήτηση με τις κοινωνίες. Το προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα, όπως έχω πει πολλές φορές, είναι ένα υπαρκτό πρόβλημα που θα σφραγίσει όλον τον 21ο αιώνα λόγω των τεράστιων οικονομικών ανισοτήτων, των αναίτιων πολέμων που συνεχίζονται και της κλιματικής αλλαγής.
• «Κολοβή» ως προς το κοινωνικό και ελευθεριακό της μέρος είναι αυτή η Συνταγματική Αναθεώρηση. Θα έπρεπε μετά από την 10ετή κρίση που περάσαμε να υπάρξει μια πολύ μεγαλύτερη υποστήριξη σε θέματα ευαίσθητα που άπτονται των κοινωνικών ελευθεριών. Να θυμίσω ότι από την προτείνουσα Βουλή που ήταν η προηγούμενη είχε προταθεί μία μεγάλη σειρά πολύ σοβαρών ζητημάτων που έχουν να κάνουν με το κοινωνικό κράτος, τις ελευθερίες, τα δημόσια αγαθά, τις βουλευτικές θητείες ώστε να μην μπορεί ο βουλευτής να έχει συνεχείς θητείες επ’ άπειρον και άλλα.

avgi.gr

Συνέντευξη στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ και τους Δημήτρης Οικονόμου και Εύα Αντωνοπούλου.

– Επιστροφή στο «δόγμα Σαμαρά» με νησιά φυλακές και πρόσφυγες κρατούμενους.
– Σύγχρονο «Φαρ-ουεστ» οι προθεσμίες Χρυσοχοΐδη.

• Το «σχέδιο» μέτρων που εξήγγειλε η κυβέρνηση για το προσφυγικό-μεταναστευτικό αποτελεί μια πολιτική επιστροφής σε δοκιμασμένα και άκρως αποτυχημένα και εν πολλοίς αντιδημοκρατικά μέσα που είχε το δόγμα της περιόδου Σαμαρά. Ο πυρήνας τους είναι να σταλεί ένα μήνυμα αποτροπής μέσα από την κακομεταχείριση επί της ουσίας, διότι αυτό σημαίνει κλειστές δομές. Σημαίνει φυλακή για ανθρώπους που δεν έχουν κάνει τίποτα, δεν έχουν καταδικαστεί για κάτι. Αυτό αντίκειται και στους διεθνείς κανόνες, στις διεθνείς συνθήκες και είναι ένα βήμα που εμπεριέχει πολλούς κινδύνους και για τους ανθρώπους που θα «φιλοξενηθούν» σε αυτά τα κέντρα. Εκθέτει τη χώρα διεθνώς. Επιτρέψτε μου να σας πω ότι οποιαδήποτε κατάσταση παραμονής σε κάποιο κέντρο που για να βγεις έξω και να ξαναμπείς μέσα χρειάζεσαι ειδική άδεια, σημαίνει ότι αυτός που το υφίσταται είναι κρατούμενος. Κι’ αυτό ανεξάρτητα των συνθηκών που επικρατούν εκεί μέσα, είναι ένα άλλο στάτους πάρα πολύ διαφορετικό από αυτό που όλες οι διεθνείς συνθήκες προβλέπουν για τους αιτούντες άσυλο.
• Η κυβέρνηση βυθίζεται στο τέλμα του προσφυγικού-μεταναστευτικού ζητήματος και χρησιμοποιεί ως επικοινωνιακό αντιπερισπασμό την επιχείρηση «Νόμος και Τάξη». Δεν λύνονται αυτά τα θέματα με προθεσμίες σύγχρονου «Φαρ-ουεστ» όπως αυτή του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Όλη η πολιτική της κυβέρνησης, αυτή η πολιτική της έντασης, η οποία ευτυχώς «έσπασε» στη μαζική πορεία του Πολυτεχνείου δια της παρουσίας δεκάδων χιλιάδων λαού, είναι μια πολιτική που μπορεί να πάρει κάποια στιγμή ανεξέλεγκτες καταστάσεις και να δημιουργήσει μεγάλη επικινδυνότητα. Κι’ αυτό από την πλευρά ενδεχόμενων αυτονομημένων πράξεων μικρών συλλογικοτήτων ή προσώπων ακόμα και μέσα από τα σώματα ασφαλείας.
• Αντιδράσαμε και καταθέσαμε ένσταση αντισυνταγματικότητας στο πλαίσιο της συνταγματικής αναθεώρησης για την προεδρική εκλογή γιατί διαφωνούμε στο να γίνει δυνατόν να βγαίνει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με 151 ή πόσο μάλλον με 140 ψήφους. Αυτά είναι απαράδεκτα πράγματα. Και το Σύνταγμα θα ανοίγει αυτόν τον δρόμο μέσω του άρθρου που θέλουν να υπερψηφίσουν οι συνάδερφοι της ΝΔ. Είναι σαφές ότι ανοίγουν αυτό το ενδεχόμενο. Το λέει ρητά μέσα η διάταξη και είναι πολύ μεγάλο λάθος. Πρέπει να υπάρξουν ευρύτατες συναινέσεις σε αυτό το θέμα. Εμείς δεν θα ψηφίσουμε αυτό το άρθρο.
• Ελπίζω να υπάρξει η μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση και σύγκλιση στο ζήτημα της ψήφου των αποδήμων. Είναι ένα θέμα το οποίο θα έπρεπε να έχει επιλυθεί εδώ και χρόνια. Θα πρέπει να υπάρχουν και συνταγματικές πρόνοιες έτσι ώστε να μην είναι μόνο θέμα του νομοθέτη ο πληθυσμιακός όγκος που τελικά θα προκύπτει από τις δυνατότητες να μπορεί κάποιος να ψηφίζει. Η ψήφος του εκλογικού σώματος που θα προκύψει τελικά για τους απόδημους θα είναι απολύτως ισότιμη και ως προς το γενικό εκλογικό αποτέλεσμα.

Ακούστε ολόκληρη τη συνέντευξη από το 19:06 έως το 34:20 ακολουθώντας το σύνδεσμο.

Ομιλία στη δεύτερη ημέρα της συζήτησης για τη Συνταγματική αναθεώρηση.

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΛΟΒΕΡΔΟ, ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗ ΚΑΙ ΜΠΟΓΔΑΝΟ

• Όλοι γνωρίζουμε ότι η Δικτατορία, η οποία είχε ενδυθεί το ένδυμα του «Ελλάς- Ελλήνων- Χριστιανών» και του «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια» έπεσε από το «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία». Αυτό έχει γράψει η ιστορία, αυτό τιμάμε κάθε χρόνο. Και γι’ αυτό να μην είμαστε αναθεωρητικοί της ιστορίας, ακόμα και για τα πρόσφατα γεγονότα, τα οποία τα ξέρουμε πάρα πολύ καλά.
• Τι ήρθε ως ανάγκη μέσα στα χρόνια της 10ετούς κρίσης ιδιαίτερα στους τομείς των Ελευθεριών, των δικαιωμάτων, του κοινωνικού κράτους, των μεγάλων αλλαγών που υπήρξαν στο διεθνή περίγυρο, των αδιεξόδων μπροστά στα οποία βρέθηκε η Ε.Ε., του προσφυγικού-μεταναστευτικού θέματος που έφερε στην επιφάνεια με ορμητικό τρόπο αξίες αλληλεγγύης και ανθρωπισμού με τις οποίες επιβιώσαμε μέσα στην κρίση; Περίμενα ότι πάνω σε αυτά πρέπει να συσκεφτούμε, να αναστοχαστούμε, να αντιπαρατεθούμε και να νομοθετήσουμε το Σύνταγμα. Αντ’ αυτού γυρίσαμε σαν να μην είχε συμβεί τίποτα για δέκα χρόνια και ακούσαμε ότι δεν είναι το κοινωνικό κράτος δικαίου αυτό το οποίο εγγυάται την επιβίωση, τη διαβίωση και το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα αλλά είναι η οικογένεια, η οποία μέσα στα 10 χρόνια επέδειξε ότι ήταν το στοιχείο της επιβίωσης μέσα στις κρίσιμες συνθήκες του ελληνικού κράτους. Δεν είναι έτσι. Η οικογένεια βοήθησε όπως βοηθάει διαχρονικά. Αλλά το στοιχείο που οδήγησε στην επιβίωση μέσα στη δεκαετία είναι προφανώς το οριζόντιο κίνημα και κύμα αλληλεγγύης και ανθρωπισμού. Είναι οι αξίες πάνω στις οποίες μπόρεσε να μείνει όρθιος με αξιοπρέπεια αυτός ο λαός. Αλίμονο εάν είναι το «Ελλάς- Ελλήνων- Χριστιανών».
• Η θεωρία περί ιδεοληψιών, την οποία την ακούμε από εχθές, είναι πάρα πολύ αμήχανη και καταδεικνύει μια διάθεση καθεστωτική. Ότι δηλαδή υπάρχει μία ιδέα, μία άποψη και αυτή είναι της κανονικότητας. Είναι η βαθιά συντηρητική άποψη. Οτιδήποτε άλλο, οτιδήποτε εκφεύγει λέτε ότι είναι των «προοδευτικών», δηλαδή της μισής Ελλάδας και παραπάνω. Και μιλάτε με έναν τρόπο ότι δήθεν υπάρχει η άποψή σας, η οποία είναι αμετακίνητη κι ας έχουμε περάσει τα μετεμφυλιακά, τη χούντα, την κρίση, τη χρεοκοπία. Και τα άλλα είναι διάφορες επικίνδυνες αναζητήσεις, εθνομηδενιστικές. Μένω κατάπληκτος πραγματικά από το ότι δεν αντιληφθήκατε τίποτα από αυτήν την κρίση που περάσαμε.
• Σε ότι αφορά στα εκκλησιαστικά θα αναρωτιέται κανείς που ζούμε; Τι έχουμε καταλάβει τα τελευταία χρόνια; Ο κ. Μπογδάνος στον οποίο είχα δώσει συνέντευξη στο ραδιόφωνο όταν ήταν πολύ πιο νέος, με κυνήγαγε με πάθος, όταν παλεύαμε να περάσουμε σε Τρίτη φάση νομοθετικά την αποτέφρωση, πριν από 12 χρόνια. Με είχε πάρει για να δημοσιοποιήσει το πως παρέμβαιναν εκκλησιαστικοί παράγοντες. Και τελικά μετά από αγώνες πέρασε ομοφώνως. Και μόλις πριν από ένα μήνα έγινε το πρώτο αποτεφρωτήριο από ιδιώτες στη Ριτσώνα. Παλεύαμε και βρίσκαμε ένα σωρό προσχώματα. Βιβλίο διδακτορικό μπορεί να γραφτεί για το ποιοι και πως περιορίζανε τους Δήμους και τις Νομαρχίες. Δεν ξέρουμε κ. Λοβέρδο από που περάσανε όσοι θελήσανε επί 20, 30 χρόνια να κάνουν πολιτικό γάμο; Δεν ξέρουμε από που περάσανε τα παιδιά μας όταν θελήσαμε να τα ονοματοδοτήσουμε; Δεν ξέρουμε για την πολιτική κηδεία πως ακόμα και σήμερα αρνούνται για όσους κάνουν πολιτική κηδεία να τους «φιλοξενήσουνε» σε τάφους σε νεκροταφεία; Δεν είναι παρόντα αυτά τα στοιχεία στη σημερινή κοινωνία;
• Δεν περίμενα από τον κ. Στυλιανίδη να δώσετε το σήμα λέγοντας το περίφημο ότι το ποσοστό των Ελλήνων που είναι ορθόδοξοι είναι 98%. Μπορεί να είναι 85, 90, μπορεί 98, μπορεί και 100% το Πάσχα που το γιορτάζουμε όλοι. Αλλά δεν μιλάμε γι΄αυτό. Δεν υπάρχει μία δημοσκόπηση τα τελευταία 15 χρόνια, που να μην είναι από 30 μέχρι 60% το ποσοστό, μέσα στον Ελληνικό λαό και προφανώς σε θρησκευόμενους κατά το πλείστο, που να μην είναι υπέρ της διάκρισης και το διακριτό ρόλο ανάμεσα στο Κράτος και την Εκκλησία. Γιατί λοιπόν τα μπλέκετε; Για να δημιουργήσετε ιδεολογικό μέτωπο; Αυτή είναι ιδεοληψία.
• Άκουσα με κατάπληξη σήμερα εδώ τον κ. Λοβέρδο να αναφέρετε και να μιλάει περί νόθου και παρανόμου δημοψηφίσματος το ’15. Προφανώς γι’ αυτό το δημοψήφισμα έχουν γίνει μεταπτυχιακά, διδακτορικά, έχει πει τη γνώμη του ο κ. Γιούνγκερ, γίνανε εκλογές ακριβώς ένα μήνα μετά. Επί της ουσίας λοιπόν έχει αναπτυχθεί επί 4,5 χρόνια μία ολόκληρη πολιτική αντιπαράθεση και με διεθνείς αναφορές. Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι γι΄αυτό το δημοψήφισμα δεν υπήρξε η παραμικρή ένσταση από τη διακομματική επιτροπή, η οποία λειτουργούσε για μία εβδομάδα, πρωί, μεσημέρι και βράδυ στο Υπουργείο Εσωτερικών. Δεν υπήρξε η παραμικρή ένσταση για οποιαδήποτε πτυχή του. Και έγινε μέσα σε καθεστώς capital control που δεν είχαμε να πληρώσουμε ούτε τους δικαστικούς. Είχαμε δηλαδή και τεχνικά ζητήματα. Δεν υπήρξε η οποιαδήποτε ένσταση. Στη Βουλή είχε τεκμηριωθεί η συνταγματικότητά του και ουδείς από εκεί και ύστερα δεν είχε μιλήσει περί παρανόμου, πόσο μάλλον περί νόθου, έστω και για την παραμικρή λεπτομέρεια. Είναι άκρως επικίνδυνο. Θα κάνουμε αναθεώρηση της πολύ πρόσφατης ιστορίας μας; Αντίθετα και θα το πω από βήματος της Βουλής, εκείνη την εβδομάδα υπήρξε μια απίστευτη, απολύτως παράνομη μέσω του 90% των συστημικών μίντια εκπομπή. Υποστήκαμε επί 6 ημέρες, ακόμα και το Σάββατο πριν πάει να ψηφίσει ο κόσμος, απίστευτα πράγματα από αυτό το μπλοκ που στη συνέχεια συναποτέλεσε μαζί με τη ΝΔ το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Αυτό ήταν που συνέβη εκείνη την εβδομάδα και ήταν εκτός νόμου ή θα μπορούσε να οδηγήσει σε μία νοθεία της θέλησης του ελληνικού λαού.

Ομιλία στη συζήτηση για τη Συνταγματική Αναθεώρηση στην Ολομέλεια της Βουλής.

– Υπάρχουν αναχρονιστικές και προβληματικές προτάσεις, τις οποίες η παρούσα πλειοψηφία στη Βουλή επιχειρεί να θέσει ως στοιχεία του Συνταγματικού μας κώδικα.
– Η προτείνουσα σήμερα πλειοψηφία οδηγεί σε Συνταγματοποίηση του νεοσυντηρητισμού και του νεοφιλελευθερισμού σε πλήρη αντίθεση με τις ανάγκες που έχει η χώρα μετά την πολυετή κρίση.
– Μνημείο συντήρησης η επιμονή για το θέμα Κράτους- Εκκλησίας.
– Άρθρα ή προτάσεις που γίνονται από την Κυβέρνηση νοηματοδοτούνται από τα πολύ πρόσφατα στοιχεία μιας κυβερνητικής πολιτικής, η οποία δείχνει το προς τα που θέλει να κινηθεί.
– Είμαστε υπερήφανοι ως ΣΥΡΙΖΑ που χωρίς καμία τακτικίστικη λογική προχωρήσαμε σε αυτή τη διαδικασία έχοντας υπόψιν μας ότι θα μπορούσε να προκύψει μια άλλη πλειοψηφία, η οποία είχε τη δική της λογική σε σχέση με το Σύνταγμα.
—————————————————————-
Ολόκληρη η ομιλία :
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι πραγματικά πάρα πολύ σημαντική η σημερινή συζήτηση, διότι γνωρίζουμε όλοι μας ότι το Σύνταγμα αποτελεί τη συμπύκνωση κοινωνικοπολιτικών αναγκών κάθε συγκυρίας ευρύτερης -κάθε ιστορικής φάσης, θα έλεγε κανείς- αλλά και συσχετισμών όπου συμπυκνώνονται μέσα στις διατάξεις του. Ιδιαίτερα, δε, για τη χώρα μας η οποία συμμετέχει εδώ και χρόνια σε ένα ευρύτερο Ενωσιακό μόρφωμα, είναι σαφές πως έχει μεγάλη σημασία η οριοθέτηση αυτής της συμπύκνωσης όπως γίνεται κάθε φορά.
Αφού κι εγώ ευχαριστήσω από την πλευρά μου, ως Βουλευτής, την πολύ καλή, γρήγορη, αλλά και ουσιαστική δουλειά που έκαναν οι συνάδελφοί μας στην Επιτροπή και τους ευχαριστήσω για την πληρότητα των απόψεων, που μας έφεραν, για να μπορούμε να τοποθετηθούμε, θέλω να πω ότι δεν θα μπω στον πειρασμό να χαρακτηρίσω ως ιδεοληπτικές όσες προτάσεις είτε παρασιωπούνται είτε δεν έρχονται προς ψήφιση είτε υπάρχει μία εμμονή από την αντίθετη πλευρά. Αντίθετα, θεωρώ, όμως -και θα τοποθετηθώ σε σχέση με αυτές-, ότι υπάρχουν προτάσεις αναχρονιστικές και προβληματικές, που επιχειρείται από την παρούσα Πλειοψηφία της Βουλής να αποτελέσουν στοιχεία του συνταγματικού μας κώδικα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι σαφές ότι η διαδικασία αυτή δεν γίνεται μέσα σε μία ουδέτερη ιστορικά περίοδο. Γίνεται μετά από μία κρίση -όπου πολύ σημαδιακά, θα έλεγα, ίσως θα μπορούσε να θεωρηθεί ακραία, ακούστηκε το πρωί και σωστά- σε μία στιγμή που λειτούργησαν ακόμα και στο όριο μνημονιακού παρασυντάγματος θέματα και καταστάσεις που ετέθησαν και, βεβαίως, υπήρξαν κοινωνικά και θεσμικά ατοπήματα στη βάση των μνημονιακών και των άλλων δεσμεύσεων.Επίσης, είναι μια συζήτηση η οποία γίνεται μέσα σε μια γενικότερη διεθνή και ευρωπαϊκή συζήτηση για αυτό που καλείται «φάση μετα-Δημοκρατίας», αυστηρή έννοια, που βάζει όμως ζήτημα αποκατάστασης σε μεγάλο βαθμό κάποιων βασικών αξιών της Δημοκρατίας, με παραδοχές στο ενωσιακό δίκαιο οι οποίες γίνονται όλα αυτά τα χρόνια από την πλευρά μας, οι οποίες ενσωματώνονται μέσα από τις διαδικασίες των κωδίκων ή άλλες αποφάσεις, επιπλέον στοιχεία της νομοθεσίας και βεβαίως, με παρούσα και εξελισσόμενη την κυβερνητική πολιτική.
Επίσης, πολύ σωστά ακούστηκε το πρωί -νομίζω από τον εισηγητή του ΣΥΡΙΖΑ- ότι νοηματοδοτούνται άρθρα ή προτάσεις που γίνονται από πλευράς της Κυβέρνησης εδώ, από τα πολύ πρόσφατα -εντός του τριμήνου, τετραμήνου- στοιχεία μιας κυβερνητικής πολιτικής, η οποία δείχνει ακριβώς προς τα πού θέλει να το πάει η Κυβέρνηση. Αλλιώς θα ήταν μια συζήτηση -θα μπορούσε να πει κανείς- εξ απαλών ονύχων, θεωρητική, θα μπορούσε καθένας να έχει ένα επιχείρημα.
Θέλω να πω ότι είμαστε υπερήφανοι ως ΣΥΡΙΖΑ -το λέω από καρδιάς- που χωρίς καμμία τακτικίστικη λογική προχωρήσαμε σε αυτήν τη διαδικασία πέρυσι -πριν από έναν χρόνο ολοκληρώθηκε και αφού είχε γίνει και ένας ευρύτερος διάλογος- έχοντας υπ’ όψιν μας -και έγινε αυτή η συζήτηση εδώ μέσα- ότι θα μπορούσε να προκύψει ύστερα μια άλλη πλειοψηφία, η οποία θα είχε τη δική της λογική σε σχέση με το Σύνταγμα.
Και εδώ θέλω να αναφέρω δύο πράγματα σε σχέση με αυτό που λένε οι συνάδελφοι. Δείτε τις προτάσεις που μας είχατε καταθέσει το 2014 για τη Συνταγματική Αναθεώρηση. Θα δείτε ότι έχετε μετακινηθεί σε καίρια ζητήματα. Άρα, μην θεωρείτε -και μάλιστα αφού παρήλθαν και άλλα τέσσερα χρόνια κρίσης- ότι είναι αυτονόητες οι αιτιάσεις σας απέναντι στην προηγούμενη κυβερνητική Πλειοψηφία.
Κυρίως, όμως, ήθελα να σας πω σε σχέση με το ζήτημα της κατεύθυνσης. Βεβαίως -το είχαμε πει και στη λήξη, αν θυμάμαι καλά, της προτείνουσας διαδικασίας έναν χρόνο πριν- μπορεί η επόμενη Βουλή, αυτή δηλαδή η Αναθεωρητική -και εφ’ όσον έχει υπάρξει η λαϊκή ψήφος στη βάση και των διαφορετικών απόψεων για το Σύνταγμα- να αρνηθεί, να μην υπερψηφίσει μια διάταξη η οποία με την κατεύθυνσή της έχει συνομολογηθεί από την Προτείνουσα Βουλή.
Είναι, όμως, πραγματικά παράδοξο -και είναι προς μελέτη και για το μέλλον και για τους συνταγματολόγους- να υπάρχει μια διαδικασία όπου στην Προτείνουσα μεν Βουλή, ανεξαρτήτως συσχετισμού απόψεων, όλοι τα ψηφίζουν όλα, μόνο και μόνο για αυτό που λέγαμε σαν παιδιά «φτούκα πρω», δηλαδή ας μπει και αυτό το άρθρο ύστερα και θα τα δούμε, και ανάλογα με το τι θα προκύψει μετά τις εκλογές να συνομολογείται και να επιχειρείται να συνταγματοποιηθεί η ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν η οποία είχε ψηφιστεί την προηγούμενη φορά. Είναι πρόβλημα. Δεν είναι τόσο απλό αυτό το ζήτημα και θα παρακαλούσα να μας απασχολήσει και τις επόμενες μέρες.
Θέλω να σας πω ευθέως ότι βεβαίως απεφεύχθησαν κάποιες ακραίες -θα τις έλεγα εγώ- προσπάθειες συνταγματοποίησης του νεοφιλελευθερισμού, πλην όμως η προτείνουσα σήμερα κατεύθυνση, η Πλειοψηφία, οδηγεί σε μια συνταγματοποίηση του νεοσυντηρητισμού -αυτό είναι σαφές- αρκετά πέραν των αναγκών που έχει η χώρα μετά από μια τέτοια πολύχρονη κρίση και καθώς μάλιστα βιώνουμε και την ευρύτερη κρίση σε ευρωπαϊκή κλίμακα.
Είναι μνημείο συντήρησης -για να μην πω κάτι άλλο- η επιμονή για το θέμα των σχέσεων Κράτους-Εκκλησίας, δηλαδή η αμετακίνητη εμμονή, ενώ το σύνολο των άλλων δυνάμεων του Κοινοβουλίου και από την προηγούμενη Βουλή -θυμάμαι τις προτάσεις που είχατε κάνει εσείς από πλευράς του ΚΙΝΑΛ και από τις άλλες πλευρές- ήδη βρισκόταν και βρίσκεται σε μια κατεύθυνση ουσιαστικού εκσυγχρονισμού αυτής της σχέσης, της διακριτότητας και της αλλαγής πάνω σε αυτό το ζήτημα.
Επίσης, δεν μπορώ να αντιληφθώ την εμμονή για τη μη συμπερίληψη της ιδιαίτερης διατύπωσης της ερμηνευτικής διάταξης -τι μας πειράζει;- σε σχέση με το να μην είναι η δωροληψία στα καθήκοντα του Υπουργού. Γιατί αυτό να αφεθεί σε μελλοντικές -βλέπω λίγο μπροστά, μπορεί να είμαστε εμείς ή κάποιοι άλλοι σε αυτήν την Αίθουσα- συνεχείς επικλήσεις αντισυνταγματικότητας ή μη αρμοδιότητας της Βουλής, της Αίθουσας της Βουλής, για προτάσεις που θα έρχονται στο μέλλον, ενδεχομένως για μέλη του πολιτικού προσωπικού της χώρας και να μην διευκρινιστεί κατά την κοινή πείρα την οποία είχαμε αυτά τα χρόνια και συνταγματικά; Αυτό πιστεύω πως είναι σοβαρό ζήτημα και θα πρέπει να το δούμε.
Βεβαίως, υπήρξαν και υπάρχουν κάποιες προτάσεις οι οποίες βοηθούν στην αναβάθμιση του κοινοβουλευτικού έργου και θα μπορούσαν με μια ιδιαίτερη επεξεργασία -το λέω σε έναν βαθμό και αυτοκριτικά- στην προηγούμενη φάση να υπάρχουν και επ’ αυτού του ζητήματος περαιτέρω κοινές θέσεις για την αναβάθμιση της κοινοβουλευτικής δουλειάς.
Πλην, όμως, είναι σημαντικό ότι από την πλευρά της Συμπολίτευσης έρχεται σήμερα ως κορωνίδα για αυτήν τη Συνταγματική Αναθεώρηση -το βλέπω και από τους δημοσιολογούντες στον Τύπο- το ζήτημα του Προέδρου της Δημοκρατίας και της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Πραγματικά πιστεύω πως δημιουργεί εξαιρετικά αρνητικές εντυπώσεις η φιλολογία η οποία ήδη εξελίσσεται δυο τρεις μήνες πριν από την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας για το ότι είναι δυνατόν -το διαβάζουμε γύρω-γύρω σαν να μην συμβαίνει τίποτα- με εκατόν πενήντα μία ή και με λιγότερες στη διαδικασία ψήφους να προκύπτει, να επιλέγεται ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Πώς φτάσατε, πώς έφτασε η Νέα Δημοκρατία σε αυτήν τη θέση, όταν υπήρχε η ευρύτατη συμφωνία που απομπλέκει από τη διάλυση της Βουλής και από τη διαφορετική αντίληψη με την οποία μέχρι τώρα εκινούντο τα πολιτικά πράγματα; Πράγματι, δύο φορές υπήρχε διάλυση και της Βουλής, επειδή δεν είχε γίνει δυνατή η επιλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Πώς φτάσαμε, όμως, στο σημείο να θεωρείται ότι είναι αυτονόητο και είναι και αποδεκτό και είναι δημοκρατικό η επιλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας να γίνεται μέσα από μια πάρα πολύ στενή κομματική επιλογή πραγματικά δημιουργεί πάρα πολύ μεγάλο ερωτηματικό.
Όπως, επίσης, επιτρέψτε μου να πω ότι δεν μπορώ να ακούω τον προβληματικό τρόπο με τον οποίο αρκετοί συνάδελφοι από τη Συμπολίτευση μιλούν για την ψήφο των ομογενών, όταν είναι γνωστό ότι σε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο, πάνω σε ένα Σύνταγμα, το οποίο είναι κοινή πεποίθηση ότι στον πυρήνα του είναι -και λειτούργησε σαν τέτοιο- δημοκρατικό και σε σχέση με τα άλλα ευρωπαϊκά Συντάγματα, δεν κάνατε καμμία προσπάθεια για προσέγγιση και επίλυση αυτού του ζητήματος, όταν ήταν δυνατόν στον τότε δικομματισμό αυτό να επιλυόταν -δεν επιλυόταν, προς Θεού- με το ότι για δυο τρεις μήνες πριν δεν υπήρχαν θέσεις -το ξέρετε πολύ καλά αυτό- στα αεροπλάνα και παντού και έρχονταν ομογενείς απ’ όπου μπορούσαν, απ’ όπου θέλατε και απ’ όπου βρίσκατε για να έρθουν να ψηφίσουν. Ξαφνικά όλοι ολοφύρονται σαν εμείς να είμαστε από ένα άλλο κράτος και δεν ξέρουμε τα πραγματικά ζητήματα.
Προστρέξτε -επειδή πράγματι θέλουμε όλοι μαζί να προσεγγίσουμε και να θεραπεύσουμε αυτό το ζήτημα- στη νομοθέτηση, αν είναι δυνατόν, μέσα από τον πλούσιο διάλογο που έγινε ανάμεσα στα κόμματα των προτάσεων που εξασφαλίζουν τη μέγιστη δυνατή συναίνεση.
Επίσης, δεν είναι κατανοητή -πέραν της οικονομικής διάστασης που μπήκε από τον κ. Στυλιανίδη και σαν τέτοια είμαι υποχρεωμένος να τη σεβαστώ, παρότι προφανώς δεν συμφωνώ- η τόσο μεγάλη αντιπαράθεση για το περίφημο ζήτημα των ιδιωτικών πανεπιστημίων και για το άρθρο 16.
Επιτρέψτε μου να σας πω ότι εδώ γίνονται προσπάθειες να μειωθούν οι φοιτητές, κόβονται σχολές, κόβονται πανεπιστήμια. Όσοι πήγαν έξω, πήγαν για λόγους εργασίας και κρίσης. Δεν πήγαν γιατί δεν είχαν σχολή να μπουν στην Ελλάδα. Σε όλο το προηγούμενο διάστημα ξέρετε πολύ καλά ότι τα παιδιά μας έμπαιναν σε ποσοστό 70% και 80% στα πανεπιστήμια. Αυτοί που πήγαιναν στα τρία τέσσερα σχολεία που δίνουν το IB και πηγαίνουν έξω στα πανεπιστήμια, έχουν αυτήν τη δυνατότητα ή έχουν αυτήν την κουλτούρα ή τη διάθεση από το σπίτι τους να το κάνουν. Αυτό δεν αφαιρεί τίποτα από την Ελλάδα, που προφανώς δεν συγκρίνεται με μια σειρά από άλλες χώρες που αναφέρθηκαν, η οποία όμως έχει ένα πολύ μεγάλο ιστορικό εξαιρετικών πανεπιστημίων και καλλιέργειας της τριτοβάθμιας παιδείας στο ανώτατο δυνατό επίπεδο, βγάζει εξαιρετικούς επιστήμονες και κανείς δεν χάνεται και με μια υπαρκτή κοινωνική κινητικότητα η οποία είναι πάρα πολύ σημαντική.
Eν τέλει, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, νομίζω ότι πραγματικά θα ήταν μια ευκαιρία η χώρα μας, βγαίνοντας από την κρίση -το είχα πει και προ διετίας- αντί να είναι αντιμέτωπη με φαντάσματα, σκελετούς, ιδεοληψίες περί των διαφόρων τριπτύχων που τα θυμηθήκαμε τώρα με αφορμή το Πολυτεχνείο -«πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» και όλα τα άλλα- να υπήρχε μία εκσυγχρονιστική διάθεση, τόσο στα δικαιωματικά ζητήματα, όσο και στις ελευθερίες, στις εγγυήσεις του κοινωνικού κράτους, στις ελληνικές πρόνοιες διεύρυνσης της λαϊκής συμμετοχής, στις σχέσεις Κράτους – Εκκλησίας και σε μια σειρά από άλλα ζητήματα, τα οποία φάνηκε μέσα από την κρίση ότι χρειάζονται ενίσχυση και τα οποία δεν είναι απόρροια κάποιων στενών προγραμμάτων των κομμάτων. Και σας είπα ότι πάνω σε αυτά θα μπορούσαν και άλλα να συζητηθούν, που θυμάμαι ότι είχαν προταθεί από άλλες πολιτικές δυνάμεις στην προηγούμενη φάση -και από εσάς μερικά και από εσάς περισσότερα- τα οποία όμως ύστερα τα αποσύρατε ενόψει της τελικής διαδικασίας, που θυμάμαι ακριβώς πώς έγινε. Πάντως έχουν κατατεθεί θετικές προτάσεις και θα μπορούσαμε πολύ πιο πλούσια και πολύ πιο συναινετικά να προσεγγίσουμε αυτήν τη Συνταγματική Αναθεώρηση.
Έστω να γίνει αυτό το βήμα, αλλά οι επόμενες μέρες πιστεύω ότι θα είναι άκρως αποκαλυπτικές μέσα από τις πολιτικές συζητήσεις που γίνονται για το τι σημαίνει πρόοδος, τι σημαίνει συντήρηση, ποιοι βλέπουν μπροστά, ποιοι βλέπουν προς τα πίσω, ποιοι βλέπουν σε μια Ευρώπη που μόνο αν αλλάξει, μπορεί να υπάρξει ως κοινό σπίτι ή ποιοι χαϊδεύουν τα πιο συντηρητικά εν τέλει αντανακλαστικά μέσα στην ελληνική κοινωνία.
Ευχαριστώ.

Συνέντευξη Στο Κόκκινο 105,5 και τον Nikos Sverkos

– Οριακή στιγμή στις εξελίξεις η μαζικότατη συμμετοχή στην πορεία του Πολυτεχνείου.
– Σφυροκόπημα στη Βουλή για την νέα… πλειοψηφία Μητσοτάκη-Βελόπουλου.

www.stokokkino.gr

• ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΖΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Το ηχηρό μήνυμα που έστειλε η χθεσινή μαζική συμμετοχή του κόσμου στην πορεία για την 46η επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου μόνο αισιοδοξία μπορεί να μας γεμίσει ακριβώς επειδή το μήνυμα του Πολυτεχνείου νοηματοδοτεί και εμπνέει κάθε φορά με τους αγώνες και την κινητοποίηση του λαϊκού κινήματος και της νεολαίας. Η χθεσινή παρουσία τόσων χιλιάδων κόσμου, τόσου λαού έδωσε τη δική της σφραγίδα, το δικό της ξεχωριστό αποτύπωμα. Ο κόσμος έδωσε το παρόν παρά το ότι για μία ακόμα φορά υπήρξε από τα ΜΜΕ αλλά και με κυβερνητική έμπνευση θα έλεγε κανένας, μια διάσταση αστυνομοκρατίας και φοβίας που είχε καλλιεργηθεί τις προηγούμενες μέρες. Νομίζω ότι είναι μια οριακή στιγμή στις εξελίξεις την οποία θα πρέπει να αφουγκραστεί, εάν έχει αυτά τα εργαλεία που πολύ αμφιβάλω, η κυβέρνηση για το πως θα συνεχίσει την πολιτική της.
Κύριε Σβέρκο θα είδατε και πολλές μαρτυρίες πρωταγωνιστών, συνομηλίκων μου τις προηγούμενες μέρες, που ήρθε στην επιφάνεια και το παράπονο για τον κόσμο πριν από 46 χρόνια ότι αν έστω και ένα μέρος από αυτούς οι οποίοι τίμησαν το πολυτεχνείο μετά τη μεταπολίτευση είχε συρρεύσει στο τριήμερο, πιθανώς και οι εξελίξεις στη χώρα θα ήταν πολύ διαφορετικές τότε και κυρίως θα είχε αποφευχθεί το δράμα της Κύπρου. Δηλαδή θα είχε δοθεί μια πολύ ισχυρή ώθηση για την άμεση ή σε λίγο χρόνο απομάκρυνση της χούντας κάτω από το βάρος του λαϊκού παράγοντα.

• ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΑΣΚΕΙΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ
Πιστεύω πως είναι μια αμηχανία, μια νευρικότητα ενός μπλοκ των δυνάμεων της δεξιάς, που ποτέ δεν συμβιβάστηκε με την ιδέα του πολύ μεγάλου νοήματος της εξέγερσης του Νοέμβρη, του κοινωνικού της χαρακτήρα αλλά και του διαχρονικού χαρακτήρα του μηνύματος. Θα θέλανε ο διπολισμός στον οποίο σχηματοποίησε η ψήφος του λάου στις 7 Ιουλίου να οδηγήσει σε έναν αμήχανο, άνευρο νέο δικομματισμό όπου ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν μια δύναμη απολύτως συστημική, θεσμική όπως αυτοί θεωρούν τη θεσμική συγκρότηση και κανονικότητα. Παραβλέποντας ότι η θεσμική παρουσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης και των δυνάμεων της αριστεράς, κοινοβουλευτικών και εξωκοινοβουλευτικών, δεν εξαντλείτε με την παρουσία μέσα στη Βουλή αλλά κυρίως νοηματοδοτείται μέσα από την ενθάρρυνση των κοινωνικών αγώνων , της κοινωνικής παρουσίας, των μηνυμάτων που διαπνέουν την κουλτούρα κάθε φορά που διαμορφώνετε μέσα στην κοινωνία. Άρα τα θέματα της δημοκρατίας, του αντιαυταρχισμού, της απομάκρυνσης από πρακτικές απολύτως καταδικαστέες από πλευράς του κράτους κρίνονται και μέσα στη Βουλή και έξω από αυτήν. Αυτό το δίδαγμα δεν το πήραν και από τους αντιμνημονιακούς αγώνες της προηγούμενης δεκαετίας.

• ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ
Η συζήτηση θα είναι άκρως αποκαλυπτική και συστήνω σε όλους να την παρακολουθήσουν διότι είναι η πρώτη φορά που γίνεται Συνταγματική Αναθεώρηση όπου η Βουλή που αποφασίζει, δηλαδή η Βουλή της παρούσας περιόδου, έχει άλλο συσχετισμό και άλλη σύνθεση από την προτείνουσα Βουλή της προηγούμενης περιόδου.
Άρα, πάρα πολλά άρθρα τα οποία δείχνανε και τα οποία εμφορούνται από μία κοινωνική ευαισθησία, από ένα σύγχρονο τρόπο αντιμετώπισης των εγγυήσεων για το κοινωνικό κράτος, για τις ελευθερίες, για τις σχέσεις με τη θρησκεία και για μία σειρά άλλα ζητήματα, γίνεται μία προσπάθεια να τεθούν εκποδών. Και είναι πάρα πολλά άρθρα που είχαν υπερψηφιστεί όχι μόνο από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και από ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ και από στελέχη άλλων κομμάτων. Επί της ουσίας γίνεται προσπάθεια να κυριαρχήσει μια νέα πλειοψηφία σχηματοποιημένη ως ΝΔ – Ελληνική λύση δηλαδή με τις δυνάμεις του Βελόπουλου μαζί. Μια πλειοψηφία συντηρητική και υπερσυντηρητική με κορωνίδα την προεξόφληση από τώρα για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας με 151 ή και ενδεχόμενα με λιγότερες ψήφους. Αυτό δείχνει ακριβώς πως οι δυνάμεις που θέλουν μετά την κρίση η κοινωνία μας να αναδιπλωθεί συντηρητικά, αυτό που λέμε νεοσυντηρητικό ρεύμα, προσπαθούν και πολιτικά και κοινοβουλευτικά να βάλουν τη σφραγίδα τους στο Σύνταγμα, το οποίο για μία δεκαετία θα ισχύει στη χώρα μας. Θα υπάρξει σφυροκόπημα μέσα στη Βουλή, που θα φέρει σε δυσχερή θέση και μερίδα των βουλευτών της ΝΔ που υποτίθεται ότι είχαν βγάλει κάποια διδάγματα, τόσο από την προηγούμενη περίοδο όσο και από τους “σκελετούς” της δικής τους παράταξης για την προηγούμενη μακρά φάση που έφτασε την χώρα στη χρεοκοπία.

Ακούστε όλη τη συνέντευξη εδώ:
ΗΧΗΤΙΚΟ